“ฉลาดมาก” อวี๋หมิงหลางไม่ได้ตกใจเท่าไร ผู้หญิงของเขาฉลาดอยู่แล้ว
“ทำไมเป็นการขับไล่ล่ะ” สุ่ยเซียนไม่ค่อยเข้าใจ
“นี่เป็นภูมิปัญญาที่มาจากชาวบ้านที่เลี้ยงสัตว์ เวลาที่พวกเขาจะแต่งงานสร้างครอบครัว ผู้อาวุโสในบ้านก็จะถ่ายทอดประสบการณ์การใช้ชีวิตที่สำคัญๆให้ บ้านกระโจมต้องสร้างในจุดที่มีเนินหิน ปล่อยแกะให้เดินในบริเวณที่มีหมาป่า สองเรื่องที่ชาวบ้านตามที่ราบเขากลัวที่สุดก็คือ น้ำท่วมกับหมาป่าหิวโหย”
“บ้านกระโจมสร้างบนเนินหินเพื่อป้องกันน้ำท่วมอันนี้ฉันเข้าใจ แต่ทำไมต้องปล่อยแกะให้เดินในบริเวณที่มีหมาป่าด้วย มันไม่ควรจะฆ่าหมาป่าให้ตายมากกว่าเหรอ” สุ่ยเซียนไม่เข้าใจสิ่งที่เสี่ยวเชี่ยนพูด
“น้ำท่วมเป็นเรื่องน่ากลัวก็จริง แต่กลับเป็นการช่วยเติมความชุ่มฉ่ำให้กับผืนหญ้า ทำให้หญ้าเจริญเติบโตได้ดี ถึงหมาป่าจะน่ากลัว แต่ชาวบ้านกลับคิดว่าการมีหมาป่ามาป้วนเปี้ยนจะทำให้แกะตื่นตัวตลอดเวลา หมาป่าก็เหมือนกับน้ำท่วม ล้วนเป็นพลังที่มาจากธรรมชาติ เราต้องเรียนรู้ที่จะอยู่กับปีศาจอุทกภัย ไม่ใช่เอาชนะ ซึ่งก็สอดคล้องกับวัฏจักรธรรมชาติ ดังนั้นหัวใจหลักของภารกิจในครั้งนี้คือการขับไล่อาเหม็ด ไม่ใช่ฆ่าเขา”
อวี๋หมิงหลางพยักหน้า เสี่ยวเชี่ยนเข้าใจถูกต้อง
ไม่ว่าตระกูลคาร์เตอร์จะทำความผิดอะไรมาบ้าง แต่ตอนนี้อิทธิพลของพวกเขายังไม่ลามมาถึงประเทศนี้ ถึงอาเหม็ดจะเป็นคนของตระกูลนั้น แต่เขาไม่ได้เข้าร่วมกิจการของครอบครัว แต่เขาอาจเป็นตัวก่อให้เกิดเรื่องอื่นตามมาได้ ภารกิจของเสี่ยวเฉียงก็คือการไล่คนๆนี้ออกไปอย่างลับๆ พยายามทำให้เกิดความขัดแย้งกับตระกูลคาร์เตอร์น้อยที่สุด และเก็บเป็นความลับไม่ให้ผู้ทรงอิทธิพลคนอื่นรู้ว่าคนๆนี้เข้ามาก่อเรื่องที่นี่
“นี่แค่เหตุผลแรกที่นายมา แล้วอีกเหตุผลนึงล่ะ” สุ่ยเซียนถาม
“มีคนวานให้มา”
สุ่ยเซียนตกใจ
“ใคร…วานให้มา”
“เดาดูสิ” อวี๋หมิงหลางทิ้งไว้ให้คิด เล่นเอาสุ่ยเซียนใจเต้นแรง
หรือจะเป็น…เขา
แต่จูเต๋อซีไม่ได้ติดต่อกับเธอนานแล้ว เดือนกว่าได้แล้วมั้ง ถ้าเขามีใจให้เธอจริงๆจะทำแบบนี้เหรอ
สุ่ยเซียนเผลอนึกถึงจูขี้บ่นโดยอัตโนมัติ เธอเฝ้ารอแต่ก็ไม่กล้าถาม ตอนนี้เธอรู้สึกว่าตัวเองอึดอัดทุกทาง ความสัมพันธ์ของเธอกับเขามันคลุมเครือบอกไม่ถูก
เธอบอกเลิกจูเต๋อซีไม่ได้คัดค้าน แต่ก็ไม่ติดต่อเธอมาอีก ต่อให้เธอจะพบว่าตัวเองยังมีใจให้เขาหลังจากที่เสี่ยวเชี่ยนเตือนสติ แต่กลับไม่กล้าก้าวขาออกไปเผชิญ ยิ่งไปกว่านั้นข้างตัวเธอยังมีอาเหม็ดที่จับจ้องเธอทุกฝีก้าว…
สุ่ยเซียนสูดลมหายใจเข้าลึกๆ พยายามเก็บอาการ
“บอกฉันมาว่าฉันต้องให้ความร่วมมือยังไง”
“สิ่งที่ต้องทำมีนิดเดียว ไม่ว่าหลังจากนี้อาเหม็ดจะมาสารภาพรักอะไรกับคุณ คุณแค่ทำตัวเหมือนเดิมเป็นพอ อย่างอื่นไม่ต้องทำทั้งนั้น เขามากสุดอีกไม่กี่วันก็คงไปจากประเทศนี้แล้ว”
“เขาใช้พาสปอร์ตปลอมเข้ามา ให้เบื้องบนไล่เขากลับไปก็ได้แล้วไม่ใช่เหรอ” สุ่ยเซียนนึกถึงคำพูดของเสี่ยวเชี่ยนที่ล้อเล่นก่อนหน้านี้ จับอาเหม็ดส่งให้ทางการ
อวี๋หมิงหลางส่ายหน้า
“ไล่เขาออกไปเขาก็ยังสามารถเปลี่ยนไปใช้สถานะที่แท้จริงของตัวเองกลับมาที่นี่ได้อย่างสง่าผ่าเผย ไม่ได้ผลลัพธ์อย่างที่พวกเราต้องการ ถ้าให้ผู้มีอิทธิพลคนอื่นรู้ว่าเขาอยู่ที่นี่อาจเกิดเรื่องขึ้นได้ง่ายๆ”
“ดังนั้น…ภารกิจที่เบื้องบนมอบหมายนายมา คือให้นายหาวิธีทำให้เขาออกไปจากประเทศนี้อย่างเต็มใจโดยที่ไม่กลับมาอีกงั้นเหรอ” สุ่ยเซียนเข้าใจแล้ว รู้สึกว่ามันยากมากทีเดียว
“ใช่ คุณต้องให้ความร่วมมือกับผม วันนี้หลังจากกลับไปเขาต้องไปคิดทบทวนแน่ เสียวเหม่ยยั่วโมโหเขาจนเขาเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงออกมา ผมเดาว่าขั้นต่อไปเขาต้องเล่นเรื่องความรู้สึกกับคุณ ถ้าคุณปฏิเสธ เขาก็ไม่มีเหตุผลที่จะอยู่ต่อ” คำนวณดู ถึงตอนนั้นจูขี้บ่นก็น่าจะกลับมาแล้ว สุ่ยเซียนกับจูขี้บ่นก็จะคืนดีกัน อาเหม็ดผิดหวังก็คงได้เวลากลับ ช่วงนี้มีเขาคอยดูอยู่ไม่มีทางเกิดเรื่อง

VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย