เสี่ยวเชี่ยนปลอบพี่สะใภ้ใหญ่ด้วยแววตาอ่อนโยน “ฉันจะช่วยพี่ปลดปล่อยความเครียดออกมาเองค่ะ รับประกันเลยค่ะว่าจะแถมบรรยากาศครอบครัวที่ไร้ความกังวลให้ด้วย”
“เสี่ยวเชี่ยน ถ้าครั้งนี้ไม่ได้เธอพี่ไม่รู้จริงๆว่าควรทำไง”
พี่สะใภ้ใหญ่ไม่รู้จะบรรยายความรู้สึกในตอนนี้อย่างไร
ปัญหาที่เดิมควรจะเป็นเรื่องที่ยากมาก ถึงขนาดที่ว่าอาจทำลายครอบครัวเธอเลยก็ว่าได้ แต่เสี่ยวเชี่ยนกลับแก้ไขมันได้อย่างสบายๆ
เธอค่อยๆแก้ไขไปทีละเปราะ เริ่มจากทำให้เฝิงม่านม่านไว้ใจจนพบว่าจิตใจของเฝิงม่านม่านผิดปกติ ทั้งหมดนี้เสี่ยวเชี่ยนทำได้อย่างราบรื่นและง่ายดาย
นี่แหละเฉินเสี่ยวเชี่ยน
สะใภ้ลูกคนที่สี่ของตระกูลอวี๋เป็นซุปเปอร์จิตแพทย์ที่ถนัดเรื่องช่วยแก้ปัญหาให้คนรอบตัว
มีแค่ตอนเจอกับปัญหาเท่านั้นถึงจะพบว่าข้างกายมีคนแบบนี้อยู่ทำให้เบาใจไปได้มากแค่ไหน
“พี่ไม่ต้องพูดอะไรกับฉันทั้งนั้น ฉันเข้าใจดีค่ะ”
“แต่เธอเคยบอกไม่ใช่เหรอว่า จิตแพทย์รักษาคนใกล้ตัวไม่ได้?” อยู่ๆพี่สะใภ้ใหญ่ก็นึกถึงคำพูดที่เสี่ยวเชี่ยนเคยพูดไว้
“เมื่อก่อนเป็นแบบนั้นค่ะ แต่หลังจากที่ผ่านเรื่องนั้นมา ฉันรู้สึกเหมือนตัวเองพัฒนาขึ้น ปัญหาเล็กๆแค่นี้ฉันก็จัดการได้ค่ะ”
เรื่องพ่านพ่านซับซ้อนขนาดนั้นเสี่ยวเชี่ยนยังจัดการได้อย่างง่ายดาย เธอจึงรู้สึกว่าต่อไปความสามารถเธอก็ต้องพัฒนาขึ้น
แน่นอนว่านอกจากความพยายามของเธอเองแล้วสาเหตุส่วนนึงยังมาจากเอกสารลับสุดยอดที่ชีอวี่เซวียนให้เธอมาด้วย
เนื้อหาที่อยู่ในนั้นมีเรื่องการรักษาให้กับคนในครอบครัวด้วย เอกสารของชีอวี่เซวียนได้มาปรับเปลี่ยนทัศนคติของเธอ เมื่อก่อนเธอได้รับการศึกษาแบบเดิมๆ คิดว่าเรื่องบางอย่างควรเป็นแบบนั้นอยู่แล้วตามครรลองของมัน ไม่มีใครรักษาให้คนในครอบครัวตัวเองได้ แต่ชีอวี่เซวียนใช้เคสการรักษาที่เกิดขึ้นจริงบอกเธอว่ามันมีเคสที่ประสบความสำเร็จ
ดังนั้นเสี่ยวเชี่ยนจึงก้าวหน้าขึ้น
“เรื่องไหนเหรอ?” พี่สะใภ้ใหญ่ไม่เข้าใจสิ่งที่เสี่ยวเชี่ยนพูดจึงถามด้วยความสงสัย
เสี่ยวเชี่ยนยิ้มมุมปาก “พี่สะใภ้ใหญ่คะ เดี๋ยวฉันจะใช้วิธีรักษาแบบใช้สติลดความเครียดให้พี่ ทำตามฉันนะคะ”
เรื่องของพ่านพ่านเสี่ยวเชี่ยนไม่ได้คิดจะบอกใคร เธอคิดว่าปัญหาแก้มาได้ถึงจุดนี้แล้ว เรื่องพี่ใหญ่กับพี่สะใภ้ ประวัติที่แท้จริงของพ่านพ่าน ควรจะเดินมาถึงช่วงสุดท้ายแล้ว ทุกอย่างกลับสู่สภาวะที่ดีแล้ว
กลับคิดไม่ถึงว่าเสี่ยวเชี่ยนในฐานะที่เป็นคนกุมความลับเอาไว้ แต่เรื่องราวที่ดูไม่เกี่ยวข้องกันนี้กลับดำเนินไปในทิศทางเดียวกัน
เรื่องราวดำเนินไปตามที่เสี่ยวเชี่ยนคาดการณ์ไว้
เริ่มด้วยเรื่องเฝิงม่านม่าน ถูกเสี่ยวเชี่ยนเล่นงานอย่างมีลำดับ ติดกับดักเธอทีละขั้น
ได้ยินว่าวันต่อมาหลังจากที่ไปตรวจร่างกายที่โรงพยาบาลแล้วก็สติแตกทันที กลับบ้านทั้งน้ำตา คืนนั้นนอนไม่หลับ เอาแอลกอฮอล์เช็ดทั่วบ้านทุกซอกทุกมุม
บอดี้การ์ดถูกสั่งไม่ต้องเฝ้าแล้ว แม่บ้านก็ไม่เหลือสักคน เธออยู่ตัวคนเดียวเช็ดบ้านไปร้องไห้ไป
ส่วนเสี่ยวเชี่ยนในเวลานี้กลับไปบ้านที่เมืองQแล้ว เธอดื่มกาแฟนั่งกระดิกขาพลางดูภาพจากกล้องวงจรปิดที่พี่ใหญ่ส่งมาให้
เธอกดเปิดลำโพงฟังเสียงพี่ใหญ่
“เสี่ยวเชี่ยน ทำไมปฏิกิริยาตอบสนองของเขาถึงได้รุนแรงแบบนี้ล่ะ? เหมือนที่เธอพูดจริงด้วย เธอนี่มันเทพจริงๆ”
“มันก็ไม่ได้ยากอะไร คนที่มีความรู้ด้านจิตวิทยาอยู่บ้างก็รู้ๆกัน อาการหวาดกลัวความตายกับเป็นโรคที่รักษาไม่ได้ใครๆก็มีกันทั้งนั้น เพียงแต่นิสัยเป็นตัวตัดสินว่าแต่ละคนจะอาการหนักหรือเบา อดีตของเฝิงม่านม่านรวมถึงลักษณะนิสัยได้กำหนดไว้แล้วว่ามีความเป็นไปได้สูงที่เขาจะเป็นโรคกลัวเอดส์เมื่ออยู่ในช่วงที่สถานการณ์พาไป เดิมฉันคิดจะไปพูดล้างสมองให้เขาเข้าสู่บทบาทเร็วขึ้นด้วยซ้ำ แต่ฟังจากที่พี่เล่าอาการเขาตอนอยู่โรงพยาบาล ฉันว่าฉันไม่ต้องเหนื่อยแล้วล่ะค่ะ อาการมาเต็มขนาดนี้”



VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย