อวี๋หมิงหลางมุมปากกระตุก เขาคิดว่านิสัยการล้มโต๊ะแบบนี้มีแค่เขาที่เอาไว้รับมือกับพ่อตัวเอง นึกไม่ถึงว่าลูกเชี่ยนก็เอาเป็นแบบอย่างด้วย
“นาย ตอนนี้รีบทำความสะอาดที่นี่ให้สะอาด ไม่ใช่แค่เก็บไพ่ให้ครบ ยังต้องลากเก้าอี้กลับเข้าที่เดิม เก็บกวาดเปลือกผลไม้ที่เพิ่งกินไป เช็ดพื้น ปอกผลไม้ไปส่งในห้อง ส่วนอย่างอื่นไปคิดเพิ่มเอาเอง”
ประธานเชี่ยนชี้หน้าอวี๋หมิงหลางพลางพูด
อวี๋หมิงหลางล้วงกระดาษโน้ตบัญชีหนี้ออกมาจากกระเป๋าเงียบๆ “ผมคิดว่าจะได้ใช้สิทธิ์เจ้าหนี้เสียอีก”
“ฉันชดใช้ด้วยร่างกาย” เสี่ยวเชี่ยนทิ้งคำพูดที่ทำให้อวี๋หมิงหลางไม่คัดค้าน จากนั้นก็เดินนำสองสาวเข้าไปนั่งคุยกันในห้อง ทิ้งอวี๋หมิงหลางไว้ในห้องที่รกไปหมดตามลำพัง
“คนเป็นใหญ่ในบ้านคงไม่มีใครอีกแล้ว…” เขาสะบัดนิ้ว เล่นเก่งเกินไปก็ใช่ว่าจะเป็นเรื่องดี ทำเอาเสียวเหม่ยโมโหขนาดนี้…
ตอนดึกอวี๋หมิงหลางยิ้มเจ้าเล่ห์หยิบกระดาษโน้ตที่ลงบัญชีหนี้วางบนเตียง จากนั้นก็เลิ่กคิ้ว
“เสียวเหม่ย คุณคิดจะใช้หนี้ยังไง”
“นายจะเอาไงล่ะ” เสี่ยวเชี่ยนย้อนถาม
อวี๋หมิงหลางวอร์มมือ “เรื่องนี้น่ะนะ จุดเริ่มต้นมันมาจากความมือไว งั้นเราก็ใช้มือไวๆนี่แหละใช้หนี้ คุณว่าไงล่ะ”
นัยแต่ตอนนี้ไปเธอก็คือไพ่ในมือเขา จะลูบคลำให้มันเลย
พูดจบเขาก็ทำท่าทางเหมือนหมาป่าหิวโหย เสี่ยวเชี่ยนหลบอย่างรวดเร็ว เขากระโจนขึ้นเตียงแต่วืด
“นี่ คุณจะมาเบี้ยวหนี้ไม่ได้นะ มารยาทตอนเล่นไพ่ไม่มี ก็ต้องใช้ร่างกายชดใช้คืนสิ”
“ฉันก็อยากคืนหรอก แต่มีญาติฉันคนนึงบอกว่าวันนี้ใช้คืนไม่ได้”
“ญาติคนไหนหน้าไม่อายแบบนี้ ผมจะเอาหนังสติ๊กไปยิงกระจกบ้านให้พรุนเลย” ใครกล้ามาขวางความสุขของเสี่ยวเฉียงน้อย
“ป้าใหญ่[1]”
โวะ ฝันร้าย
อวี๋หมิงหลางยืนตัวแข็ง
“ไม่ถูกวัน”
อย่าถามว่าเขารู้รอบเดือนของเมียตัวเองได้อย่างไร เขาจดเอาไว้ในสมุดบันทึก ช่วงเวลานั้นห้ามยั่วโมโหเธอเด็ดขาด ไม่อย่างนั้นจะตายอย่างเขียด
เสี่ยวเชี่ยนยักไหล่ “ใช่ มาก่อนหลายวัน คิดว่าป้าใหญ่คงจะโมโหนายก็เลยมาก่อน ใครใช้ให้นายมือไวขนาดนั้นล่ะ หงายไพ่จนพวกเรามองไม่ทัน พอฉันโกรธเลือดก็สูบฉีด ป้าๆเลยมากันใหญ่…”
“อ๊าก” อวี๋หมิงหลางเอาหน้าซุกหมอนด้วยความเซ็ง รู้แบบนี้ไม่น่าแกล้งเธอเลย ปล่อยให้เธอชนะไป ไม่แน่ถ้าป้าใหญ่ดีใจอาจไม่มาก่อกวนแบบนี้
“ปกติฉันชอบเรียกคนที่มีพฤติกรรมแบบนายว่า เอาหินทุบเท้าตัวเอง ฮ่าๆๆ”
ประธานเชี่ยนเห็นเขาเป็นแบบนี้ก็สะใจ ขนาดอารมณ์ฉุนเฉียวที่มีเวลาประจำเดือนมาก็ลดลงไปเยอะ
“คุณอย่ามายั่วโมโหผมนะ เกิดผมเอาจริงขึ้นมาเดี๋ยวจะแสดงหนังจอมยุทธ์สมัย80ให้คุณดู”
“นายกล้าทำร้ายเมียเหรอ” เสี่ยวเชี่ยนไม่ได้คิดจะดูถูกเขา ก็แค่สงสัยว่าหนังจอมยุทธ์ที่ว่าคือทำอะไร
“หนังเรื่องนี้ถ่ายในยุค80 เป็นเรื่องของฮูหยินปี้ลุ่ยที่ฝีมือเก่งกาจเหนือใคร”
“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉัน”
“หนังชื่อว่า ‘เลือดปี้ล้างปืนเงิน’”
“…”
สิบวินาทีต่อมา ห้องที่เก็บเสียงดีที่สุดก็มีเสียงอวี๋หมิงหลางร้องอย่างน่าเวทนา
สุ่ยเซียนกับหลิวเหมยที่อยู่ห้องข้างๆกำลังมาร์คหน้ากันอยู่ถึงกับหยุดชะงัก คืนนี้สุ่ยเซียนนอนที่นี่ หลิวเหมยเลยชวนมาร์คหน้าด้วยกัน สองสาวมองหน้ากันด้วยสภาพหน้าขาวโพลน จากนั้นก็ทำหน้าชนิดที่บรรยายไม่ถูก
“สองคนนั้นถึงกับรอไม่ได้เลยเหรอ อย่างน้อยก็น่าจะรอพวกเรานอนก่อนค่อยเริ่ม”


VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย