“นี่มันอะไรกัน ทำไมแพงขนาดนี้” สาวตาโปนบ่น
พนักงานยิ้มแห้งใส่
“ยังไงก็ไม่ใช่แกจ่ายเงิน เดี๋ยวแฟนพี่ชายแกมาจ่าย—เขาเขียนมาเยอะขนาดนี้เลยเหรอ” หญิงสูงวัยถามสาวตาโปน
“คุณผู้หญิงคะ ร้านเราทำอาหารจานใหญ่ คุณลูกค้ามากันสามท่านสั่งประมาณนี้กำลังดีค่ะ”
“ทำไมพูดมากแบบนี้ พนักงานเมืองเล็กๆไม่มีมารยาทเลยจริงๆ” หญิงสูงวัยถลึงตาใส่พนักงานแล้วปิดเมนู
“อันแพงๆน่ะเพิ่มเป็นสองจาน เร็วๆด้วย”
“รอสักครู่นะคะ”
สุ่ยเซียนทำปากถามเสี่ยวเชี่ยน ญาติเธอเหรอ
เสี่ยวเชี่ยนเอียงคอเล็กน้อย เธอยังไม่มี ‘วาสนา’ ขนาดจะได้เป็นญาติกับคนที่มารยาทน่าประทับใจแบบนี้หรอก
สุ่ยเซียนมองอย่างสงสัย โต๊ะพวกเธอสั่งอะไร โต๊ะนั้นก็สั่งแบบเดียวกัน นี่มันเรื่องบังเอิญหรืออะไร ถ้าจะบอกว่าเมนูเด็ดของทางร้านมีไม่กี่อย่างนี้ โอกาสที่จะสั่งซ้ำกันเลยมีมากล่ะก็ งั้นคำพูดตอนหลังล่ะ เนื้อกวางหลิวเหมยเพิ่งโทรมาบอกเสี่ยวเชี่ยนให้สั่งตอนที่เพิ่งมานั่งเลยด้วยซ้ำ บังเอิญขนาดนั้นเลย
เสี่ยวเชี่ยนเบ้ปาก อาจจะไม่ใช่เรื่องบังเอิญ
ครอบครัวสามคนนั้นเป็นใคร เสี่ยวเชี่ยนพอจะเข้าใจแล้ว
หลิวเหมยเป็นผู้หญิงที่จริงใจ ถ้าเธอคิดว่าอะไรดีก็จะแบ่งปันให้คนอื่นอย่างเต็มใจ
“ผู้หญิงคนนั้นทำไมยังไม่มาอีก”
“เพิ่งโทรมาบอกว่าไปดูทำเลอยู่ยังมาไม่ได้ แต่หนูว่านะ เขาไม่ได้ชอบพี่หรอก เขาไม่มารับพวกเรายังไม่เท่าไร แต่ทำไมพี่ถึงไม่มารับล่ะ” เสียงของสาวตาโปนดังลอยมา
“พี่แกนั่งเครื่องบินทหารมา ดูเหมือนจะไม่ให้ไปไหน พี่แกนี่อนาคตไกลจริงๆ ได้ย้ายจากบ้านนอกเข้ามาอยู่หน่วยในเมือง เป็นเกียรติกับวงศ์ตระกูลจริงๆ ได้ยินว่ามีหน่วยที่เก่งมากๆด้วย คนทั่วไปเข้าไปดูยังไม่ได้เลย”
เสี่ยวเชี่ยนก้มหน้า หลิวเหมยบอกแค่ว่าครอบครัวแฟนจะมา แต่ไม่ได้บอกว่าแฟนจะมาด้วย
แล้วมารยาทของครอบครัวนี้…สิบปากว่าไม่เท่าตาเห็นจริงๆ เหมือนกับที่เสี่ยวเชี่ยนคิดไว้ มีแต่จะเกินไม่มีขาด
สุ่ยเซียนเห็นเสี่ยวเชี่ยนเงียบ ถึงจะไม่รู้สาเหตุ แต่ก็เงียบตามด้วย ไม่รบกวนเสี่ยวเชี่ยนที่กำลังใช้ความคิด นี่คือความรู้ใจกันของพวกเธอ
อาเหม็ดที่เตรียมจะดับเครื่องชนไม่รู้ทำไมอยู่ๆบรรยากาศก็เข้าสู่ความเงียบสงบ เขาไม่ค่อยโอเคเท่าไรที่ตัวเองถูกมองข้าม ครั้นแล้วจึงแอบตัดสินใจเงียบๆว่า จะปล่อยให้ผู้หญิงสองคนนี้โดยเฉพาะเฉินเสี่ยวเชี่ยนปั่นหัวต่อไปไม่ได้แล้ว เขารวบรวมความกล้าแล้วพูดออกไป
“คุณหนูครับ ไม่สิ สุ่ยเซียน จริงๆแล้วผมมีเรื่องที่อยากบอกคุณมาตลอด ตัวตนของผมที่แท้จริงคือ ผมมาจากตะวันออกกลาง—”
“เป็นผู้หญิงน่ะแต่งงานมีลูกก็พอแล้ว จะทำธุรกิจทำไม ฉันน่ะกะแล้วเชียวว่ามันต้องร้าย”เสียงแหลมๆของหญิงสูงวัยดังมาจากโต๊ะข้างๆ ขัดจังหวะคำพูดของอาเหม็ด
เสี่ยวเชี่ยนเลิ่กคิ้ว หันไปมองโต๊ะข้างๆที่ถูกกั้นด้วยต้นไม้ด้วยสายตาเหยียดๆ คำพูดพวกนี้ฟังไม่เข้าหูเลยนะ
อาเหม็ดเซ็งมาก เขาคิดว่าการเปิดเผยตัวตนของตัวเองจะทำให้สุ่ยเซียนกับเสี่ยวเชี่ยนตกใจ แต่เสียงมนุษย์ป้าโต๊ะข้างๆกลับขัดจังหวะ ความรู้สึกนี้มันแย่มาก
ครั้นแล้วเขาจึงพูดให้ดังขึ้น
“ผมบอกว่าผมมาจากตระกูลคาร์เตอร์แห่งตะวันออกกลาง”
“ใช่ไหมล่ะ ไม่ใช่แค่ร้ายนะ ยังไม่เห็นพวกเราในสายตาด้วย พวกเรามาถึงก็ไม่มารับ แม่กับพ่อแก่ขนาดนี้แล้วยังต้องเรียกรถมาที่ร้านอาหารเอง ไม่ได้เรื่องเลยจริงๆ พี่ไม่น่าหาคนแบบนี้เลย” สาวตาโปนบ่นด้วย เสียงดังกว่าแม่ตัวเองอีก
กลบคำพูดของอาเหม็ดจนหมด สุ่ยเซียนได้ยินแต่อาเหม็ดพูดว่ามาจากตะวันออกกลางอะไรประมาณนี้ จากนั้นก็ได้ยินแต่เสียงผู้หญิงโต๊ะข้างๆ
VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย