เสียงของเสี่ยวเชี่ยนลอยมาจากที่สูง
“เลิกพูดมาก รีบจัดการพวกนั้นซะ ฉันหิวแล้ว”
มองขึ้นไปตามเสียงถึงได้เห็นเสี่ยวเชี่ยนนั่งมองเหตุการณ์อยู่บนหลังคาบ้านหลังหนึ่งที่ยังไม่ถูกรื้อ
เธอหาที่นั่งดูเก่งจริงๆ นั่งอยู่ในที่ๆมองเห็นอวี๋หมิงหลางปั่นหัวสามคนนั้นได้อย่างชัดๆ แถมไม่มีทางโดนลูกหลงแน่นอน
“รับทราบ เมียฉันบอกว่าหิวแล้ว งั้นฉันก็จะเลิกเล่นกับพวกนายแล้ว” อวี๋หมิงหลางส่งจูบให้เสี่ยวเชี่ยน
ศักดิ์ศรีของนักเลงถูกเหยียบย่ำถึงเพียงนี้ มันชักจะมากเกินไปแล้ว
“ลุย อัดมัน” ลูกพี่ใหญ่หอบไปสั่งไป จากนั้นพวกเขาก็เข้าไปรุม
อย่าว่าแต่เรี่ยวแรงเหลือแค่นี้เลย ต่อให้เป็นตอนปกติคนพวกนี้อยากรุมอวี๋หมิงหลางก็ยังห่างชั้นกันนัก
อวี๋หมิงหลางใช้เวลาไม่ถึงสามนาทีก็จบสงครามครั้งนี้ได้ เขาเหยียบเอวคนที่เป็นหัวโจกไว้ ส่วนอีกสองคนลุกขึ้นมาไม่ไหวแล้ว
นอนร้องโอดโอยอยู่บนพื้น ตอนนี้ขยับตัวทำอะไรก็ยาก เป็นนักเลงก็ยังเสี่ยงขนาดนี้
เสี่ยวเชี่ยนปีนลงมาจากหลังคาแล้วเดินเข้าไปหาสามคนนั้นที่มีสภาพน่าเวทนา เธอทำเสียง หึ ออกมา
“พวกขยะ มีมือมีเท้าไม่รู้จักทำมาหากินดีๆ กลับคิดทำเรื่องต่ำช้าแบบนี้”
“เจ๊ พวกเราผิดไปแล้ว พวกเราทำเพื่อความอยู่รอด ปล่อยพวกเราไปเถอะนะครับ”
นักเลงหัวโจกที่ถูกอวี๋หมิงหลางเหยียบอยู่ร้องอ้อนวอน
เสี่ยวเชี่ยนไม่สงสารคนพวกนี้เลยสักนิด หันไปยื่นคำขาดกับอวี๋หมิงหลาง
“แจ้งตำรวจ ฉันต้องการสืบเรื่องนี้ให้ถึงที่สุด”
ไม่ว่าจ้าวต้าเผ้าจะมีเบื้องหลังยังไงก็ต้องจับคนพวกนี้มาให้ยอมสยบให้ได้
“แจ้งตำรวจ…เห้อ”
อวี๋หมิงหลางส่ายหน้า
พอตำรวจมาพาคนร้ายไปก็ต้องตามไปลงบันทึกประจำวันทำนู่นนี่นั่นอีก ยุ่งยากจะตาย
แล้วจะได้ไปกินข้าวไหม?
อวี๋หมิงหลางกลอกตาไปมา ความคิดชั่วร้ายผุดขึ้นในหัว
นักเลงสามคนนี้เห็นอวี๋หมิงหลางยิ้มเจ้าเล่ห์ ทันใดนั้นก็รู้สึกเสียวสันหลังวาบ
มัน คิดจะทำอะไรน่ะ?
“เมียจ๋า หันไปก่อนนะ ภาพต่อไปที่จะเกิดขึ้นไม่เหมาะกับผู้หญิง” อวี๋หมิงหลางพูดกับเสี่ยวเชี่ยน
ไม่กี่นาทีต่อมาอวี๋หมิงหลางก็พาสาวสวยของเขาเดินฮัมเพลงขึ้นรถขับออกไปกินข้าวกันอย่างสบายใจ
ภายในหมู่บ้านกลางเมืองที่ถูกรื้อจนเละเทะนั้น ผู้ชายสามคนที่ถูกถอดเสื้อผ้าจนเหลือแต่กางเกงในถูกจับมัดหันหลังชนกัน เชือกเส้นเดียวมัดพวกเขาไว้อย่างแน่นหนา ส่วนเชือกอีกเส้นมัดพวกเขาไว้กับต้นไม้
ส่วนปากก็ถูกอุดด้วยถุงเท้าของพวกเขา ส่วนบนร่างกายมีข้อความที่ถูกเขียนด้วยปากกาเจล
น้องสาว มาเล่นกับพี่ไหมจ๊ะ?
พวกเขาพยายามส่งเสียงขอความช่วยเหลือ อากาศที่ร้อนอบอ้าวทำให้ถุงเท้าในปากที่เดิมทีก็เหม็นอยู่แล้วมีกลิ่นเหมือนขึ้นรา น่าสะอิดสะเอียนที่สุด
จนกระทั่งผ่านไปครึ่งชั่วโมงก็มีเมียคนงานก่อสร้างที่เพิ่งกินข้าวเสร็จเดินถือกล่องข้าวเตร็ดเตร่มาทางนี้ คาดคะเนจากสายตาน่าจะหนักเจ็ดสิบกิโลได้
“ว้าย ช่วยด้วยจ้า ตรงนี้มีคนบ้าแก้ผ้า”
ฮือๆๆ พวกเราเป็นแค่นักเลง ไม่ใช่คนบ้าสักหน่อย
คำอธิบายทั้งหมดถูกอุดด้วยถุงเท้าเหม็นๆ คนงานที่ร่างกายกำยำสองสามคนพอได้ยินเสียงก็เดินเข้ามา พอเห็นสามคนนั้นคนที่บึกบึนที่สุดก็ถลึงตาใส่
“เห็นเมียข่อยสวยเลยคิดจะรังแกงั้นรึ?”


VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย