แค้นรัก นิยาย บท 7

@คฤหาสน์อลัน

หลังจากที่ออกไปเที่ยวชมเมืองกับเพื่อนกลับมา ณดาที่เดินยิ้มเข้ามาในบ้านด้วยความสดใส ก็รีบเดินตรงไปยังห้องทำงานของอลันทันที เพราะต้องการจะไปขอบคุณพี่ชายที่วันนี้เขาใจดีกับเธอมากเป็นพิเศษ

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

แกร๊ก~

ด้วยความเคยชินพอเคาะประตูเสร็จเธอก็เปิดมันเข้าไปภายในห้องทันที ด้วยใบหน้าที่ยังคงเปื้อนรอยยิ้มอย่างสดใส

"O.O!" ดวงตากลมโตถึงกลับเบิกตากว้างด้วยความตกใจกับภาพตรงหน้าที่ได้พบเห็นอยู่ตอนนี้

"ออกไป!" น้ำเสียงดุดันตะคอกออกมาดังลั่น ที่เงยหน้าขึ้นมาเจอผู้ที่เข้ามาใหม่ ทั้งที่ยังไม่ได้รับอนุญาตจากเขา

ปัง!!

"เชี้ย!! แม่งไม่ล็อกประตูวะ!" คริสเตียนโวยวายขึ้นมาทันที ที่เมื่อกี้มีคนพรวดพราดเข้ามาขัดจังหวะของเขากับสาวสวยเซ็กซี่ข้างกาย แถมคนที่เข้ามายังเป็นสาวน้อยไร้เดียงสาเจ้าของรอยยิ้มสดใสอีกด้วย

"นั่นน้องสาวมึง?" ไบรอันต์เอ่ยถามออกมานิ่ง ๆ ด้วยความสงสัยเล็กน้อย แม้จะรู้ว่านั่นคือณดา แต่เพราะไม่ได้เจอเธอมานานหลายปีแล้ว ทำให้เขาต้องถามออกไปแบบนั้นเพื่อความแน่ใจ

"กูไม่มีน้องสาว!" คำถามสั้น ๆ จากเพื่อน ที่แค่คำว่าน้องสาวคำเดียว ก็ทำให้อลันฉุนเฉียวขึ้นมาทันทีพร้อมด้วยสายตาดุดัน

พรึบ!

"โอ๊ย! คะ..คุณอลัน เอมี่เจ็บนะคะ"

หญิงสาวสวยรูปร่างยั่วยวนเอ่ยขึ้นด้วยความไม่พอใจนิด ๆ ที่ตอนแรกเธอนั่งคร่อมอยู่บนตักของอลัน แต่อยู่ดี ๆ ก็ดันถูกเขาผลักออกด้วยความหงุดหงิด ทำให้เธอต้องลงไปนั่งแหมะอยู่ที่พื้นด้วยท่าทางดูไม่ค่อยจะได้นัก

"ออกไป ฉันหมดอารมณ์จะเล่นแล้ว" น้ำเสียงเรียบนิ่งแต่แววตาดุดันของอลันเอ่ยออกมาอย่างไม่สบอารมณ์ พลางยกแก้วเหล้าที่วางอยู่ตรงหน้าขึ้นกระดกลงคอรวดเดียวจนหมด

ถึงเธอคนนั้นจะไม่พอใจ แต่เพียงแค่เขาเอ่ยปากว่าไม่เล่นด้วย ก็ทำให้เธอต้องรีบพาตัวเองออกมานั่งห่าง ๆ จากเขาทันที เพราะรู้ดีว่าถ้าทำให้คนอย่างอลันโมโหจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง

"ต่อเลยคนสวย อย่าไปสนใจพวกนั้นเลย ซี๊ด! อ่า" คริสเตียนที่กำลังนัวเนียสาวสวยเซ็กซี่ข้างกาย เงยหน้าขึ้นมามองเพื่อนรักอย่างอลันแล้วกระตุกยิ้มมุมปากเล็กน้อย ก่อนจะหันกลับมาเอ่ยบอกสาวสวยเซ็กซี่ข้างกายให้ทำหน้าที่ปรนนิบัติเขาต่อ

"น้องน่ารักนะ อย่าใจร้ายให้มากสิวะ" แดเนียลเอ่ยสบทบขึ้นอีกเสียง แค่เห็นหน้าณดาครั้งแรกหลังจากที่ไม่เจอนานหลายปี เขาก็รู้สึกเห็นใจสาวน้อยเจ้าของรอยยิ้มสดใสนั่นจับใจ

วันนี้พวกเขาทั้งสี่คนไม่ได้มีงานที่ไหน และเป็นวันที่ว่างตรงกัน ก็เลยนัดกันออกมานั่งดื่ม ที่ตอนแรกจะไปคาสิโนของไบรอันต์ แต่ก็ไม่รู้ว่าพวกเพื่อน ๆ เขานึกยังไงถึงได้ขนกันมาที่บ้านของเขาแทน แถมยังให้ลูกน้องเรียกผู้หญิงมาเล่นสนุกปรนนิบัติถึงที่นี่อีก

"หึ! กูยังไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย" อลันกระตุกยิ้มร้ายกาจ พร้อมกับเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงที่ดูจะอารมณ์ดี ทั้งที่เมื่อกี้นี้ยังรู้สึกหงุดหงิดและไม่สบอารมณ์อยู่เลยแท้ ๆ

รอยยิ้มที่แฝงไปด้วยความร้ายกาจและเล่ห์เหลี่ยมของเขานั้น มันดูน่ากลัวจนคนที่ได้พบเห็นต่างก็ขนลุกซู่ขึ้นมาได้ไม่ยาก

"แรงอีกคนสวย อ่าาส์ อื้ม~ ดูดแรงๆ ซี๊ดดดดด!!" เสียงครางกระเส่าของคริสเตียน ก็ยังคงดังขึ้นมาไม่หยุด ไม่ได้สนใจสถานการณ์ตอนนี้เลยสักนิดว่าใครจะเป็นอะไรยังไง

"ไอ้เหี้ยคริส! มึงแหกตาดูบ้างว่าเขากำลังซีเรียสกันอยู่ ครางซะกูอยากจะร่วมด้วยเลยสัส!" แม้ปากจะพูดแบบนั้น แต่สายตาของแดเนียลก็ไม่ยอมลดละจากหน้าอกอวบใหญ่ของสาวสวยข้างกาย ที่ตอนนี้เปลือยเปล่าไปทั้งตัว ไม่ต่างจากหญิงสาวที่กำลังใช้ริมฝีปากปรนเปรอความเป็นชายให้คริสเตียนอยู่

"อ่าาส์~ กูก็ไม่ได้ห้ามนะครับเพื่อน หึ!" คริสเตียนกระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์อย่างรู้กันกับแดเนียล

เรื่องแบบนี้คงจะกลายเป็นเรื่องปกติไปแล้ว สำหรับพวกเขาทั้งสี่คน แม้จะสนุกและมั่วผู้หญิงด้วยกัน แต่ถ้าคนไหนที่เพื่อนจริงจัง พวกเขาก็ไม่คิดจะยุ่งอยู่แล้ว เอาง่าย ๆ คือถ้าเจอคนที่คิดว่าใช่ พวกเขาก็จะไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวเด็ดขาด แต่กับผู้หญิงเหล่านี้มันไม่ใช่ เพราะพวกเธอก็ไม่ต่างจากพวกเขานัก ที่ผ่านอะไรมาก็มากมายไม่น้อยเหมือนกัน

พรึบ!

"แล้วนั่นมึงจะไปไหนวะ" เป็นคริสเตียนที่ตะโกนถามเจ้าของบ้านอย่างอลัน ที่เขาเงยหน้าขึ้นมาเห็นเพื่อนลุกเดินออกไปพอดี

"ตามสบายเลย กูมีเรื่องต้องไปจัดการ" อลันกระตุกยิ้มร้ายมุมปาก ก่อนจะโบกมือให้เพื่อนอย่างไม่ใส่ใจนัก

"จะทำอะไรก็คิดดี ๆ นะเว้ย สงสารน้อง" แดเนียลตะโกนไล่หลังตามมาอีกเสียง ก่อนที่ร่างสูงของอลันจะก้าวพ้นขอบประตูออกไป และไม่ลืมที่จะกดล็อกประตูห้องให้เพื่อนอย่างรู้กัน ว่าเพื่อนคงต้องการความเป็นส่วนตัว

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

เสียงเคาะประตูดังขึ้นติด ๆ กัน ทำเอาร่างบางของณดาถึงกับสะดุ้ง เพราะเธอยังคงช็อคกับภาพที่เพิ่งจะได้เห็นมา ปกติแล้วเธอจะไม่ล็อกประตูห้อง แต่ด้วยความตกใจที่รีบวิ่งออกมาจากห้องทำงานของพี่ชาย พอมาถึงห้องตัวเองเธอเลยรีบกดล็อกประตูไว้ทันที

แกร๊ก~

"พะ..พี่อลัน"

ทันทีที่เธอเปิดประตูออกมา ก็เจอกับร่างสูงของพี่ชายที่ยืนอยู่หน้าห้อง ด้วยใบหน้าที่ยังคงความเรียบนิ่งไว้อย่างเดิม

"ขอฉันเข้าไปหน่อยสิ" อลันเอ่ยขึ้นเสียงเรียบ ไม่ได้รอให้เธออนุญาตเขาก็เดินผ่านหน้าเธอเข้ามาในห้องของเธอทันที