แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย นิยาย บท 720

ตอนที่ 720 ท้องฟ้าก็ยังคงเป็นท้องฟ้า แต่พี่กลายเป็นตำนาน

ทุกครั้งที่เสี่ยวเชี่ยนได้จดหมายจากเสี่ยวเฉียงจะหนามาก เพราะเขาสะสมรวมเข้าทุกวัน

“ตอนนั้นผมไปฝึกข้างนอก ไม่มีกระดาษกับปากกา เลยต้องหาวิธี”

นอกจากอันที่เป็นกระดาษทิชชู่แล้ว เสี่ยวเฉียงยังเคยเอาใบไม้มาทำเป็นรูปหัวใจเพื่อแสดงออกว่าเขาคิดถึงเสียวเหม่ย ตอนที่เขาไปทำหน้าที่มือสไนเปอร์มักจะต้องเขาไปในภูเขาบ่อยๆ ถ้ามีเวลาพักผ่อนเพียงน้อยนิดเขาก็จะเอาเวลาไปประดิษฐ์ใบไม้

“คุณพระช่วย นี่มันเวอร์มาก…” ไม่ใช่แค่หลิวเหมย ขนาดสุ่ยเซียนยังรู้สึก นึกไม่ถึงว่าคนมาดเข้มอย่างอวี๋หมิงหลางจะมีมุมอ่อนโยนแบบนี้ด้วย

มิน่าล่ะเขาถึงเอาประธานเชี่ยนที่แสนห้าวจนอยู่หมัด—หรือจะเรียกว่าเขาโดนเอาจนอยู่หมัดก็ได้

“ก็เพราะงานยุ่งมากถึงต้องคอยหาวิธีเตือนตัวเองอย่าลืมว่ามีคนรอเรากลับไปหาที่บ้าน บางครั้งก็ไม่ได้จงใจทำหรอก แต่มันชินไปแล้ว ตอนแรกที่ทำก็คิดเอาง่ายๆว่า พี่รู้ว่าพี่สะใภ้เธอเป็นคนเก่ง ต้องมีคนมาตามจีบเยอะแน่นอน พี่ก็แค่อยากให้เขาคิดถึงพี่ให้มากๆ”

อวี๋หมิงหลางเหล่มองอาเหม็ด สายตาของผู้ชายคนนี้ที่มองเมียเขาดูแปลกไป ก่อนหน้านี้สายตาอาเหม็ดที่มองเสี่ยวเชี่ยนเหมือนมองคนแปลกหน้าทั่วไป เขาสงสัยในตัวเสี่ยวเชี่ยน ลอบสังเกตเสี่ยวเชี่ยน แต่สังเกตไปสังเกตมากลับถูกเธอดึงดูดสายตาเข้าให้แล้ว

อวี๋หมิงหลางไม่แปลกใจเลยสักนิดที่มีผู้ชายมาหลงเสน่ห์เมียเขาอีกแล้ว เพราะอย่างไรเสียสเปคแบบนี้ก็ที่หนึ่งในหล้า—ที่หนึ่งในใจเขา ไอคิวสูงชนิดที่เหนือใครในปฐพี—อย่างน้อยก็ในใจเขา อย่างไรเสียผู้หญิงที่ดีขนาดนี้ถ้าผู้ชายหัวใจยังว่างและไม่ได้ตาบอด เห็นแล้วก็ต้องชอบเป็นธรรมดา

ทำอย่างไรถึงจะสลัดพวกที่ไล่ตามจีบเธอได้ ถึงแม้ตอนนั้นเขาจะเป็นแฟนเธอแล้ว เสี่ยวเฉียงเองก็รู้ว่าเขาอยู่ห่างจากเธอมาก ถ้าเกิดรักแท้แพ้ทางให้คนอื่นล่ะจะทำไง

ดังนั้นเขาจึงได้คิดหาวิธีทำให้ตัวเองมีตัวตนอยู่เสมอ

ความจริงก็แสดงให้เห็นแล้วว่าเขาทำสำเร็จ เสี่ยวเชี่ยนเริ่มตั้งแต่หลบหน้าเขาจนตอนนี้ชอบเขาจากใจจริง ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นผลมาจากการที่เขาค่อยๆทำให้เธอประทับใจทีละนิดสะสมมาเรื่อยๆ

“ต่อมาความสัมพันธ์ของพวกนายมั่นคงแล้วก็ยังทำแบบนี้ต่อไหม” สุ่ยเซียนถามอวี๋หมิงหลาง แต่ในใจกลับคิดถึงจูขี้บ่น จูขี้บ่นไม่ได้โรแมนติกแบบอวี๋หมิงหลาง แต่ทุกครั้งไม่ว่าเขาจะไปที่ไหนก็จะเอาใบไม้ของที่นั่นมาสตาฟให้เธอ—ทำไมคล้ายกับอวี๋หมิงหลางเลย

เธอไม่มีทางรู้หรอกว่า อวี๋หมิงหลางที่จีบสาวสำเร็จมักจะเปิดคอร์สแบ่งปันประสบการณ์เรื่องที่เขา ‘ประสบความสำเร็จ’ ในการจีบหญิงให้กับพี่น้องทหารในค่ายบ่อยๆ จูขี้บ่นเลยรับอิทธิพลมาเล็กน้อยโดยไม่รู้ตัว

“เขาทำจนชินแล้ว ความเคยชินที่ทำติดต่อกัน21วัน ต่อไปก็จะติดเป็นนิสัยไปตลอด ตอนนี้ถ้าเธอไม่ให้เขาทำ เขาจะไม่ชินด้วยซ้ำ” เสี่ยวเชี่ยนตอบคำถามนี้แทนอวี๋หมิงหลาง

ไม่ใช่แค่เขาที่ชินแล้ว เธอเองก็ชินด้วย อีกไม่นานก็จะได้อยู่ด้วยกันแล้ว ไม่ต้องวันๆนั่งเขียนจดหมายหรือคอยโทรหา แต่เธอเชื่อว่าอวี๋หมิงหลางต้องมีลูกไม้ใหม่ๆมาใช้แน่

ซึ่งมันก็เป็นสิ่งที่เธอรอคอย

สุ่ยเซียนฟังที่เสี่ยวเชี่ยนพูดแล้วก็นึกถึงจูขี้บ่น หลิวเหมยกำลังใช้ความคิด ส่วนเสี่ยวเชี่ยนกับอวี๋หมิงหลางก็สบตากันหยาดเยิ้ม

มีแค่อาเหม็ดที่แอบถุยน้ำลายให้กับความเลี่ยนของสองคนนั้น

เอาถ่านวาดหัวใจลงบนกระดาษทิชชู่ ทำไมไม่เอานิ้วจิ้มฉี่เขียนเลยล่ะ วาดให้ตายไปเลย

กลิ่นหอมของอาหารค่อยๆโชยมา ปลาย่างห่อฟอยล์ ซึ่งก็เป็นปลาที่ตกกันขึ้นมาเอง บวกกับซุปปลาไร้เทียมทานฝีมือของพี่หลาง รวมถึงอาหารกินเล่นอีกเล็กน้อยโดยฝีมือของผู้หญิงที่ยกเว้นเสี่ยวเชี่ยน ทุกคนนั่งล้อมวงกันกินอย่างเอร็ดอร่อย

ถ้าตัดอาเหม็ดทิ้ง นี่จะเป็นภาพที่สวยงามมากเลยทีเดียว

“พี่ ทำไมฝีมือดีขนาดนี้” ความรู้สึกแย่ๆของหลิวเหมยถูกเยียวยาด้วยปลาย่างแสนอร่อย อารมณ์ขุ่นมัวสลายไปด้วยกลิ่นหอมๆของอาหาร

“กินเยอะๆนะ” เสี่ยวเชี่ยนเรียกให้ทุกคนชิมอาหารฝีมือเสี่ยวเฉียง เธอไม่ถนัดงานครัว แต่มีอวี๋หมิงหลางอยู่เธอไม่มีทางอดตาย

“ฝีมือเสี่ยวเฉียงของเธอเกือบเทียบเท่าเต๋อซีเลยนะ เขาก็ทำปลาย่างอร่อย” สุ่ยเซียนกินไปชมไป เสี่ยวเชี่ยนฉวยโอกาสตอนสุ่ยเซียนเผลอโรยพริกลงบนปลาของสุ่ยเซียน ฉุนจนสุ่ยเซียนสำลัก

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน