แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย นิยาย บท 1134

“ศำสตรำจำรย์อู๋คะอันที่จริง… หนูเก็บค่ำรักษำโหดมำก ศำสตรำจำรย์อู๋ไม่ว่ำอะไรเลยเหรอคะ?” เสี่ยวเชี่ยนเห็นเขำ แตกต่ำงจำกเมื่อชำติก่อนมำก จึงถำมอย่ำงอดไม่ได้

“ฮ่ำ ฮ่ำ! อำจำรย์เธอเล่ำให้ฟั งแล้ว เธอน่ะนะ ถึงปกติจะเก็บ ค่ำรักษำมหำโหด แต่เธอก็ยังมีจิตใจดีชอบรักษำให้ฟรีบ่อยๆ ฉันได้ยินมำว่ำช่วงนี้เธอให้เพื่อนในมหำวิทยำลัยยืมเงินไปหลำย หมื่นด้วยเพื่อให้เขำเอำเงินไปรักษำแฟนใช่ไหมล่ะ?”

เรื่องที่ศำสตรำจำรย์อู๋พูดก็คือเรื่องของผู้หญิงอวบอ้วนว่ำที่ นักเขียนในอนำคตที่เสี่ยวเชี่ยนเจอตอนไปสอนแทน ศำสตรำจำรย์หลิว

“หนูอุตส่ำห์เก็บเป็นควำมลับ พวกอำจำรย์รู้กันได้ไงคะ?”

“ก็นักศึกษำที่เธอช่วยไว้คนนั้นไงล่ะ เขำพำแฟนไปรักษำกับ ลูกศิษย์ฉัน ลูกศิษย์ฉันเขำเป็นหัวหน้ำแผนกประสำทของเมืองนี้ เขำตรวจแฟนเด็กคนนั้นแล้วก็รู้สึกแปลกๆ บอกว่ำอำกำรแบบนี้ ไม่กินยำก็ได้เดี๋ยวก็หำยเอง นึกไม่ถึงว่ำเด็กคนนั้นจะกลับมำบอก ว่ำยังไงก็จะเอำยำไปกินให้ได้ ลูกศิษย์ฉันไม่รู้จะทำไงก็เลยมำ

9 5 8 4

ถำม”

ศำสตรำจำรย์อู๋มำประชุมและก็ถือโอกำสไปเยี่ยมลูกศิษย์ ด้วย พอได้ยินลูกศิษย์พูดแบบนี้เขำจึงไปตรวจดูอำกำรคนไข้ ด้วยตัวเองถึงได้พบว่ำลูกศิษย์ของเขำวินิจฉัยผิด ถ้ำเด็กสำวคน นั้นไม่กลับมำบอกให้สั่งยำก็อำจทำให้เสียโอกำสในกำรรักษำ แฟนของเธอไปแล้ว

ศำสตรำจำรย์อู๋รีบวำงแผนกำรรักษำให้ใหม่พลำงถือโอกำส พูดคุยกับเด็กสำวร่ำงอ้วนคนนั้น คุยไปคุยมำก็ลำกยำวไปเรื่องที่ เสี่ยวเชี่ยนให้เธอยืมเงิน แม้แต่เรื่องที่เสี่ยวเชี่ยนบอกให้เธอพำ แฟนมำรักษำก็เล่ำด้วย ศำสตรำจำรย์อู๋ลองสืบดูถึงรู้ว่ำเป็นลูก ศิษย์ของนำงฟ้ำหลิวหลินหลินที่เขำเคยแอบชอบสมัยเรียน

เขำถึงได้รู้สึกดีต่อเสี่ยวเชี่ยน พอได้มำเจอก็รู้สึกเอ็นดู

พอได้ฟั งศำสตรำจำรย์อู๋พูดจบเสี่ยวเชี่ยนก็กระจ่ำง

ขณะเดียวกันก็แอบเศร้ำ

ตอนนั้นที่เธอช่วยว่ำที่นักเขียนร่ำงอ้วนนั่นก็แค่เพรำะควำม คิดเห็นแก่ตัวของตัวเอง แต่กลับนึกไม่ถึงว่ำมันจะบังเอิญ กลำยเป็นกำรช่วยเปลี่ยนท่ำทีของประธำนสมำคมเมื่อชำติก่อนที่

9 5 8 5

ในอนำคตจะเกลียดเธอเข้ำไส้

นี่ก็คือกำรทำดีย่อมได้สิ่งดีๆ ตอบแทน โลกนี้ก็เหมือนกับ ฟั นเฟือง แค่เปลี่ยนนิดหน่อยโชคชะตำก็เกิดกำรเปลี่ยนแปลง ครั้งใหญ่ แต่คนที่ไม่ได้ดีเด่อะไรอย่ำงเธอทำดีแค่นี้กลับเปลี่ยน ชะตำที่ถูกเกลียดเมื่อชำติก่อนได้ เสี่ยวเฉียงของเธอช่วยคนไว้ตั้ง มำกมำย ทำไมไม่เห็นได้สิ่งดีๆ ตอบแทน?

พอนึกถึงเสี่ยวเฉียงที่ตอนนี้ยังไม่มีแผนรักษำเสี่ยวเชี่ยนก็ รู้สึกจิตใจหนักอึ้งขึ้นมำอีกรอบ

“เป็นอะไรเสี่ยวปืนเหล็ก ฉันไม่เคยเห็นเธอทำหน้ำแบบนี้มำ ก่อนเลยนะ” ศำสตรำจำรย์หลิวถำมด้วยควำมเป็นห่วง

“อำจำรย์คะ ศำสตรำจำรย์อู๋คะ พวกอำจำรย์คิดว่ำ แบบทดสอบอันนี้ไม่มีปั ญหำเลยเหรอคะ? ลองดูให้ละเอียดอีกที สิคะ”

“ฉันว่ำไม่มีปั ญหำนะ ดูก็รู้ว่ำเป็นคนสุขภำพจิตดีนิสัยร่ำเริง” ศำสตรำจำรย์อู๋ก็ถือเป็นผู้ทรงอิทธิพลของวงกำร ดูเรื่องพวกนี้ เก่ง

“ถึงจะรู้สึกว่ำไม่มีปั ญหำ แต่ฉันก็ว่ำมันแปลกๆ ตรงไหน

9 5 8 6

ชอบกล…” ศำสตรำจำรย์หลิวมองแล้วมองอีกก็รู้สึกว่ำน่ำสงสัย

“น้องหลิว งั้นพี่ต้องขอตำหนิหน่อยแล้ว วงกำรอย่ำงพวกเรำ จะพึ่งเซนส์ไม่ได้นะ วงกำรของพวกเรำเป็นศำสตร์ที่อิงตำม วิทยำศำสตร์ เรำต้องให้เกียรติ” ศำสตรำจำรย์อู๋ยืนหยัดใน ควำมคิดของตัวเอง

“ถึงจะพูดแบบนั้น แต่ฉันก็รู้สึกว่ำยังมีอีกหลำยสิ่งหลำย อย่ำงที่พวกเรำยังต้องค้นคว้ำและตำมหำ จะมัวแต่พึ่งพำควำมรู้ เดิมๆ มันช่วยแก้ปั ญหำไม่ได้เยอะขนำดนั้น… พี่อู๋คะ พี่ไม่คิด เหรอว่ำควำมรู้ด้ำนนี้ของประเทศเรำยังมีพื้นที่ว่ำงอีกมำกให้ พัฒนำ? ถ้ำได้ซึมซับแนวคิดใหม่ๆ ของเมืองนอกบ้ำงก็คงดี”

ศำสตรำจำรย์หลิวพูดด้วยควำมเสียดำย

“เธอเห็นพระจันทร์ของเมืองนอกกลมกว่ำประเทศเรำใช่ ไหม? พี่คิดว่ำตอนนี้แวดวงบ้ำนเรำก็ดีอยู่แล้ว” ศำสตรำจำรย์อู๋ รักประเทศตัวเองที่สุด เขำพูดด้วยควำมเคืองเล็กน้อย

พอเห็นศำสตรำจำรย์ทั้งสองคนกำลังจะทะเลำะด้วยเรื่อง ของเธอ จะให้เสี่ยวเชี่ยนนั่งดูเฉยๆ ก็ไม่ได้ เธอจึงพูดเกลี้ยกล่อม

“อำจำรย์คะ อย่ำเสียเวลำทะเลำะด้วยเรื่องพวกนี้เลยนะคะ

9 5 8 7

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน