แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย นิยาย บท 562

แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย – ตอนที่ 562 แกล้งเป็นผีกับฝัน

ยังคงเป็นฉากที่คุ้นเคย มีแสงสว่างรำไรท่ามกลางความมืดสนิท

เสี่ยวเชี่ยนรู้สึกเหมือนมีบางอย่างกำลังไล่ตามเธอ

จิตสำนึกบอกให้เธอหยุดเพื่อดูว่าอะไรกำลังไล่ตามเธออยู่ แต่ร่างกายกลับวิ่งไปข้างหน้าไม่หยุด เธอวิ่งไปจนถึงหน้าผาไม่มีทางให้ไปต่อ เธออยากหันกลับไปแต่ก็ขยับไม่ได้

ทันใดนั้นหน้าผาที่อยู่ใต้เท้าก็เริ่มแตกออก เธอตกลงไปในหุบเหวลึก

เสี่ยวเชี่ยนลืมตาขึ้นพร้อมหายใจหอบอย่างแรง

ฝันนี้อีกแล้ว

เธอฝันว่าตัวเองถูกบางอย่างไล่ตามจนตกหน้าผาต่อเนื่องมาหลายวันแล้ว

ถึงจะรู้ว่าเป็นความฝัน แต่พอตื่นขึ้นมาในใจก็จะรู้สึกหวั่นๆ

อาจเพราะความรู้สึกตอนตกลงไปมันเหมือนจริงมาก ความรู้สึกหวาดกลัวต่อให้ตื่นขึ้นมาแล้วก็ยังไม่บรรเทาลง เสี่ยวเชี่ยนอยากเปิดไฟที่หัวเตียง แต่ปรากฏว่าต้องสะดุ้งตกใจเพราะใบหน้าที่อยู่ๆก็โผล่มา

หลังจากที่เห็นว่าเป็นสืออวี้ เสี่ยวเชี่ยนก็โมโหหยิบหมอนฟาด

“เธอเพี้ยนหรือไง ดึกดื่นป่านนี้มานั่งหัวเตียงเล่นเป็นผีหลอกคนสนุกนักเหรอ?”

อีกทั้งยังทำสายตาละห้อยเหมือนวิญญาณมาอำลา ไม่หลอนได้ไง

สืออวี้กอดผ้าห่มผืนเล็กของตัวเองพลางมองเสี่ยวเชี่ยนด้วยสายตาน้อยใจ

“ประธานเชี่ยนฉันนอนไม่หลับ ไม่สบายใจเลย ต้าอีทำฉันสะเทือนใจ เขานอนหลับสบายอีกทั้งยังฝันอะไรไม่รู้หัวเราะคิกคัก เอาแต่พูดว่าพี่รองไม่เอาค่ะไม่เอา ฉันเลยต้องมาหาเธอ”

“เธอนี่จริงๆเลย ขึ้นมาๆ” เสี่ยวเชี่ยนขยับตัวให้สืออวี้ขึ้นไปนอนด้วยกัน

“ประธานเชี่ยน เธอว่าต้าอีคิดถึงแฟนมากไปหรือเปล่า? พี่รองเพิ่งไปร่วมงานนิทรรศการการบินได้หนึ่งสัปดาห์ ต้าอีวันๆนอนหลับหัวเราะคิกคัก ปกติออกจะมาดนิ่ง ทำไมพอหลับแล้วกลายเป็นแบบนั้นล่ะ?”

บ้านของเสี่ยวเชี่ยนมีสองห้องนอน ห้องของประธานเชี่ยนหนึ่งห้อง ส่วนอีกห้องให้สืออวี้กับต้าอีอยู่

ปกติต้าอีเป็นคนนิ่งๆพูดน้อย แต่พอหลับแล้วนอนละเมอได้ง่าย เสี่ยวเชี่ยนกับสืออวี้เคยทำเรื่องที่ร้ายมากกับต้าอี นั่นก็คือให้เสี่ยวเชี่ยนฉวยโอกาสตอนต้าอีหลับทำการสะกดจิตเพื่อถามว่า พี่รองทำครั้งหนึ่งนานเท่าไร รวมถึงมีกี่ท่า

สุดท้ายได้ข้อสรุปว่า พี่น้องตระกูลอวี๋ไม่ใช่คน ไม่ใช่คน

“ความฝันเมื่อถึงในระดับหนึ่งจะสะท้อนสิ่งที่อยู่ในจิตใต้สำนึกของคนเรา บางฝันเป็นการระบายเรื่องที่อัดอั้นตันใจ ต้าอีคิดถึงพี่รอง อาจจะฝันถึงตอนมีช่วงเวลาดีๆ”

ตอนที่เสี่ยวเชี่ยนตอบคำถามสืออวี้ ในใจของตัวเองกลับรู้สึกว่างเปล่า

ถ้าบอกว่าต้าอีฝันแล้วยังหัวเราะคิกคัก งั้นทำไมเธอถึงเอาแต่ฝันว่าถูกไล่ตามแล้วตกจากที่สูง?

ในมุมมองทางจิตวิทยา เธออาจกลัวอะไรอยู่ และความกลัวนี้กลับไม่ได้รับการปลดปล่อยอย่างถูกต้อง สิ่งที่ไล่ตามเธอคงเป็นสิ่งที่เธอกลัว

แต่เธอกลัวอะไรล่ะ?

คำถามนี้เสี่ยวเชี่ยนครุ่นคิดอยู่นานก็ยังไม่ได้คำตอบ

ชีวิตเธอดำเนินไปตามที่เธอวางแผนไว้อย่างมั่นคง การเรียนราบรื่น ตอนนี้ครอบครัวก็ดี คนรักก็ดีกับเธอมาก—

เดี๋ยวนะ หรือเป็นเพราะเสี่ยวเฉียงหายไปหลายวันแล้วเธอถึงได้มีอาการผิดปกติแบบนี้?

เสี่ยวเชี่ยนนับวันอย่างละเอียดว่าเธอไม่ได้ติดต่อกับอวี๋หมิงหลางกี่วันแล้ว สืออวี้ที่นอนอยู่ข้างๆมองเพดานพลางพูดพึมพำ

“พี่ฉันไม่ติดต่อมาเกือบสิบวันแล้ว ไม่รู้ว่าการแข่งขันของพวกเขาเป็นไงบ้าง จะทำอันดับได้ดีหรือเปล่า จริงๆฉันอยากแอบบอกเธอนะว่าฉันก็ไม่ค่อยเข้าใจเกียรติของทหารหน่วยรบพิเศษเท่าไร ฉันก็แค่หวังว่าเขาจะกลับมาอย่างปลอดภัยไม่บาดเจ็บ ไม่ได้รางวัลก็ไม่เป็นไร”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน