แม่อวี๋เป็นกังวลเรื่องหาคู่ให้ลูกสาวมาตลอด วันๆมีเพื่อนมาแนะนำให้มากมาย แต่เสี่ยวซีไม่ชอบสักคน คนเป็นแม่ก็กลุ้มจะตายอยู่แล้ว
“พี่เสี่ยวซี…ไม่เหมาะมั้งคะ? คุณน้า เลี่ยวฟู่กุ้ยชอบท่องคำสอนผู้นำมาก พี่เสี่ยวซีได้อัดเขาแน่”
เสี่ยวเชี่ยนนึกถึงพี่สาวจอมโหดของอวี๋หมิงหลาง ดูยังไงก็เหมือนคนที่เอาแส้ไล่หวดคนไปทั่ว ผู้ชายว่านอนสอนง่ายอย่างฟู่กุ้ยดูก็รู้ว่าไม่ใช่คู่ที่สมน้ำสมเนื้อ
“ไม่ลองดูแล้วจะรู้ได้ไงว่าเหมาะไม่เหมาะล่ะจ๊ะ? เขาชอบท่องคำสอนของผู้นำ เสี่ยวซีร้องเพลงเสียงเพราะ โดยเฉพาะเพลงสาวสุดหล้าร้องเพราะสุดๆเลยล่ะ จริงสิ หนูให้ฟู่กุ้ยลองดูช่องทหารนะ อาทิตย์หน้ามีงานเลี้ยง เสี่ยวซีขึ้นเวทีด้วย”
“เลี่ยวฟู่กุ้ยไม่ชอบผู้หญิงแบบนั้นอยู่แล้ว เขา—”
คำพูดของเสี่ยวเชี่ยนถูกขัดจังหวะด้วยเสียงเปิดประตู เธอกับแม่อวี๋หันไป เลี่ยวฟู่กุ้ยยืนอยู่ตรงประตูด้วยใบหน้าแดงกล่ำ
เสี่ยวเชี่ยนเองก็หน้าแดง
แม่งเอ๊ย เข้าใจคำพูดที่ว่ากลางวันอย่าพูดถึงคนกลางคืนอย่าพูดถึงผีแล้ว พูดปุ๊บก็มาปั๊บเลย
เธอเพิ่งจะนินทากับแม่อวี๋ ทำไมเลี่ยวฟู่กุ้ยมาได้ยินเข้าได้ล่ะเนี่ย
เสี่ยวเชี่ยนสมกับเป็นนักจิตวิทยาที่อ่านใจคนมานับไม่ถ้วน ในสถานการณ์ที่น่าอายแบบนี้เธอรีบตั้งสติแสร้งทำเป็นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นแล้วถามเลี่ยวฟู่กุ้ย
“มีธุระเหรอ?”
พอเธอถามเลี่ยวฟู่กุ้ยถึงนึกขึ้นได้ว่าตัวเองมาทำอะไร
“ป้าฉีครับ ดูเหมือนไหล่ของพ่อผมจะมีปัญหา ช่วงกลางวันไม่มีหมออยู่เวรที่แผนกกระดูก รบกวนป้าฉีไปดูให้หน่อยได้ไหมครับ?”
“ก่อนหน้ายังดีๆอยู่ทำไมมีปัญหาได้ล่ะ?” แม่อวี๋ถาม
“เขาไปมีเรื่องกับคนมาน่ะครับ เมื่อกี้มีคนบุกเข้ามาที่ห้องน้าเจี่ยสองคน แล้วก็ชี้หน้าน้าเจี่ย ด่าพ่อผม บอกว่าอย่าลงไม้ลงมือก็ไม่ฟัง”
“อะไรนะ?” เสี่ยวเชี่ยนกับแม่อวี๋ตกใจพร้อมกันแล้วรีบตามเลี่ยวฟู่กุ้ยไปยังห้องพักของเจี่ยซิ่วฟาง
ภายในห้องผู้ป่วย เจี่ยซิ่วฟางนอนร้องไห้ด้วยความโมโห พ่อเลี่ยวแขนข้างหนึ่งขยับไม่ได้แต่ก็ยังนั่งปลอบเจี่ยซิ่วฟางอยู่ข้างเตียง
“อย่าร้องเลยนะ พวกเขาก็แค่มาก่อกวน”
“ทำกันเกินไปแล้ว…ไหล่พี่เลี่ยวไม่เป็นไรนะ…เจ็บไหม…” เจี่ยซิ่วฟางร้องไห้พลางถาม
“นี่มันเรื่องอะไรกัน ใครทำ” เสี่ยวเชี่ยนผลักประตูเข้าไป พอเห็นสภาพเละเทะในห้องก็หน้าบึ้ง
แม่อวี๋รีบเข้าไปตรวจดูอาการของพ่อเลี่ยว
“ไหล่หลุด ไปเถอะ เดี๋ยวฉันจะฉีดยาชาแล้วรักษาให้ คุณน้องไม่ต้องร้องนะไม่ใช่เรื่องใหญ่ ไม่เป็นไรแล้ว” แม่อวี๋ปลอบเจี่ยซิ่วฟาง เจี่ยซิ่วฟางก็ยังคงร้องไห้ โดยเฉพาะพอเห็นลูกสาวเข้ามาก็เหมือนความอัดอั้นตันใจที่มีได้พรั่งพรูออกมา ร้องหนักกว่าเดิม
“เสี่ยวเชี่ยนอยู่ปลอบแม่ไปนะ น้าจะพาอาเลี่ยวไปรักษา” แม่อวี๋พูดกับเสี่ยวเชี่ยน
“ผมไปด้วยครับ” เลี่ยวฟู่กุ้ยไม่อยากอยู่รบกวนการคุยของเสี่ยวเชี่ยนกับแม่จึงตามออกไปด้วย
ภายในห้องเหลือแค่เสี่ยวเชี่ยนกับเจี่ยซิ่วฟาง เสี่ยวเชี่ยนเช็ดน้ำตาให้แม่
“ควบคุมสติก่อนนะแม่ แล้วบอกหนูว่าเมื่อกี้ใครมา?”
“ยังจะมีใครล่ะ ก็ป้าสะใภ้ใหญ่กับป้าสะใภ้รองของแกไงล่ะ สองคนนี้พอเข้ามาก็ชี้หน้าด่าฉัน บอกว่าฉันเป็นตัวกาลกิณี ทำลายครอบครัวของพวกเขา…”
“พวกเขารู้ได้ไงว่าแม่อยู่โรงพยาบาล? แล้วทำไมต้องมาด่าแม่ที่นี่ด้วย?”



VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย