แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 660

ทันทีที่เจินเจินก้าวเข้ามาในจวนแม่ทัพ ก็ได้เห็นชายหนุ่มรูปงามที่ยืนอยู่ข้างฮูหยินเมิ่ง

บางทีอาจเป็นเพราะกลับจากค่ายทหาร และเห็นผู้ชายหยาบกระด้างเหล่านั้นจนชินตา คุณชายท่านนี้จึงทำให้ดวงตาของนางเป็นประกาย

ปากแดงฟันขาว กลับมิสูญเสียบุคลิกองอาจผึ่งผาย

สายตาเช่นนั้นที่จ้องมองมา มิได้ให้ความรู้สึกหยาบคาย ดูเหมือนจะมีเพียงความชื่นชม หาได้มีความคิดชั่วร้ายใด ๆ ไม่

ช่างเป็นดวงตาคู่หนึ่งที่สะอาด และซื่อตรง

หัวใจของเจินเจินสั่นไหวอย่างไม่รู้ตัว

ถึงแม้จะอยู่ต่อหน้าบุรุษผู้สูงศักดิ์และหล่อเหลาเช่นฝ่าบาท นางยังไม่เคยมีความรู้สึกแปลก ๆ เช่นนี้มาก่อน

ราวกับในจุดหนึ่งของหัวใจกำลังมีดอกท้อผลิบาน...

ครั้นฮูหยินเมิ่งได้เห็นการเปลี่ยนแปลงในดวงตาของเจินเจิน ย่อมตระหนักถึงบางสิ่งได้ทันที

เพื่อป้องกันมิให้จิ่วเหยียนก่อหนี้รักขึ้นอีก นางจึงออกหน้า แกล้งทำเป็นตำหนิเฟิ่งจิ่วเหยียน

“บอกกี่ครั้งแล้ว เป็นผู้หญิงดี ๆ ก็ควรสวมอาภรณ์ของสตรี ดูสิ ทำให้คนอื่นเข้าใจผิดอีกแล้วมิใช่หรือ?”

เจินเจินได้ยินเช่นนั้น หัวใจที่เต้นรัวพลันแตกสลายทันที

ผู้หญิง?!!

แม้เฟิ่งจิ่วเหยียนเป็นคนที่เปี่ยมด้วยไหวพริบ ก็หาได้มีวิสัยทัศน์มองเห็นทุกสิ่งเช่นอาจารย์หญิงไม่

นางเข้าใจเพียงความหมายผิวเผิน และยังคิดว่าอาจารย์หญิงดูแปลกไป

อาจารย์หญิงมิใช่ทราบอยู่แล้วหรือ ตลอดหลายปีที่นางอยู่ในชายแดนเหนือ ล้วนสวมอาภรณ์บุรุษเสมอ ทั้งจวนแม่ทัพและเซียวเหยาจวี ไม่มีอาภรณ์สตรีให้นางเลยสักชุด

เจินเจินฝืนยิ้ม “ไม่เป็นไรเจ้าค่ะ แล้วแม่นางท่านนี้ ใช่คุณหนูเมิ่งหรือไม่?”

เฟิ่งจิ่วเหยียนอธิบาย

“ข้าเป็นลูกศิษย์ของแม่ทัพเมิ่ง...”

พูดยังไม่ทันจบ เซียวอวี้พลันก้าวเดินมาอยู่ข้างหน้านาง คว้าจับมือนางไว้ และเอ่ยอย่างเปิดเผยไม่หวาดหวั่น

“นางเป็นฮองเฮาของเราด้วย”

พูดจบ สีหน้าของเจินเจินพลันหลุดจากการควบคุมโดยสิ้นเชิง

ฮอง...ฮองเฮา?!

ไม่มีสิ่งใดที่เซียวอวี้จะต้องปิดบัง และไม่ว่าคนอื่นจะมีปฏิกิริยาอย่างไร เขาก็จูงมือเฟิ่งจิ่วเหยียนเข้าไปข้างใน พลางพูดคุยกับนางอย่างเป็นธรรมชาติ

“วันนี้เราได้ออกลาดตระเวน...”

แม่ทัพเมิ่งในฐานะเจ้าบ้าน จึงเป็นฝ่ายผายมือเชิญแขก “แม่ทัพเจิน เชิญ”

เจินเจินมองตามแผ่นหลังของฮ่องเต้ จากนั้นก็มองไปที่คู่สามีภรรยาตระกูลเมิ่ง

นางพูดพึมพำอย่างไม่แน่ใจ “ฮองเฮา?”

ฮูหยินเมิ่งกล่าวเสริม

“พวกเขายังไม่ได้แต่งงานกันหรอก แม่ทัพเจิน เชิญตามสบาย”

เจินเจินพยักหน้าอย่างแข็งทื่อ

ถึงเวลาอาหารเย็น

เจินเจินรู้สึกไม่สบายหมดทั้งกาย

นางอดไม่ได้ที่จะมองผู้หญิงคนนั้นอีกสองสามครั้ง

สวมอาภรณ์บุรุษว่ารูปงามแล้ว เมื่ออยู่ในอาภรณ์สตรีก็งดงามเหลือเกิน

ผู้หญิงคนนี้เป็นเพียงลูกศิษย์ของแม่ทัพเมิ่งจริง ๆ หรือ? มิใช่คุณหนูจากตระกูลสูงศักดิ์หรืออย่างไร?

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน