แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย นิยาย บท 621

แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย – ตอนที่ 621 จับได้กับหลอก
เรื่องเข้าไปช่วยในห้องหอมันน่าอายนะ พี่สะใภ้รู้บ้างไหมเนี่ยว่านี่มันเรื่องของตัวเอง?

เห็นได้ชัดว่าไม่รู้ ถ้ารู้ประธานเชี่ยนจะตอบแบบนั้นเหรอ

หวางย่าเฟยได้ยินแล้วก็หน้าแดง เกือบทำผิดพลาดขั้นตอนไปแล้ว

จะว่าไปความสามารถในการพูดให้คนจุกของหมอเฉินนี่สุดยอดเลยจริงๆ สมกับเป็นผู้หญิงที่หัวหน้ากลางถูกใจ!

“เหม่ยเหวย คุณไม่รู้สถานการณ์ของพวกเรา พี่ผมเป็นทหาร ผมขอถามทัศนคติของคุณที่มีต่อทหารได้ไหมครับ?”

เสี่ยวเชี่ยนเหลือบมองเวลา เกินสามนาทีแล้ว ตามหลักการต้องตัดสายทิ้งแล้ว

แต่พอได้ยินคำว่าทหารอยู่ๆเธอก็รู้สึกดี เธอหันไปมองผู้กำกับ ซึ่งผู้กำกับส่งสัญญาณมือมาว่าไม่มี

ไม่เคยเกิดขึ้นเลยจริงๆ รายการนี้เรทติ้งตกถึงขั้นนี้แล้วเหรอ?

ถึงขนาดที่ไม่มีคนโทรเข้ามาแล้ว!

สถานการณ์แบบนี้พิธีกรจะตัดสายทิ้งแล้วเริ่มอ่านบทความจรรโลงใจ หรือจะเปิดเพลง หรือไม่ก็คุยต่อ

เสี่ยวเชี่ยนจัดรายการมาตั้งนานนี่เป็นครั้งแรกที่เกิดเหตุการณ์แบบนี้ โชคดีที่ผู้ฟังคนนี้เกี่ยวข้องกับทหาร เธอจึงไม่ตัดสาย คุยกับเขาต่อ

“ในสายตาของฉันทหารคือการมีตัวตนที่แสนวิเศษ”

“แต่แฟนทหารลำบากนะครับ แต่งกับทหารมีแต่เหนื่อยใจ หลายครั้งที่ต้องเหมือนอยู่ตัวคนเดียว บางครั้งพี่สะใภ้ส่งจดหมายมาว่า ตอนเหงาๆแทบอยากจะบ่นกับกำแพง ตอนที่อ่านจดหมายฉบับนี้พวกเรารู้สึกแย่มากเลยครับ”

ฟังๆดูคนๆนี้ก็เป็นทหารด้วยเหรอ? เนื่องจากมีความรู้สึกดีๆกับทหาร เสี่ยวเชี่ยนจึงเลือกที่จะเคารพผู้ฟังคนนี้ด้วยการฟังอย่างเงียบๆ เธอเก็บคำพูดจุกๆเอาไว้ เธอฟังออกว่าผู้ฟังคนนี้กำลังอิน เขาได้พูดถึงสิ่งที่อยู่ในใจของทหาร

คนที่เธอต้องการจะแต่งงานด้วยก็เป็นทหาร ผู้ฟังคนนี้โทรเข้ามาได้จังหวะตรงใจกับเธอพอดี

“หลายคนอาจจะไม่เข้าใจ พูดกันว่าต้องเคารพความเป็นส่วนตัวแล้วทำไมยังจะไปอ่านจดหมายของเหล่าพี่สะใภ้? นี่ถือเป็นธรรมเนียมของพวกเราเลยก็ว่าได้ การฝึกในค่ายทหารนั้นมันชวนให้ห่อเ**่ยวกว่าที่คิด ถ้ามีจดหมายของพี่สะใภ้มาในค่ายของพวกเรา ทุกคนก็จะแบ่งปันกันอ่าน ท่ามกลางสภาพแวดล้อมแบบปิดที่เหน็ดเหนื่อยในแต่ละวัน ความเป็นห่วงที่ส่งผ่านในแต่ละอักษรนั้นได้ขจัดความเหนื่อยล้าของพวกเรา ซึ่งมันก็กลายเป็นธรรมเนียมไปแล้ว คู่หมั้นของลูกพี่เราวาจาคมคาย เรียนเก่งเป็นที่หนึ่ง จดหมายที่เขาส่งมาแต่ละทีแทบจะต้องนั่งคิดกันทุกตัวอักษร บางครั้งเพื่อให้เข้าใจในสิ่งที่พี่สะใภ้เขียนมาพวกเราถึงกับต้องเข้าไปค้นคว้าในห้องสมุด ตอนนี้ระดับภาษาของทุกคนพัฒนาขึ้นมาก…”

เอ๊ะ ทำไมเรื่องราวฟังๆดูมันคุ้นๆ? เสี่ยวเชี่ยนสงสัย

ส่วนอวี๋หมิงหลางที่ยืนอยู่ที่อื่นยังคงกดโทรไม่หยุด ตกลงมันเรื่องอะไรกันวะเนี่ย?

หวางย่าเฟยยังคงระบายต่อ

“เป็นแฟนทหารลำบากมาก หลังจากที่ผมเข้ามาอยู่หน่วยในตอนนี้ก็ได้เริ่มต้นทำความรู้จักกับความเหงาอีกครั้ง สำนวนมีเงาเป็นเพื่อน แฟนทหารทุกคนต่างเข้าใจดี ขอบคุณแฟนทหารทุกคนที่ได้อุทิศตนเพื่อครอบครัวครับ”

คำพูดนี้หลังจากที่ออกอากาศไปแล้วทำให้ครอบครัวทหารที่นั่งฟังอยู่ถึงกับน้ำตาไหล ความทุกข์ที่คนนอกไม่มีทางเข้าใจ ความรู้สึกที่ยากจะจินตนาการได้

ลูกป่วย พ่อแม่ป่วย เรื่องเล็กเรื่องใหญ่ที่เกิดขึ้นในครอบครัวล้วนต้องแบกรับไว้คนเดียว

เดินอยู่บนท้องถนนเห็นความสนุกครึกครื้นอยู่ๆอยากจะจูงมือเขาคนนั้น แต่เขากลับไม่อยู่เคียงข้าง

“อันที่จริงสิ่งที่ฉันอยากบอกก็คือ การรอคอยอย่างเงียบๆก็เพราะเขาเลือกหน้าที่ ส่วนฉันเลือกเขา ทหารละทิ้งความอบอุ่นของครอบครัว เลือกค่ายทหารที่แสนมีเกียรติแต่ไร้สีสัน แฟนทหารเลือกความยากลำบากและความกล้าที่จะแบกครอบครัวไว้คนเดียว ฉันเข้าใจความรู้สึกตอนที่ทหารอย่างพวกคุณอ่านจดหมายนะคะ เพราะแฟนทหารที่แสนอบอุ่นของทหารธรรมดาๆก็คือความภูมิใจอันสูงสุดของพวกเราเหมือนกันค่ะ”