ภาพเหตุการณ์ในตอนนี้สะเทือนใจมาก ขณะที่เสี่ยวเชี่ยนกำลังคิดหาทางดึงสติของทุกคนให้กลับมา ทันใดนั้นพี่สะใภ้ใหญ่ก็ถามขึ้นทั้งน้ำตา
“คุณไม่รู้ตัวเลยจริงเหรอ?”
“ผมไม่รู้อะไรเลยจริงๆนะ!”
“แบบนี้แสดงว่าคุณถูกเอาเปรียบ? แต่เขาเด็กกว่าคุณตั้งเยอะนะ!”
“ทำไมคุณพูดแบบนั้น! เห็นๆอยู่ว่าผมเป็นฝ่ายถูกเอาเปรียบ อยู่กันมาตั้งหลายปีคุณไม่รู้จักผมเหรอ ผมเป็นผู้ชายที่กินไม่เลือกเหรอ? คนอย่างผมจะต่ำช้าถึงขั้นหักหลังคู่ชีวิตแถมยังทำลายอนาคตคนในครอบครัวเลยเหรอ?!”
“หึหึ ก็ไม่แน่หรอก ฉันจำได้เมื่อไม่กี่วันก่อนมีคนพูดว่าฉันชอบทำเหมือนตัวเองยังสาวอยู่ รังเกียจที่ฉันแก่แล้ว”
“ผมพูดตอนไหน?!”
“ก็ตอนที่ฉันซื้อผ้าพันคอแล้วเลือกสีชมพูไง คุณหัวเราะเยาะฉัน”
“มันใช่เรื่องที่ไหนเล่า! ผมก็แค่ล้อคุณเล่น ปรักปรำกันชัดๆ ช่างเถอะ คุณตัดเถอะจะได้จบๆเรื่อง” พี่ใหญ่สติแตกเอาหัวโขกโต๊ะ พูดอย่างน้อยใจเหมือนตัวเองเป็นผู้หญิงที่เสียสาวให้ชายอื่น
…ไม่รู้ทำไมอยู่ๆเสี่ยวเชี่ยนก็อยากขำ
“คุณไม่รู้ตัวเลยจริงเหรอ? จำไม่ได้เลย? ไม่ได้ตั้งใจนอกใจ?” พี่สะใภ้ใหญ่ถามอีก
“ผมไม่รู้ตัวจริงๆ! จริงๆ! ไม่เชื่อคุณถามเสี่ยวเชี่ยนสิ เขาสะกดจิตผมแล้วผมก็ยังนึกไม่ออกอยู่ดี!” พี่ใหญ่ตอบคล่องมาก รู้เลยปกติอยู่บ้านใครเป็นใหญ่
“ถ้าคุณไม่รู้ตัวเลยจะลงมือทำได้ยังไง? จิตใต้สำนึกคุณเห็นว่าเขาสวยรู้สึกชอบเป็นทุนเดิมอยู่แล้วหรือเปล่า? ปกติเวลาคุณเมาฉันผลักยังไงคุณก็แน่นิ่งเหมือนศพ!”
เมื่อกี้ตอนมาถึงท่าทางที่ใจเย็นของพี่สะใภ้ใหญ่เกิดจากการอดกลั้น ตอนนี้หรอกถึงจะเป็นความรู้สึกที่แท้จริง
“ผีเท่านั้นแหละที่รู้ว่าเรื่องจริงเป็นไง ผมจำไม่ได้เลยจริงๆ! พอตื่นขึ้นมาผมจำได้แค่ว่าเจ็บเท้า ตรงเท้าแผลถลอกอยู่ ส่วนตรงอื่นผมไม่รู้สึกอะไรเลย!”
พี่ใหญ่โมโหมากที่ตัวเองถูกวางแผนเล่นงานจนกลายเป็นมีลูกอีกคนโดยไม่รู้ตัว พอเห็นเมียเสียใจขนาดนี้เขาก็หงุดหงิดที่ตัวเองทำอะไรไม่ได้เลย ต้องโทษที่เขาประมาทเอง ปล่อยให้ผู้หญิงที่น่าขยะแขยงคนนั้นฉวยโอกาสได้
เห็นพี่ใหญ่กับพี่สะใภ้คุยกัน เดิมเสี่ยวเฉียงกับเสี่ยวเชี่ยนคิดจะถอยให้สองคนนี้ได้มีโอกาสปรับความเข้าใจกัน แต่พอได้ยินประโยคหลังของทั้งคู่เท้าของทั้งสองคนก็หยุดชะงัก
เสี่ยวเชี่ยนหยุดเดินด้วยความรู้สึกของคนเป็นจิตแพทย์ คำพูดของพี่สะใภ้ใหญ่ทำให้เธอฉุกคิดขึ้นมาได้
เสี่ยวเฉียงหยุดเดินเพราะสัญชาตญาณของตัวเองล้วนๆ
ไม่สิ มันแปลกๆ!
“พี่สะใภ้ใหญ่ช่วยพูดแบบเมื่อกี้ใหม่อีกรอบสิครับ” เสี่ยวเฉียงพูด
“พี่พูดอะไรเหรอ?” พี่สะใภ้ใหญ่เช็ดน้ำตา
“เมื่อกี้พี่พูดว่า เวลาพี่ใหญ่เมา…แน่นิ่งเหมือนศพ?!”
เซ้นส์ของอวี๋หมิงหลางบอกว่าประโยคนี้น่าสงสัย
เสี่ยวเชี่ยนตีหัวตัวเอง “โง่จริง ฉันลืมเรื่องนี้ได้ไงเนี่ย!”
นี่เป็นจุดที่น่าสงสัยที่สุด!
เธอกับอวี๋หมิงหลางมองหน้ากัน แววตานั้นราวกับคิดอะไรออกเหมือนกัน
ใช่ ความไม่สมเหตุสมผลมันอยู่ตรงนี้นี่แหละ!
หน้าเสี่ยวเชี่ยนแดงเล็กน้อย เธอแกล้งไอแล้วแสร้งทำเป็นถามขึ้นอย่างใจเย็น “พี่ใหญ่คะ ฉัน แค่กๆ ฉันขอถามได้ไหมว่าแต่ละครั้งพี่กี่นาทีเหรอคะ?”
พี่ใหญ่ถึงกับสตั๊น พี่สะใภ้ใหญ่ตอบแทน “จะเป็นไปได้ไงแค่ไม่กี่นาทีก็เสร็จ พี่ใหญ่เธอไม่ได้ผิดปกติอะไรเสียหน่อย”

VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย