แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย นิยาย บท 743

“เป็นชาวต่างชาติชื่อเรียกยากมาก เชื่ออคาซืออะไรซักอย่าง ฉันเลยเรียกอาข่าไปเลย” หลิวเหมยเคยเจอเพื่อนบ้านคนนี้หลายครั้ง เคยทักทายกันบ้าง สมัยนี้ชาวต่างชาติที่มาอยู่พูดภาษาจีนกันคล่องปร๋อ อาเหม็ดภาษาจีนดี อาข่าก็ดีเหมือนกัน

“พี่เคยเห็นเขา” อวี๋หมิงหลางจำได้

ครั้งแรกตอนที่อวี๋หมิงหลางได้ประลองฝีมือกับอาเหม็ด เขารู้สึกได้ว่ามีคนแอบถ่ายรูปอยู่ฝั่งตรงข้าม ถึงจะเป็นเวลามืดค่ำแล้วก็ตาม อยู่ห่างจากเขาค่อนข้างไกลเลยเห็นหน้าไม่ชัด แต่อาศัยแสงไฟนีออนก็พอจะเห็นลักษณะเด่นๆของอีกฝ่ายได้

ผมทองสวมหมวกแก็ป วันนี้ตอนเจอกันเขาจำได้ตั้งแต่แวบแรกที่เห็น คนๆนี้ก็คือคนที่แอบถ่ายรูปอยู่บนยอดตึกในวันนั้น

“พวกเราสนิทกับเขาไหม” อวี๋หมิงหลางถาม

“อาข่าเป็นคนอัธยาศัยดี ทุกครั้งที่เจอกันเขาจะคุยเป็นกันเองกับฉัน” หลิวเหมยรู้สึกว่าเพื่อนบ้านคนนี้นิสัยใช้ได้

“สายตาที่เขามองพี่มันแปลกๆ”

“คงไม่ได้ชอบพี่หรอกนะ”

“…ไม่ใช่ซะหน่อย พี่รู้สึกว่าสายตาที่เขามองมา มันค่อนข้าง…ลามก” อวี๋หมิงหลางพยายามค้นคลังคำศัพท์แล้ว เจอคำที่พอจะถูไถได้หนึ่งคำ

ใช่ มันดูลามก

ถึงจะไม่ได้พูดคุยกัน แต่ตอนที่เจอหน้าเขารู้สึกได้อย่างแรงเลยว่าผู้หญิงคนนั้นมองเขาด้วยสายตาที่ดูติดเรท

เขาไม่มีทางรู้เลยว่าเมื่อคืนคนผมทองแอบฟังเขากับเสี่ยวเชี่ยนทำบางอย่างที่ไม่อาจบรรยายออกมาได้…

ด้วยเหตุนี้พอเจออวี๋หมิงหลางจึงอดไม่ได้ที่จะจินตนาการเตลิดไปไกล พฤติกรรมแบบนี้บวกกับที่แอบถ่ายรูปก่อนหน้า ทำให้อวี๋หมิงหลางปลูกต้นน่าสงสัยขึ้นในใจ

เซ้นส์ของเขาบอกเขาว่า คนผมทองที่ไม่ทราบประวัติแน่ชัดคนนี้ เขาต้องไปสืบดูให้ละเอียด ถึงจะเป็นแค่เรื่องตอนเจอหน้ากันไม่นานเมื่อเช้า แต่อาศัยอยู่บ้านตรงข้ามกับเมียเขา ถ้าไม่สืบให้ละเอียดเขาไม่วางใจ โดยเฉพาะอีกฝ่ายเป็นคนต่างชาติเสียด้วย ถ้าเกิดคนๆนี้เกี่ยวข้องกับอาเหม็ดขึ้นมาล่ะ

อวี๋หมิงหลางเข้าไปในห้องนอน เสี่ยวเชี่ยนยังคงนอนอยู่ เขาย่องเข้าไปสำรวจทุกซอกทุกมุมก็ไม่เจอเครื่องดักฟัง

แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าปลอดภัยแล้ว

ถ้าอีกฝ่ายใช้เครื่องดักฟังแบบดักฟังจากห้องข้างๆได้โดยที่ไม่ต้องเข้ามาติดตั้งภายในนี้ล่ะ

อวี๋หมิงหลางครุ่นคิด เขาหรี่ตามองกำแพงเหมือนกำลังคิดหนักว่าจะจัดการเรื่องนี้อย่างไรดี

เรื่องเมียเขาถูกคุกคามเขาไม่เคยมองว่ามันเป็นเรื่องเล็ก เขาตัดสินใจแล้วว่าจะหาโอกาสแอบเข้าบ้านตรงข้ามเพื่อดูว่ามันเรื่องอะไรกันแน่

เสี่ยวเชี่ยนยังคงนอนหลับสบาย ไม่รู้ว่าฝันเห็นอวี๋หมิงหลางหรืออย่างไรถึงได้หัวเราะออกมาเบาๆ อวี๋หมิงหลางเอานิ้วเขี่ยแก้มเธอ เธอขยับจมูกเล็กน้อยเหมือนแมวเหมียวที่กำลังดมกลิ่น ไม่มีกลิ่นแปลกปลอม มีแต่กลิ่นของผู้ชายตัวเอง ครั้นแล้วเธอจึงหลับต่ออย่างสบายใจ

ถึงตอนนี้อวี๋หมิงหลางจะไม่ได้เป็นมือสไนเปอร์แล้ว แต่นิสัยที่ไม่ใช้อุปกรณ์อาบน้ำที่มีกลิ่นหอมก็ยังคงอยู่ แทบจะไม่ได้กลิ่นอะไรเลยจากตัวเขา ซึ่งก็เป็นสิ่งที่ทำให้เสี่ยวเชี่ยนรู้ได้ว่าเป็นเขา ต่อให้กำลังอยู่ในห้วงความฝัน ขอแค่สัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆ ไร้กลิ่นกาย ก็รู้ได้ว่าเป็นเขา

ครั้นแล้วเธอจึงเอาหน้าไปซบมือเขาแล้วหลับต่อ

อวี๋หมิงหลางรู้สึกสนุก เขากวาดตามองไปรอบๆเห็นพวกเครื่องสำอางที่อยู่บนโต๊ะเครื่องแป้งจึงหยิบเอามาขวดหนึ่ง จากนั้นก็เอาขวดเย็นๆแนบหน้าเธอ เสี่ยวเชี่ยนลืมตาตื่นทันที

จากสะลึมสะลือเป็นระแวง พอเห็นหน้าเขาก็โล่งใจ ไม่กี่วินาทีต่อมาพอได้สติก็โมโหที่ถูกอวี๋หมิงหลางแกล้ง ช่วงที่อารมณ์แปรเปลี่ยนนี้ใช้เวลาเพียงแค่ไม่กี่วินาที จากนั้นขวดเครื่องสำอางของกลางก็ลอยเข้าไปที่หัวอวี๋หมิงหลาง

“ไส หัว ออก ไป”

“โหดร้าย…” อวี๋หมิงหลางรู้ว่าตัวเองผิด จึงหอบเสื้อผ้าที่ใส่แล้วของเธอออกไปด้วย ผู้หญิงที่เพิ่งตื่นนอนนี่ยั่วโมโหไม่ได้เลยนะ

สุ่ยเซียนเองก็ตื่นแล้ว เธอเดินหาวเข้าห้องน้ำ ตอนที่เห็นอวี๋หมิงหลางกำลังนั่งซักผ้าให้เสี่ยวเชี่ยนอย่างขยันขันแข็งเธอก็ตกใจถอยหลังไปชิดประตู

“หวัดดี” อวี๋หมิงหลางยืนขึ้นเอาน้ำล้างฟองผงซักฟอก แล้วผายมือให้สุ่ยเซียนอย่างสุภาพ

สุ่ยเซียนมองกะละมังแล้วกลืนน้ำลายอึกใหญ่ คุณพระช่วย นี่มันสุดยอดพ่อบ้าน ถ้าเธอมองไม่ผิดในกะละมังมีเสื้อชั้นในของประธานเชี่ยนด้วยไม่ใช่เหรอ เขาซักให้ด้วย

“ฝีมือซักผ้าของจูขี้บ่นเป็นอันดับหนึ่งในค่ายเรา ผมก็เรียนมาจากเขา” ก่อนอวี๋หมิงหลางเดินออกไปยังไม่ลืมสะกิดแผลสุ่ยเซียน

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน