พอเสี่ยวเชี่ยนออกไปแล้ว หัวหน้าหวางก็ยังไม่เข้าใจ“ทำไมต้องไปถามจอมฉก011ด้วย?”ที่นี่อวี๋หมิงหลางมีชื่อเสียงไม่ค่อยดีเท่าไร ถ้าไม่ติดว่าเบื้องบนบังคับให้ต้องมาร่วมงานกัน หัวหน้าหวางแทบอยากจะถีบอวี๋หมิงหลางออกไปคนพวกนี้เป็นพวกเลวที่ชอบแย่ง มาแต่ละครั้งไม่เคยมีเรื่องดี ทหารที่พวกเขาเพิ่งจะฝึกกันมาอย่างยากลำบาก พอหน่วยรบพิเศษมาก็เอาตัวไปง่ายๆอย่างกับมาตัดใบกุยช่าย แล้วจะไม่ให้เกลียดได้ยังไงแต่ทำไมหมอเฉินต้องให้เขาไปถามอวี๋หมิงหลางด้วย?“อ้อ เข้าใจแล้ว จะต้องเป็นเพราะเขินแน่ๆ หัวหน้าอวี๋เคยเป็นเพื่อนร่วมทางของเธอ น่าจะมีวิธีติดต่อแหละมั้ง?” หัวหน้าหวางดวงตาเป็นประกาย รีบไปหาอวี๋หมิงหลางอย่างอารมณ์ดีอวี๋หมิงหลางรู้สึกเสียดายที่ไม่ได้ไปส่งเสี่ยวเชี่ยนด้วยตัวเอง แต่เขามีภารกิจ จะทำเสียงานไม่ได้ ดังนั้นสีหน้าจึงเคร่งขรึม ไม่สบอารมณ์เท่าไรตอนกินข้าวกลางวัน หัวหน้าอวี๋เดินถือกล่องข้าวเข้ามาหาอยู่กันในป่าทุกอย่างเอาแบบง่ายๆ แค่ข้าวกล่องธรรมดาๆ อวี๋หมิงหลางกำลังนั่งถือกล่องกินข้าว ทันใดนั้นก็เห็นหัวหน้าหวางเดินหน้ายิ้มแป้นเข้ามาตาแก่นี่ไม่เคยพูดจาหน้ายิ้มแย้มกับเขาเลยสักครั้ง อยู่ๆอะไรเข้าสิง? อวี๋หมิงหลางหรี่ตา โลกนี้ไม่มีอะไรได้มาฟรี มันต้องมีจุดประสงค์แน่ๆ“หัวหน้าอวี๋ อาหารที่นี่พอกินได้หรือเปล่า มาตรฐานคงไม่สูงเท่าอาหารของหน่วย011ใช่ไหม?” หัวหน้าหวางอยากตีสนิท แต่พอเอ่ยปากก็ยังแอบจะแขวะนิดแขวะหน่อยไม่ได้“ครับ พอกินได้ แค่มันจืดไปหน่อย” อวี๋หมิงหลางตอบแบบไม่ใส่ใจ แต่หยั่งเชิงดูท่าทีหัวหน้าหวางเดิมก็ไม่ชอบอวี๋หมิงหลางอยู่แล้ว ทุกครั้งที่มาทำตัววางมาดใหญ่โต แต่พอนึกได้ว่ามีเรื่องจะขอร้องก็ระงับความโกรธเอาไว้ แล้วฉีกยิ้มพลางถามต่อ“หัวหน้าอวี๋มีวิธีติดต่อหมอเสี่ยวเฉินไหม?”“ใครนะ?”“เฉินเสี่ยวเชี่ยนไง เด็กคนนี้ใช้ได้เลยนะ อายุรุ่นราวคราวเดียวกับลูกผม เรียนมหาลัยเดียวกันด้วย วัยรุ่นให้เขาได้ทำความรู้จักกันก็ไม่เลวเลยนะ”หัหวน้าหวางพูดจบ เฉียวเจิ้นที่กินไปฟังไปเกือบกัดตะเกียบหักนี่จะทำอะไร? คิดจะยุคู่หมั้นเขาให้แยกกันงั้นเหรอ?นี่คือทหารที่อวี๋หมิงหลางไม่ชอบมาหลายปี มีความแค้นส่วนตัว อยากจะเล่นลูกไม้เอาแฟนเขาไปงั้นเหรอ?เฉียวเจิ้นแอบมองอวี๋หมิงหลาง ไอ๊หยา Oneยิ้ม รอยยิ้มอมหิตนั่น ทุกครั้งที่Oneยิ้มแบบนั้นไม่เคยมีเรื่องดีเกิดขึ้นโดยทั่วไป จะมีแค่ตอนวางแผนเล่นงานคนอื่นเท่านั้นอวี๋หมิงหลางถึงจะเป็นแบบนี้เฉียวเจิ้นเริ่มสงสารหัวหน้าหวางแล้ว“ให้วัยรุ่นได้ทำความรู้จักกันงั้นเหรอ?” อวี๋หมิงกัดฟันพูดคำว่าทำความรู้จัก แต่หัวหน้าหวางไม่ทันได้สังเกต“ใช่ๆ อายุก็เหมาะสมกัน”อายุ หึหึ แทงเข้าจุดเจ็บปวดของอวี๋หมิงหลางอีกแล้วตอนนั้นเขาเกือบสูญเสียเสียวเหม่ยไปเพียงเพราะอายุที่ต่างกันหลายปี หัวหน้าหวางยังจะงัดเหตุผลนี้ขึ้นมา อวี๋หมิงหลางไม่โกรธก็แปลกแล้ว“เหล่าหวาง อยู่ดีๆทำไมถึงจ้องอยากได้ผู้หญิงของคนอื่นล่ะ?”“อะไรนะ?” เหล่าหวางไม่เข้าใจ“ผมหมายความว่า อายุไม่ใช่ปัญหา อย่างเช่นพวกเรา ถึงอายุจะต่างกันขนาดนี้ แต่ก็คุยกันได้ ไม่เชื่อลองดูข้างนอกสิ…”เหล่าหวางที่อยู่ข้างๆมองไปตามมืออวี๋หมิงหลางชี้ อวี๋หมิงหลางฉวยโอกาสหยิบกระปุกเกลือมาสาดลงในกล่องข้าว เทลงไปครึ่งขวด จากนั้นก็เอามือคลุกๆให้ทั่วน่าเสียดายจังที่ตัวเองเป็นคนรักสะอาด หลังเข้าห้องน้ำต้องล้างมือตอนที่หัวหน้าหวางหันกลับมาอวี๋หมิงหลางได้ชักมือกลับแล้วจากนั้นก็เอามือที่เมื่อกี้ไปคลุกข้าวเช็ดไปที่ไหล่ของเหล่าหวางอย่างเนียนๆคราบน้ำมันอะไรทั้งหลายแหล่อยู่บนเสื้อเหล่าหวางหมดแล้วแต่เหล่าหวางที่นั่งอยู่ข้างๆยังไม่รู้ตัว เขามองอวี๋หมิงหลางอย่างสงสัย“เมื่อกี้ผมดูผิด กินข้าวเถอะ…” อวี๋หมิงหลางพูดพลาง เอามือเช็ดจนสะอาดเฉียวเจิ้นนั่งเอาข้าวยัดเข้าปากอย่างเงียบๆ เขาเห็นเหตุการณ์ทั้งหมด เขาตัดสินใจแล้วว่าต่อไปห้ามหาเรื่องอวี๋หมิงหลาง วิธีนี้นี่มันแสบมากหัวหน้าหวางวกกลับเข้ามาคุยเรื่องเดิม “วิธีติดต่อเสี่ยวเฉิน…”“วิธีติดต่อเขาคือ…” อวี๋หมิงหลางพูดตัวเลขออกมา เฉียวเจิ้นฟังแล้วก็มองบนนี่มันเบอร์Oneไม่ใช่เหรอ?เหล่าหวางถูกต้มตั้งแต่ต้นจนจบ ยังตั้งใจจดเสียด้วย อวี๋หมิงหลางหลอกต้มคนเสร็จก็ออกไป เหล่าหวางจดเบอร์ใส่กระดาษ แล้วเอาวางบนโต๊ะด้วยความพอใจ ยกกล่องข้าวขึ้นมา กินไปก็สงสัยไป“เบอร์นี่ทำไมมันแปลกๆ…ทำไมคล้ายเบอร์ของกองทัพ?” เบอร์มันไม่เหมือนเบอร์ทั่วไปจะเหมือนได้ยังไง เฉียวเจิ้นล่ะยอมเลยจริงๆ มิน่าอายุเท่านี้ตำแหน่งยังไปไม่ถึงไหน สูงกว่าOneแค่ขั้นเดียว สมองแบบนี้จะไปทันใครเบอร์ที่Oneให้เป็นเบอร์ภายใน แค่นี้ยังมองไม่ออกอีก…“นึกออกแล้ว นี่มันเบอร์ภายในของหน่วยย่อยโลนวูล์ฟหน่วย011ไม่ใช่เหรอ?” ในที่สุดเหล่าหวางก็มองออก จากนั้นเขาก็รู้สึกได้ว่ารสชาติในปากมันเค็มมากแหวะเฉียวเจิ้นรีบไปยกกระติกน้ำเพียงกระติกเดียวที่อยู่บนโต๊ะมาอย่างรวดเร็วแล้วเงยหน้ากระดกลงคอหมด ในฐานะที่เป็นผู้ช่วยคู่ใจของอวี๋หมิงหลางจะไม่ให้ความร่วมมือได้ยังไง?เรื่องซ้ำเติมน่ะ ขอให้บอกหัวหน้าหวางเค็มจนแทบบ้า อีกทั้งยังหาน้ำกินไม่ได้ รู้สึกเหมือนกำลังจะตายเฉียวเจิ้นดื่มด่ำกับสีหน้าของเหล่าหวางแทนอวี๋หมิงหลาง ฉวยโอกาสตอนที่เหล่าหวางกำลังเค็มจัดเอามือลงไปคลุกข้าวในกล่องเขา จากนั้นก็ยืนขึ้น ฝากรอยมือไว้บนไหล่อีกข้างของเหล่าหวางที่ไม่ได้ถูกอวี๋หมิงหลางเช็ด“หัวหน้าหวาง เบอร์นี้เป็นเบอร์ของหน่วยเราจริงๆ ต่อไปถ้าอยากจะหาหมอเฉินก็โทรหาหัวหน้าเราได้นะครับ มีอะไรฝากบอกได้ หนึ่งวัน24ชั่วโมง อยากโทรตอนไหนก็โทรได้เลย”หัวหน้าหวางกำลังรู้สึกแย่มาก ทำได้แค่มองเฉียวเจิ้นด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความสงสัยเฉียวเจิ้นเช็ดมือพอแล้วถึงได้เฉลยให้ฟัง แสร้งทำสีหน้าตกใจ“นี่หัวหน้าหวางไม่รู้เหรอว่าคู่หมั้นของหัวหน้าผมคือหมอเฉินน่ะ?”“” ในที่สุดหัวหน้าหวางก็รู้แล้วว่าทำไมตัวเองถึงได้กินอาหารเค็มๆ เมื่อกี้เขาทำอะไรลงไปเฉียวเจิ้นพอสนุกพอแล้วก็ลุกขึ้นออกไปอย่างสบายใจ ปีศาจน้อยที่อยู่ในใจยืนเท้าเอวหัวเราะอย่างสนุกสนานสมน้ำหน้า ปล่อยให้ตาแก่นี่เรียกจอมฉก011มาตั้งนาน อย่าคิดว่าเขาไม่รู้ ครั้งนี้Oneล้างแค้นทั้งเรื่องส่วนตัวเรื่องานได้เด็ดมากอวี๋หมิงหลางจัดการจัดการคนที่คิดจะแย่งผู้หญิงของเขาอย่างเงียบๆ ข้าวก็กินไม่ลงแล้วจึงออกไปข้างนอก เฉียวเจิ้นวิ่งตามมา “Oneจะไปไหน?”“ไปเดินในเขาสักรอบ”“จริงสิ มีอยู่เรื่องที่ยังไม่ได้ถามนาย ก่อนหน้านี้นายปรึกษาฉันเรื่องหลิวลี่ ฉันเห็นแล้วในรายชื่อมีชื่อเขาเพิ่มเข้ามา แต่ในแผนทดสอบที่ให้ฉันมาตอนท้ายสุดมีการเพิ่มเหตุการณ์ลักพาตัวมันเรื่องอะไรกัน ทำไมมีผู้ช่วยลึกลับโผล่มาแสดงด้วย?”“เธอคือรัก คือความอบอุ่น คือความหวัง เธอคือท้องฟ้าอันสดใสในเดือนสี่แห่งโลกมนุษย์” อวี๋หมิงหลางเงยหน้ามองฟ้า แล้วพูดอย่างคนอินจัดเฉียวเจิ้นทำหน้าแหย “ช่วยพูดอะไรที่ฉันเข้าใจหน่อยได้ไหม?”“มันคือความคิดที่ตกผลึกแล้วของเสียวเหม่ยกับฉัน แผนที่เพิ่มเข้าไปนี้ เป็นการรักษาโรคจิตเวชในเวลาเดียวกันให้คนสองกลุ่มที่จำเป็นต้องได้รับการรักษา”“ไม่เข้าใจ…”
ช่วยแชร์นิยายเรื่องนี้ให้ผู้อ่านมากขึ้นด้วยนะ!
ยิ่งมีการแชร์และอ่านมากเท่าไหร่ เราก็จะอัปเดตตอนใหม่เร็วขึ้นเท่านั้น!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย