แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย นิยาย บท 758

“ลูกพี่ของพวกคุณเป็นใคร” เสี่ยวเชี่ยนหันไปถามอย่างนิ่งๆ

คนต่างชาติสองคนนี้พูดภาษาอังกฤษ แต่หน้าตากลับออกไปทางตะวันออกกลาง

“ไปกับพวกเรา ไม่ต้องถามมาก”

“ไม่ได้” อาข่ากางแขนออกปกป้องเสี่ยวเชี่ยน

“หลบไป” ผู้ชายร่างสูงหนึ่งในสองคนสั่ง

“หากคิดจะแตะเฉินเสี่ยวเชี่ยนก็ข้ามศพฉันไปก่อน” นี่เป็นจรรยาบรรณทางอาชีพ ในเมื่ออาข่ารับเงินบอสมาแล้ว รับปากว่าจะดูแลเสี่ยวเชี่ยนให้ดี เธอก็ต้องทำให้ได้

“รนหาที่ตาย” ผู้ชายร่างสูงอีกคนเหวี่ยงหมัดไปทางอาข่า

“ขึ้นรถไป” อาข่าผลักเสี่ยวเชี่ยน จากนั้นก็มีเรื่องกับผู้ชายสองคนนั้น

เสี่ยวเชี่ยนฉวยโอกาสช่วงชุลมุนขึ้นรถ เธอนั่งบนเบาะข้างคนขับมองอาข่าสู้กับชายฉกรรจ์สองคนด้านนอกพลางคิดหนัก

นี่เป็นการจัดฉากของอาเหม็ดเหรอ หาผู้ชายสองคนมาทะเลาะกับอาข่า เพื่อให้เธอไว้ใจอาข่า จากนั้นอาข่าก็จะได้สนิทกับเธอ

แต่เสี่ยวเชี่ยนรู้สึกว่ามันไม่ได้ง่ายอย่างที่เธอคิด อาข่าดูสู้อย่างเหน็ดเหนื่อย เสี่ยวเชี่ยนดูออกว่าฝีมือของเธอก็ไม่ธรรมดา แต่อีกฝ่ายเป็นผู้ชายร่างใหญ่ที่ฝีมือก็ไม่ได้กิ๊กก๊อก อาข่ากำลังเสียเปรียบ

ดูออกเลยว่าอาข่ากำลังปกป้องเธออย่างเต็มที่

ผู้ชายสูทดำสองคนรุมอาข่าจนกระอักเลือด แต่เธอก็ยังไม่ถอย เสี่ยวเชี่ยนมองพวงกุญแจที่ห้อยอยู่กับโทรศัพท์ ในนี้มีเครื่องดักฟังที่อวี๋หมิงหลางซ่อนไว้ ตอนนี้เขาน่าจะรู้แล้วว่าเธอเกิดเรื่อง

อวี๋หมิงหลางโทรเข้ามา เสี่ยวเชี่ยนยกโทรศัพท์เตรียมกดรับ แต่ทันใดนั้นกระจกรถก็แตก หนึ่งในผู้ชายร่างใหญ่เหวี่ยงลูกเหล็กทุบกระจกรถ

เสี่ยวเชี่ยนหลบอย่างหวุดหวิด ยังดีที่เป็นกระจกหลัง ถ้าเป็นด้านหน้าเธอต้องบาดเจ็บแน่

พออาข่าเห็นก็โมโหมาก สบถออกมาจากนั้นก็เข้าไปจับไม้ห้อยลูกเหล็กเพื่อไม่ให้ผู้ชายคนนั้นทุบกระจกรถต่อ

“ฉันบอกแล้วไงว่ามันไม่ง่าย ถ้าจะแตะต้องเขาก็ข้ามศพฉันไปก่อน”

ชายชุดดำพยายามแย่งลูกเหล็กแต่อาข่าก็ไม่ปล่อย เธอแย่งไม้ห้อยลูกเหล็กพลางหลบการโจมตีของชายสูทดำอีกคน “เฉินเสี่ยวเชี่ยนรีบไป”

เสี่ยวเชี่ยนเห็นเหตุการณ์ดังนั้นก็วางโทรศัพท์ลง สายตาเธอเหลือบไปเห็นกล่องใบเล็กบนรถ ทันใดนั้นเธอก็คิดได้ว่าสนับมือของอาเหม็ดอยู่ในนั้น

สนับมือที่แค่ใส่ก็สร้างแรงสั่นสะเทือนขนาดที่อิฐแตกได้ อวี๋หมิงหลางหลังจากที่ยึดมาแล้วก็ไม่ได้คืนให้อาเหม็ด เสี่ยวเชี่ยนหยิบมันขึ้นมาใส่ เปิดประตูรถเดินลงไป

อาข่าถูกชกปากแตก พอเห็นเสี่ยวเชี่ยนลงจากรถก็ถลึงตาด้วยความโมโห “จะลงมาทำไม รีบเข้าไป”

เมื่อเผชิญหน้ากับศัตรูที่ไม่รู้ที่มาที่ไปเสี่ยวเชี่ยนไม่ได้แสดงออกอารมณ์ใดๆทางสีหน้า ไม่ได้รู้สึกตกใจเป็นกังวลเลยสักนิด เธอเดินเข้าไปหาอาข่า แล้วตบบ่าเธอ

“ฉันไม่ได้มีนิสัยชอบหดหัวหลบอยู่หลังใคร ปล่อยมือเถอะ”

“แต่ว่า—” อาข่ามองผู้ชายสองคนนั้นอย่างระแวง ภารกิจของบอสคือไม่ว่าอย่างไรห้ามให้คนอื่นทำร้ายเสี่ยวเชี่ยนได้ สองคนนี้ดูก็รู้ว่าไม่ใช่คนดี

“ไม่เป็นไรหรอก พวกนายสองคนมาหาฉันด้วยเรื่องอะไร”

เสี่ยวเชี่ยนยืนอยู่ข้างอาข่า ถามสองคนนั้นด้วยท่าทางนิ่งๆ

“ก็บอกแล้วว่าลูกพี่อยากพบคุณ”

“แล้วลูกพี่พวกนายเป็นใครกันแน่”

“ไปเจอเดี๋ยวก็รู้เอง”

เสี่ยวเชี่ยนแสยะยิ้มใส่ “ แล้วถ้าฉันไม่อยากไปล่ะ”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน