เสี่ยวเชี่ยนเอามือข้างหนึ่งล้วงกระเป๋า สายตากวาดไปที่ใบหน้าคนขี้นินทาทีละคน
คนพวกนี้อาจไม่รู้ว่า ในสายตาของเสี่ยวเชี่ยน สีหน้าท่าทางที่พวกเขาคิดว่าเก็บอาการดีแล้วล้วนไม่พลาดไปจากสายตาเสี่ยวเชี่ยน เธอสะกดความดูถูกในใจเอาไว้ ใบหน้าแสดงความเป็นกันเองแล้วยื่นมือไปให้หลุ่ยเสี่ยวฉา หลุ่ยเสี่ยวฉารีบจับมือเสี่ยวเชี่ยน มือของเธอเย็นเฉียบ
“เสี่ยวฉา เธอไม่มีทางทำเรื่องที่ผิดต่อฉันใช่หรือเปล่า?” การแสดงของเสี่ยวเชี่ยนตบตาสืออวี้ได้
เธอเกือบคิดไปแล้วว่าประธานเชี่ยนไม่ติดใจเอาความ
“ใช่ๆ ประธานเชี่ยนฉันไม่รู้เรื่องอะไรเลยจริงๆนะ ทุกคนอยู่กลุ่มเดียวกัน บอกว่าจะกินข้าวฉันก็เลยมา ฉันไม่คิดว่าพวกเขาจะเป็นแบบนี้…”
ทำหน้าเศร้าบีบน้ำตาบวกกับน้ำเสียงใสซื่อ แต่ละคำที่พูดออกมาล้วนเหยียบย่ำเพื่อนในกลุ่ม อีกทั้งยังทำให้ตัวเองรอดตัว ตัดขาดจากคนพวกนั้นโดยสิ้นเชิง
เสี่ยวเชี่ยนได้แต่ เหอๆ ในใจ แต่สีหน้ากลับยังนิ่งเหมือนยามปกติ เธอยื่นมืออีกข้างที่ว่างอยู่ไปตบมือหลุ่ยเสี่ยวฉาเบาๆ
“แค่เรื่องเข้าใจผิด ฉันเข้าใจว่ามันไม่เกี่ยวกับเธอ”
“ประธานเชี่ยน เธอดีกับฉันจัง…” หลุ่ยเสี่ยวฉาปาดน้ำตา รีบไปยืนข้างเสี่ยวเชี่ยน สืออวี้กับอวี๋หลิวเหมยถอยออกไปหนึ่งก้าวประหนึ่งเจอคนเป็นโรคระบาด ไม่อยากยืนข้างนกสองหัวหรอกนะ
เสี่ยวเชี่ยนปลอบหลุ่ยเสี่ยวฉา แล้วหันไปหาสาวแสบก้นกับแฟนด้วยสีหน้าอีกแบบหนึ่ง
“ฉันไม่ชอบสร้างศัตรูกับใคร แต่ฉันไม่เคยกลัวการมีเรื่อง ถ้าเรื่องในวันนี้ฉันยอมพอแค่นี้ ต่อไปถ้าเจอฉันในมหาวิทยาลัยก็อยู่ให้ห่างๆฉันไว้ แต่ถ้าเธอไม่ยอม ต่อไปมาหาฉันได้เสมอ—ประเด็นคือ ก็ดูละกันว่าเธอจะยอมรับผลของการกระทำได้หรือเปล่า!”
พูดออกไปด้วยน้ำเสียงเด็ดขาด สืออวี้เคยเห็นมุมโหดๆของประธานเชี่ยนมาแล้ว ดังนั้นจึงไม่รู้สึกแปลกใจเท่าไร
เป็นครั้งแรกที่อวี๋หลิวเหมยเห็นเสี่ยวเชี่ยนเล่นบทโหด ถึงแม้จะยังคงเป็นพี่สะใภ้ที่พูดจาหนักแน่นท่าทางอ่อนโยนเหมือนเดิม แต่แต่ละคำดูน่ากลัวอย่างไม่ต้องสงสัย ทำให้คนที่ฟังรู้เลยว่าเอาจริง
ไม่ใช่คุมเกมด้วยการใช้กำลัง แต่คำพูดของเสี่ยวเชี่ยนมีพลังและน่ากลัว เล่นเอาอีกฝ่ายไม่กล้าทำอะไรต่อ รีบหนีไปทันที
“ประธานเชี่ยน โชคดีที่วันนี้เธอรู้ว่าความจริงคืออะไร…ฉันกลัวเธอจะเข้าใจฉันผิดจริงๆนะ อันที่จริงถ้าฉันโดนตบไม่เป็นไรหรอก ฉันกลัวจะเสียเพื่อนอย่างเธอไปมากกว่า…”
หลุ่ยเสี่ยวฉาพยายามพูดแสดงความจริงใจ แต่เสี่ยวเชี่ยนกลับมองเธอด้วยสายตาที่ยากจะคาดเดาพลางตบบ่า
“ระยะทางพิสูจน์ม้า กาล…เวลาพิสูจน์คน ฉันเชื่อว่าเธอไม่มีทางทำให้ฉันผิดหวัง”
สืออวี้แอบคิดในใจ ประธานเชี่ยนหมายถึงกาลเวลาพิสูจน์ธาตุแท้คน?
พูดจบเสี่ยวเชี่ยนก็พาสืออวี้กับอวี๋หลิวเหมยออกจากร้าน ทิ้งหลุ่ยเสี่ยวฉาไว้ที่เดิม หลุ่ยเสี่ยวฉาตบหน้าอกเรียกขวัญกลับมา เกือบถูกตบเข้าแล้ว
ดูท่าข่าวลือในมหาวิทยาลัยจะเป็นเรื่องจริง
หาเรื่องกับใครก็ได้แต่อย่าหาเรื่องจอมเทพเชี่ยน ไม่อย่างนั้นจะได้ตายอย่างเขียด
ข่าวลือแพร่ไปนอกรั้วมหาวิทยาลัย ลูกชายเศรษฐีไม่รู้ไปฟังใครประโคมข่าว บอกว่าในมหาวิทยาลัยมีนางฟ้าที่แสนพิเศษคนหนึ่ง จึงลั่นวาจาออกไปว่าจะนัดเสี่ยวเชี่ยนกินข้าว ถ้าไม่มาจะตัดแขนเสี่ยวเชี่ยนทิ้ง


VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย