แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย นิยาย บท 518

แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย – ตอนที่ 518 คืบหน้าไปมาก
“ได้สิ ถ้าเธอรักษายายแก่คนนี้ให้เชื่อฟังได้ล่ะก็ จะเอาเท่าไรฉันจะควักกระเป๋าจ่ายเอง แต่ฉันไม่ได้มีเงินเยอะอย่างเขาหรอกนะ” อาเขยรู้สึกขำ

“ญาติกันหนูจะเก็บแพงได้ยังไงล่ะคะ เอาแบบนี้ไม่ต้องให้เงินหนูหรอกค่ะ อาหญิงมีพวกหินแพงๆตั้งเยอะแยะ เอามาให้หนูสักชิ้นสองชิ้น หนูไม่เรื่องมาก รับประกันเลยว่าอีกหน่อยอาหญิงจะเจียมเนื้อเจียมตัวอยู่กับบ้านไม่ออกไปก่อเรื่องข้างนอกแน่นอนค่ะ”

หิน…พ่อหลี่ฟังแค่นี้ก็เข้าใจ หมายถึงหินหยกที่วางประดับอยู่ในห้องหนังสือหลายก้อนนั่นสินะ? แม่อวี๋เองก็สนุกไปด้วย

นั่นเป็นของที่อาหญิงพยายามเอามันไปจากเธอ ล้วนเป็นของดีที่ฉีเยี่ยน้องชายเธอทำออกมา ถึงจะเป็นหินที่ยังไม่ได้ผ่านการเจียระไน แต่ได้ผ่าเปิดข้างในแล้ว มองเห็นหยกที่อยู่ในนั้น เพราะเสียดายไม่อยากเอาออกมาเลยยกให้พี่สาว อาหญิงพอมาหาแล้วเห็นเข้าก็จะเอาให้ได้

เสี่ยวเชี่ยนเองก็ไม่เกรงใจ แย่งไปยังไงก็ต้องเอากลับมาคืน

“ถ้าเธออยากได้ฉันก็จะให้ ขอแค่จัดการเมียฉันให้อยู่หมัดเสียที เดี๋ยวฉันแถมกาน้ำชาดินเผาให้ด้วย ของชิ้นนี้ฉันไม่ให้ใครง่ายๆหรอกนะ เป็นรุ่นลิมิเต็ดอีดิชั่นที่เพื่อนเก่าเพื่อนแก่ให้มา ตอนนี้เขาอายุมาก ไม่มีแรงทำแล้ว”

“เสี่ยวเชี่ยนรีบขอบคุณอาเขยเร็ว”

เสี่ยวเชี่ยนพอเห็นท่าทางของแม่อวี๋ก็รู้ได้ทันทีว่านั่นเป็นของมีค่ามาก จึงรีบขอบคุณอาเขยอย่างไม่เกรงใจ

ของมีคุณค่าทางศิลปะแบบนี้ ถึงแม้ตอนนี้จะมองราคาไม่ออก แต่กาน้ำชาดินเผาดีๆผ่านไปอีกหลายสิบปีเอาไปขายในราคาหลักแสนหรือหลักล้านก็ไม่ใช่เรื่องยากอะไร โดยเฉพาะกาน้ำชาที่อาเขยพูดถึงเป็นของอาจารย์คนดังที่ตอนนี้เลิกทำไปแล้ว

ดังนั้นหากผ่านไปอีกไม่กี่ปีอาจารย์คนนี้ไปอยู่บนสวรรค์ ของชิ้นนี้ก็จะราคาพุ่งสูง เสี่ยวเชี่ยนเป็นคนธรรมดาไม่เข้าใจเรื่องคุณค่างานศิลปะ ชอบเอาบ้านมาเป็นตัววัดมูลค่ามากกว่า คาดว่ากาใบนี้อีกสิบปีให้หลังคงซื้อบ้านได้สองหลัง

หลักการของเสี่ยวเชี่ยนก็คือไม่ต้องสนว่าเธอจะรู้จักคุณค่าของผลงานศิลปะพวกนี้หรือไม่ เอาไปขายแล้วได้เงินล้วนเป็นของดี

“รอหนูรักษาหลี่เจิ้นเสร็จหนูจะร่างแผนการรักษาอย่างละเอียดให้นะคะ อาเขยทำตามที่หนูบอก รับรองค่ะว่าถ้าเจอความคิดแบบสังคมศักดินาเข้าไป ผู้ชายมีตัวตนในบ้านแน่นอน”

“เธอทำได้จริงๆเหรอ?” อาเขยคิดว่าเสี่ยวเชี่ยนพูดเล่น

“ผู้ป่วยที่อาการหนักขนาดหลี่เจิ้นมีไม่มาก คนส่วนใหญ่จะเป็นแบบอาหญิงมากกว่าที่ไม่ถึงกับป่วย แต่ยังใช้ชีวิตแบบคิดไม่ได้ คนประเภทนี้พวกเราไม่เรียกว่าเป็นผู้ป่วย แต่เป็นผู้เข้ารับการปรึกษา ซึ่งนักให้คำปรึกษาด้านจิตวิทยาก็สามารถแก้ปัญหาเรื่องนี้ได้ อย่าว่าแต่คนป่วยรอบตัวพวกเรามีเยอะแล้วเลยค่ะ อันที่จริงถ้าลองสังเกตดูดีๆทุกคนต่างต้องการเข้ารับคำปรึกษาทั้งนั้น ไม่ว่าจะเรื่องความสัมพันธ์ ธุรกิจ ญาติพี่น้อง เพื่อน พวกเราให้คำปรึกษาได้ เพราะถ้านำพฤติกรรมของมนุษย์มาจัดไว้ในสาขาความรู้ของพวกเรา ทุกคนต่างถูกแบ่งแยกลงในประเภทต่างๆได้ทั้งนั้น”

ชาติที่แล้วงานของเสี่ยวเชี่ยนส่วนใหญ่จะเป็นการให้คำปรึกษาแนวๆ ชีวิตคู่ไม่มีความสุขทำอย่างไรดี สามีแอบไปรักผู้หญิงคนอื่นทำอย่างไรดี คนที่อาการหนักถึงขั้นป่วยจริงๆนั้นมีน้อย แต่ทุกคนต่างมีความกลุ้มใจในเรื่องที่แตกต่างกัน นี่ก็ถือเป็นรายได้ที่ไม่น้อยสำหรับเธอเลยทีเดียว

“อาการป่วยของลูกชายฉันตกลงมันมีสาเหตุมาจากอะไรกันแน่?”

“โรคจิตเวชกายใจที่เกิดมาจากการถูกเพ่งเล็ง จากการรักษาเมื่อวานหนูพบว่าอาการป่วยของเขาเกี่ยวข้องกับการโดนดูถูกเรื่องรสนิยมทางเพศจากเมื่อก่อน เพราะกังวลว่าคนอื่นจะไม่เข้าใจและดูถูก พอมันขยายเป็นวงกว้างหลังจากที่ร่างกายป่วย เลยทำให้ร่างกายเกิดความผิดปกติที่เกี่ยวเนื่องกับประสาท สาเหตุของปัญหาก็คืออาเขยค่ะ”

“ฉันเหรอ?” อาเขยพูดด้วยความตกใจ

“ใช่ค่ะ ในใจของเขาพ่อมีตัวตนที่ค่อนข้างพิเศษ แต่อาเขยไม่เข้าใจถึงปัญหาเรื่องรสนิยมทางเพศของเขาเลย ความกดดันในใจของเขามีมาก ดังนั้นวันนี้หนูเลยอยากให้อาเขยเข้าร่วมการรักษาด้วยค่ะ สองพ่อลูกต้องคุยเปิดอกกันเกี่ยวกับเรื่องนี้ค่ะ”

หลายสิ่งหลายอย่างที่มองดูเหมือนไม่เกี่ยวข้องกัน ทั้งที่จริงแล้วเกี่ยวข้องกันอย่างมาก

พ่อหลี่รับไม่ได้มาตลอดที่ลูกชายชอบผู้ชาย แต่ครั้งนี้หลี่เจิ้นเกือบพิการ กลับทำให้เขาปล่อยวางได้

ชอบผู้ชายแล้วยังไงล่ะ ชอบผู้หญิงแล้วยังไง ลูกมีสุขภาพแข็งแรงก็พอแล้ว เรื่องทายาทสืบสกุลอะไรพวกนั้น เขาให้ความสำคัญน้อยลงไปมาก

“ไม่ถูกสิเสี่ยวเชี่ยน หนูหมายความว่า ปัญหาของหลี่เจิ้นเกิดจากพ่อ ไม่ใช่แม่อย่างนั้นเหรอ?”

“จะว่าไม่มีก็ไม่ใช่ค่ะ แต่ไม่ได้เกี่ยวข้องเยอะ”

“แล้วหนูยังใช้อาหญิงแบบนั้น—” พอแม่หญิงเห็นเสี่ยวเชี่ยนดันแว่นตาก็หยุดพูด