แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย นิยาย บท 1113

หมำชำเขียวเห็นนำยหญิงของตัวเองแล้วก็ไม่สบอำรมณ์ เหมือนกัน เห็นแก่หน้ำอวี๋หมิงหลำงหรอกนะถึงได้ฝืนใจให้ควำม ร่วมมือกับเสี่ยวเชี่ยน ใครใช้ให้อวี๋หมิงหลำงงำนยุ่งล่ะ ปกติใน บ้ำนก็มีแค่เสี่ยวเชี่ยนกับแม่บ้ำนพำร์ทไทม์

และที่ทุเรศยิ่งกว่ำก็คือ เสี่ยวเชี่ยนงำนยุ่งทั้งวันกลับมำถึง บ้ำนมันยังจะใช้สำยตำ ‘มนุษย์จอมโง่ ได้ปรนนิบัติฉันน่ะถือเป็น วำสนำของหล่อน’ มองเสี่ยวเชี่ยน เสี่ยวเชี่ยนทำได้แค่อดทน แล้วดูแลหมำชำเขียวเอำแต่ใจนี่ต่อไป

พอเห็นเมียกับสุนัขแสนรักดูไม่ลงรอยกัน อวี๋หมิงหลำงอยู่ ตรงกลำงเป็ นเหมือนกำวสองหน้ำ เอำใจเมียแต่ก็ยังต้อง ปลอบใจหมำ หลอกคนสวยให้กลับไปนอนอำบแดดต่อแล้วค่อย กลับมำโอ๋เมีย

“เมียจ๋ำดูชีวิตผมสิ ผู้ชำยคนอื่นเขำมีแต่ลำบำกใจที่เมียเข้ำ ไม่ได้กับแม่ผัว มีปั ญหำแม่ผัวลูกสะใภ้ แต่แม่ผมสนิทกับคุณ อย่ำงกับเป็นแม่ลูกกันจริงๆ ไม่มีเรื่องขัดแย้งกันเลย แต่คิดไม่ถึง ว่ำควำมรู้สึกเป็นคนกลำงลำบำกใจจะมำเกิดขึ้นระหว่ำงคุณกับ

9 4 1 0

คนสวย จิ๊ จิ๊ ชีวิตผมมันช่ำงลำเค็ญ~”

เสี่ยวเชี่ยนได้ยินเขำบ่นแบบนั้นก็ทั้งโมโหทั้งอยำกขำ

“บ่นอะไร! ชีวิตนำยรำบรื่นขนำดนี้ยังจะมีอะไรให้บ่นอีก ต่อ ให้กลุ้มเรื่องแบบนี้ก็เพรำะนำยหำเรื่องใส่ตัวเอง!”

ก็จริง เสี่ยวเฉียงนึกถึงชีวิตที่แสนสุขในตอนนี้ของตัวเองแล้ว ก็หัวเรำะออกมำ เขำก็แค่พูดไปงั้นแหละ

แต่เสี่ยวเชี่ยนมีหรือจะรู้ คนเรำอย่ำพูดอะไรฟั นธงเกินไป เธอแค่พูดว่ำชีวิตเสี่ยวเฉียงรำบรื่นเกินไป นึกไม่ถึงว่ำอันตรำยก็ เข้ำมำเยือน แต่นี่ก็เป็นเรื่องในภำยหลัง

ตอนนี้เสี่ยวเชี่ยนหยิบสร้อยที่เสี่ยวเฉียงซ่อมขึ้นมำชม

“ฝีมือใช้ได้เลยนะเนี่ย อีกหน่อยถ้ำนำยโดนไล่ออก พวกเรำ ไปเปิดแผงรับซ่อมสร้อยก็น่ำจะอยู่ได้ ฝีมือนำยไม่เบำ”

“แน่นอนอยู่แล้ว! ถ้ำฝีมือธรรมดำจะเป็นมือสไนเปอร์ได้ เหรอ? สมัยก่อนสำมีคุณเป็นนักแม่นปืนขั้นเทพเลยนะ สถิติที่ผม เคยทำไว้ที่เก่ำยังไม่มีคนทำลำยได้เลยนะจะบอกให้” อวี๋หมิง หลำงแอบคิดถึงสมัยที่ยังเป็นมือสไนเปอร์

9 4 1 1

“จะว่ำไปฝีมือยิงปืนของนำยมันเป็นพรสวรรค์เหรอ?” เสี่ยว เชี่ยนนึกถึงเมื่อชำติก่อนที่เขำยิงคนร้ำยเพื่อช่วยเธอ

“พรสวรรค์มันต้องมีอยู่แล้ว ควำมพยำยำมในกำรฝึกก็ต้อง มีด้วย แต่ผมขอพูดอะไรที่คนอื่นอำจจะหมั่นไส้หน่อยนะ วงกำร เนี้ยมันต้องคนมีพรสวรรค์จริงๆ ใช้แค่ควำมพยำยำมน่ะเป็นมือส ไนเปอร์ได้ก็จริง แต่ขึ้นไม่ถึงจุดสูงสุดหรอก”

คำโบรำณว่ำไว้ ควำมขยันย่อมชดเชยควำมโง่ได้ แต่อันที่ จริงคำพูดนี้ก็ไม่ถูกเท่ำไร คนโง่ขยันแล้วรู้ได้ไงว่ำคนที่ไม่โง่เขำ ไม่ขยัน?

รอบตัวอวี๋หมิงหลำงมีคนหนุ่มที่มีพรสวรรค์มำกมำยกำลัง พยำยำมอย่ำงไม่ลดละ คนที่ยืนอยู่บนจุดสูงสุดได้มีคนไหนบ้ำงที่ ไม่ใช้ทั้งควำมพยำยำมและพรสวรรค์

“แล้วนำยคิดว่ำตัวเองเป็นมือสไนเปอร์ที่เก่งที่สุดไหม? มี ใครสู้นำยได้ไหม?” เสี่ยวเชี่ยนไม่ค่อยเข้ำใจเรื่องพวกนี้ แต่เธอ อยำกรู้ระดับควำมสำมำรถที่แท้จริงของสำมีตัวเอง

“ผู้หญิงคนนี้นี่!” อวี๋หมิงหลำงปอกส้มยัดใส่ปำกเธอ “มีที่ ไหนเก่งที่สุด หน่วยงำนผมมีแต่คนเก่งๆ แต่ถ้ำจะพูดถึง

9 4 1 2

พรสวรรค์เรื่องแม่นปืน… ผมนึกถึงอยู่คน รู้สึกว่ำเขำเก่งกว่ำผมนึ ดนึง”

“ใคร?” ได้ยินอวี๋หมิงหลำงชมคนในแวดวงเดียวกันเลยต้อง ขอถำมสักหน่อย

“ไม่ใช่คนประเทศเรำ เป็นคนที่ผมเจอตอนไปร่วมฝึกที่เมือง นอก เขำชื่อปำหลำง ถึงประเทศที่เขำอยู่จะค่อนข้ำงยำกจน แต่ เขำเป็นคนมีพรสวรรค์มำก ตอนอยู่แคมป์ฝึกผมเคยประลองกับ เขำ เป็นคนเดียวที่ฝีมือเก่งกว่ำผมในเรื่องแม่นปืน แต่ก็นะ เก่ง กว่ำนิดเดียว”

เหตุกำรณ์ในตอนนั้นคือ ปำหลำงยิงเป้ำนิ่งเสมอกับอวี๋หมิง หลำง เป้ ำเคลื่อนที่แยกแพ้ชนะไม่ได้ สุดท้ำยครูฝึกจึงโยนเบียร์ มำสองขวด ดูว่ำใครยิงโดนเป้ำไวกว่ำกัน อวี๋หมิงหลำงช้ำกว่ำปำ หลำงไปนิดเดียว ยิงเป้ ำแบบนี้อำศัยสัญชำตญำณเท่ำนั้น อวี๋ห มิงหลำงถึงได้บอกว่ำปำหลำงเป็นเพียงคนเดียวที่ฝีมือเหนือกว่ำ เขำ

“อ่อ เข้ำใจละ ก็หมำยควำมว่ำเหรียญเกียรติยศที่นำยได้มำ ตอนนั้นจริงๆ แล้วเพรำะนำยทำได้เสมอกับครูฝึก?”

9 4 1 3

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน