คนไหนที่ไม่ขัดหูขัดตาเธอก็จะเก็บเงินน้อยหน่อยหรืออาจรักษาฟรีไปเลย แต่กับคนอย่างอาหญิง เอามีดแทงไปหนึ่งทียังไม่รู้สึกผิดเลยด้วยซ้ำ อยากรักษาก็มา ไม่อยากก็ไป ไม่ได้บังคับ
ไม่ว่าเสี่ยวเชี่ยนจะเรียกเงินสูงแค่ไหน คนพวกนั้นก็ยังคงร้องไห้อ้อนวอนให้เสี่ยวเชี่ยนรักษาอยู่ดี ฝีมือเธอเป็นที่การันตี ยิ่งคนมีเงินก็ยิ่งเสียดายชีวิต บอกให้คนพวกนั้นไปหาหมอถูกๆรักษาคงไม่กล้าด้วยซ้ำ ดังนั้นเสี่ยวเชี่ยนทำงานไม่ต้องกังวลเรื่องเงินเลยสักนิด
“คุณจะเก็บอาการไม่ชอบแม่ผมเลยไม่ได้เหรอ?” หลี่เจิ้นไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องไห้ดี
“แล้วเขาทำเรื่องอะไรที่ทำให้ฉันชอบขึ้นมาหรือยังล่ะ? ชีวิตคนเราจะว่ายาวก็ยาวจะว่าสั้นก็สั้น ไม่รู้ว่าวันไหนจะจากโลกนี้ไป แล้วทำไมพวกเราถึงไม่หาวิธีที่จะทำให้ตัวเองมีความสุขล่ะ? ต่อให้ไม่ทำเรื่องที่ทำร้ายคนอื่นก็อย่าเก็บความไม่พอใจที่เกลียดใครเอาไว้ อย่างเช่นในส่วนลึกของจิตใจนายย่อมต้องมีสิ่งที่เกลียดหรือสิ่งที่ชอบมากๆที่นายกดมันเอาไว้”
“เกี่ยวกับเรื่องรสนิยมทางเพศของผมหรือเปล่า? อันที่จริงผมมีคำถามที่อยากถามคุณมานานแล้ว เฉินเสี่ยวเชี่ยน คุณเกลียดพวกรักร่วมเพศมากเลยเหรอ?”
“อาจเกี่ยวกับเรื่องรสนิยมทางเพศของนายและก็อาจไม่เกี่ยว เดี๋ยวฉันจะทำให้นายผ่อนคลายแล้วเข้าสู่จิตใต้สำนึกตามหาต้นเหตุที่ทำให้นายป่วย ส่วนเรื่องรักร่วมเพศ ฉันขอตอบนายเลยว่า ฉันไม่ได้เกลียดแล้วก็ไม่ได้ดูถูก ไม่สนับสนุนแต่ก็ไม่คัดค้าน ฉันมีเพื่อนที่มีความบกพร่องในการรับรู้สภาวะเพศเหมือนกัน เขาชอบแต่ผู้หญิง แต่ก็ไม่ได้เป็นอุปสรรคในความรู้สึกชื่นชมที่ฉันมีในตัวเขา แต่ผู้ชายไร้ยางอายอย่างหนีเจี้ยนเหริน กลายเป็นเถ้าถ่านแล้วฉันยังอยากถ่มน้ำลายใส่”
เพื่อนที่มีความบกพร่องในการรับรู้สภาวะเพศที่เสี่ยวเชี่ยนพูดถึงก็คือฉิวฉิว
ห้องพักตายยกรังของพวกเธอคนที่ยอมรับฉิวฉิวได้ก่อนก็คือเสี่ยวเชี่ยน เธอไม่เคยปิดบังความชื่นชมที่มีในตัวฉิวฉิว บุคลิกเป็นกันเองชอบช่วยเหลือเพื่อน คนแบบนี้มีแรงดึงดูดให้ไม่ว่าจะเพื่อนต่างเพศหรือเพศเดียวกันอยากจะเป็นเพื่อนด้วย สืออวี้กับต้าอีหลังจากที่สนิทกับฉิวฉิวแล้วก็ชอบเขาเป็นอย่างมาก
“งั้นก็หมายความว่า คุณไม่ได้รังเกียจรักร่วมเพศ เมื่อก่อนผมเข้าใจคุณผิดไปจริงๆ…ผมนึกออกแล้ว เมื่อก่อนตอนที่พวกเราเจอกันคุณเคยเตือนผม แล้วเมื่อกี้คุณยังบอกว่าผมเป็นลูกผู้ชาย”
หลี่เจิ้นอารมณ์ดีขึ้นมาทันที เสี่ยวเชี่ยนไม่เคยดูถูกเขาเลย ถึงขนาดที่มองรสนิยมทางเพศของเขาเป็นเรื่องปกติด้วยซ้ำ เธอไม่ได้คิดว่ารักร่วมเพศต้องเป็นกะเทยเสมอไป เธอเพียงแต่เกลียดที่หนีเจี้ยนเหรินไปหลอกเธอแต่งงาน พอคิดได้แบบนั้นก็โล่งใจขึ้นเยอะ
“เพิ่งจะรู้เหรอ? อันที่จริงความกดดันของคนเราหลายครั้งที่มาจากตัวเอง นายแคร์กับสายตาที่คนอื่นไม่เข้าใจนายมากเกินไป คิดว่าทุกคนเขาดูถูก ทั้งที่จริงแล้วมันไม่ใช่แบบนั้น” เสี่ยวเชี่ยนค่อยๆโยงเรื่องสนทนาเข้าสู่การรักษา
“จริงสิ ช่วงที่ผมชมคุณหลายวินาทีนี่อย่าคิดเงินได้ไหม มันแพงเกินไป…”
“ไม่ได้หรอก อ่อ ประโยคนี้ก็ต้องคิดเงินด้วย”
เป็นหมอที่หน้าเลือดจริงๆ แต่หลี่เจิ้นรู้สึกว่าตอนนี้เขาเริ่มชื่นชมในตัวเสี่ยวเชี่ยนหน่อยๆแล้ว
หลังจากที่ได้รับความไว้วางใจจากหลี่เจิ้นแล้ว เสี่ยวเชี่ยนก็เริ่มรักษา ใช้ความสามารถของเธอพิสูจน์ว่าค่ารักษาชั่วโมงละสองหมื่นนั้นคุ้มค่าแก่การจ่าย
อวี๋หมิงหลางไม่อยู่ไม่มีใครอ่านภาษารูปปากได้ ไม่มีใครรู้ว่าเธอพูดอะไรกับหลี่เจิ้นบ้างในห้องผู้ป่วย
แต่หลังจากที่เธอทำการรักษาครั้งแรกไปสองชั่วโมงสิบนาที ขาของหลี่เจิ้นมีอยู่ชั่วขณะหนึ่งที่มีความรู้สึก ทำให้ทุกคนต่างตื่นเต้น
นี่ก็เป็นเครื่องพิสูจน์ว่าที่เสี่ยวเชี่ยนบอกว่าขาของเขามีสาเหตุมาจากสภาพจิตใจนั้นเป็นเรื่องจริง หาทิศทางในการรักษาได้ก็แสดงว่ามีทางหาย
ถึงค่ารักษาจะแพง แต่อาหญิงกับอาเขยต่างรู้สึกว่าคุ้มค่าแล้ว
โดยเฉพาะอาหญิง ไม่กล้าดูถูกเสี่ยวเชี่ยนอีกต่อไปแล้ว วินาทีที่แม่อวี๋เคาะขาหลี่เจิ้นแล้วหลี่เจิ้นบอกเจ็บ อาหญิงถึงกับร้องไห้ออกมาด้วยความดีใจ


VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย