แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย นิยาย บท 745

บรรยากาศอึมครึมมาก ทุกคนล้วนกลัวอวี๋หมิงหลางโมโห

แต่เสี่ยวเชี่ยนกลับมีท่าทีเหมือนตอนปกติ เธอพูดกับอวี๋หมิงหลางอย่างไม่เกรงใจ

“ตะโกนทำไม ฉันรู้ว่าตัวเองชื่ออะไร อย่าพูดมาก ไปเอาอาหารเช้าวางให้ฉันบนโต๊ะ ยังจะมอง ถ้าไม่ไปอีกฉันจะโมโหแล้วนะ”

อวี๋หมิงหลางเม้มปากแน่น หันเดินไปทางโต๊ะด้วยความโมโห เขาเหวี่ยงอาหารเช้าลงบนโต๊ะอย่างแรงประหนึ่งต้องการล้างแค้น สีหน้าอดกลั้นประมาณว่า พูดมากไม่ได้งั้นไปลงกับของก็แล้วกัน

“ถ้าทำจะหกออกมาแม้แต่หยดเดียวนะไปนอนพื้น” เสี่ยวเชี่ยนหันไปตั้งใจเซ็นรับดอกไม้

อวี๋หมิงหลางยืนตัวแข็งทันที หลิวเหมยกับสุ่ยเซียนหันไปมองชามโจ๊กที่เอียงอยู่บนโต๊ะ…

เห็นอวี๋เสี่ยวเฉียงที่เมื่อครู่โมโหเป็นฟืนเป็นไฟรีบลงมืออย่างรวดเร็วประหนึ่งสายฟ้าฟาดประคองชามโจ๊กแล้วรีบเช็ดโจ๊กที่หกอย่างไว ท่าทางของเขาได้แสดงให้เห็นถึงศักยภาพความมือไวของพี่หลาง

หลิวเหมยมองอย่างอึ้งๆ ถ้าเธอไม่ได้เห็นทั้งหมดกับตาตัวเอง เธอคงคิดว่าตัวเองตาฝาดที่เห็นผู้ชายคนนี้หลังทำลายหลักฐานยังแสร้งทำหน้าเย็นชาได้

หลังจากทำลายหลักฐานแล้วอวี๋หมิงหลางก็นั่งบนโซฟาจ้องเสี่ยวเชี่ยนที่กำลังอุ้มช่อดอกไม้อยู่ เหมือนเขียนเอาไว้บนหน้าว่า ‘พี่กำลังหึงอยู่’ ไม่เพียงแต่ต้องรักษาอารมณ์หึง ยังต้องรักษาสีหน้าเคร่งขรึมและโมโหด้วย เพื่อแสดงออกว่าเขาไม่พอใจที่เสี่ยวเชี่ยนรับดอกไม้ไว้

ต้องให้เธอรับรู้ถึงท่าทีของเขาอย่างชัดเจน

แต่ตอนที่เสี่ยวเชี่ยนวางช่อดอกไม้แล้วไปนั่งลงตรงโต๊ะกินข้าว พอเธอเห็นปริมาณโจ๊กลดลงแล้วทำหน้านิ่ว ท่าทางของเขาก็เปลี่ยนเป็นหงอลง

“อวี๋หมิงหลาง นายไม่ได้ทำโจ๊กฉันหกใช่ไหม”

เวลาที่เธอเรียกชื่อเขาเต็มๆ ถ้าไม่อ้อนก็โมโห อวี๋หมิงหลางใช้สีหน้าที่เขาคิดว่าดูน่าเกรงขามสุดๆแล้ว พูดจาหน้าไม่อายออกมา

“หลิวเหมยแอบกินต่างหาก พี่บอกแล้วใช่ไหมว่าเป็นผู้หญิงห้ามตะกละ เกิดอ้วนขึ้นมาจะทำไง อวี๋หลิวเหมย เธอทำอะไรลงไป”

“อุ๊บ” สุ่ยเซียนอดไม่ได้ที่จะขำออกมา ถึงเมื่อกี้เธอจะยืนอยู่ข้างเสี่ยวเชี่ยน แต่ก็เห็นเหตุการณ์ทุกอย่าง

หลิวเหมยที่ตกเป็นแพะรับบาปชี้หน้าตัวเอง “ฉันเหรอ”

เธอแอบกินเมื่อไรกัน พี่ชายเธอยังหน้าด้านได้มากกว่านี้อีกไหม

“เธอนั่นแหละ เป็นผู้หญิงจะไม่สนเรื่องรูปร่างตัวเองไม่ได้ ดูอย่างพี่สะใภ้เธอซิ รู้จักดูแลรูปร่างผิวพรรณมาตลอด ดูไม่ออกว่าแต่งงานมีสามีแล้วนะเนี่ย แถมยังมีผู้ชายตามจีบส่งดอกไม้ให้ถึงบ้าน”

สมกับเป็นคนฉลาด โยนความผิดให้คนอื่นอย่างหน้าด้านๆ ขณะเดียวกันก็ยังวกกลับมาเรื่องที่เสี่ยวเชี่ยนได้รับดอกไม้ได้

คนอื่นๆภายในบ้านต่างแสดงสีหน้าพูดไม่ออกยกเว้นเสี่ยวเชี่ยน อวี๋หมิงหลางพูดจาโกหกได้หน้าตายมาก เหตุการณ์นี้ถ้าไม่ได้เห็นกับตาก็ยากที่จะมีคนเชื่อว่าผู้ชายท่าทางแบบนี้จะสามารถทำเรื่องอย่างนี้ได้

“อาเหม็ดเนี่ยนะถือเป็นคนตามจีบ” เสี่ยวเชี่ยนเหล่มองอวี๋หมิงหลาง “ก็แค่ให้ดอกไม้ช่อเดียว นายคิดเยอะไปละ”

พูดจบก็ไม่สนสีหน้าอวี๋หมิงหลางที่หึงจะเป็นจะตาย เธอหันไปพูดกับหลิวเหมย “เหมยจื่อ ตอนเย็นแช่น้ำกลีบกุหลาบสิ จะทิ้งก็เสียดาย อาบน้ำกลีบกุหลาบถือว่าได้ใช้ประโยชน์จากของไร้ค่าด้วย ถึงจะเกลียดคนให้ก็ตาม แต่ดอกไม้มันไม่ผิดอะไร

คำว่าได้ใช้ประโยชน์จากของไร้ค่า เหมือนได้ปลอบใจเสี่ยวเฉียงจอมหึงให้ดีขึ้นทันทีราวปาฏิหาริย์

แต่ไม่นานอวี๋หมิงหลางก็หึงขึ้นมาอีกรอบ

เพราะเสี่ยวเชี่ยนเห็นการ์ดในช่อดอกไม้ เธอหยิบออกมาดู ยังไม่ทันจะได้อ่านการ์ดก็หายฟึ่บไปจากมือ ไปโผล่อยู่ในมืออวี๋หมิงหลาง

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน