แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย นิยาย บท 938

หลิวเหมยอยู่ใกล้ผู้ชายคนนั้นที่สุด เขาคิดว่าถึงผู้หญิงคนนี้จะตัวสูง แต่ก็ผอมทีเดียว น่าจะลงมือง่าย!

เขาเล็งหาช่วง แล้วยกกระเป๋าหมายจะฟาดหลิวเหมย จากนั้นก็จะฉวยโอกาสผลักหลิวเหมยออกแล้ววิ่งหนีไป

เสี่ยวเชี่ยนยังไม่ทันได้กระพริบตาก็เห็นหลิวเหมยก้มหลบอย่างสบายๆ จากนั้นก็เตะกลับไปหนึ่งที!

ผู้ชายคนนั้นถูกถีบออกไปยังไม่ทันได้รู้สึกตัว มีคนตัวอ่อนขนาดนี้ด้วยเหรอ?

เสี่ยวเชี่ยนส่ายหน้า แล้วจิบกาแฟ

“เลือกเล่นงานแชมป์ศิลปะป้องกันตัวระดับประเทศ สมองกลวงหรือเปล่านะ?”

วันนี้หลิวเหมยไม่ใส่กระโปรงเพื่อสะดวกต่อการมาเป็นตัวประกอบ ชุดออกกำลังกายตัวใหญ่ทำให้เธอดูบอบบาง แต่เสี่ยวเชี่ยนเคยทำสปากับหลิวเหมยเลยรู้ว่าพอถอดเสื้อออกหลิวเหมยมีแต่กล้ามหน้าท้องที่เห็นได้ชัด ผู้หญิงที่ออกกำลังกายจนได้ขนาดนี้มีไม่มาก หุ่นของหลิวเหมยคงมาจากการที่เคยฝึกกับคนจริงแล้วรักษาให้เป็นอย่างทุกวันนี้ หุ่นคนที่ออกกำลังกายในฟิตเนสก็ยังสู้ไม่ได้

“ปัญญาอ่อน ปัญญาอ่อนชัวร์” สืออวี้เสริม

ผู้ชายคนนั้นถูกถีบจนเบลอ ฉิวฉิวเห็นหลิวเหมยลงมือแล้วเขาจึงถอยไปอยู่ด้านข้าง สองมือกอดอกยืนดูอย่างสนุกสนาน

ท่าทางของฉิวฉิวแอบเท่ห์ ไป๋จิ่นที่เดิมอยากถ่ายหลิวเหมยเผลอเอากล้องเบนไปที่ฉิวฉิว แชะ ฉิวฉิวในกล้องดูหล่อจัง ไป๋จิ่นคิดไว้ว่ารูปนี้ต้องล้างออกมาแล้วใส่ไว้ในกระเป๋าตังค์…

สายตาผู้ชายคนนั้นเหลือบไปเห็นไป๋จิ่นที่กำลังถือกล้องถ่ายอยู่ เขาพยายามฝืนหิ้วกระเป๋าเอกสารหมายตาจะไปลงมือกับไป๋จิ่น ไป๋จิ่นรู้สึกว่าหน้าคนในกล้องเข้าใกล้มากขึ้นเรื่อยๆ เธอไม่เคยฝึกศิลปะป้องกันตัวจึงรู้สึกตัวช้า เธอกำลังจะเสียเปรียบ แต่แล้วใบหน้านั้นก็ถอยห่างออกไป

เอ๊ะ…?

ไป๋จิ่นเอากล้องลง เธอเห็นฉิวฉิวจิกหัวผู้ชายคนนั้นด้วยความโกรธแล้วลากออกไป ยกขายาวๆถีบไปหนึ่งที ฝากรอยเท้ารองเท้าผ้าใบเอาไว้ที่บั้นท้ายผู้ชายคนนั้น

“แกกล้ารังแกผู้หญิงเหรอ?!” แถมยังเป็นลิลลี่น้อยที่น่ารักที่สุดในบรรดาผู้หญิงด้วย!

แบบนี้มันทนไม่ได้

พายุลงฉิวฉิวกระหน่ำซัดเข้าไป

เสี่ยวเชี่ยนมองหลิวเหมยกับฉิวฉิวผลัดกันลงมือ ปากก็ส่งเสียงจึ๊ๆ แถมยังไม่วายพูดถึงคนในบ้านให้สืออวี้ฟัง

“เสี่ยวเฉียงของฉันไม่มีบุญได้ดูละครสนุกๆ เมื่อเช้าฉันถามเขาแล้วว่าวันนี้ว่างหรือเปล่า น่าเสียดายที่เขาติดประชุม เธอต้องเป็นพยานให้ฉันนะ ไม่ใช่ฉันมีเรื่องสนุกแล้วเก็บไว้ดูคนเดียว เขานั่นแหละที่ไม่ว่าง ต่อไปถ้ากินข้าวด้วยกันแล้วตานี่บ่นเรื่องนี้ไม่เลิกเธอต้องช่วยฉันนะเข้าใจไหม?”

ต่อไป…ยังจะมีต่อไปอีกเหรอ? สืออวี้ดวงตาหม่นลง

ตอนนี้ทุกอย่างมันควรจะเป็นฉากขอบคุณตอนละครจบแล้ว

เธอใช้พลังทั้งหมดที่ตัวเองควบคุมได้ปกป้องมิตรภาพเอาไว้ ไม่ทำให้ประธานเชี่ยนที่ดูแลเธออย่างดีมาตลอดต้องผิดหวัง ทั้งหมดนี้ก็น่าจะเพียงพอแล้ว ไม่จำเป็นต้องพูดอะไรที่เกินความจำเป็นอีก

“เสี่ยวเฉียงจอมทึ่มของฉันวันๆชอบหึงไร้สาระ แถมช่วงนี้ยังชอบทำตัวเป็นเด็ก แม้แต่เธอก็ยังจะหึง เอางี้ไหมเดี๋ยวไปเลี้ยงฉลองให้เขาเอาเงินค่าขนมเลี้ยงพวกเราเป็นไง? ปอกลอกให้หมดตัวไปเลย!” เสี่ยวเชี่ยนเสนอไอเดียอย่างตื่นเต้น

เงินค่าขนมของเสี่ยวเฉียงมีอยู่อย่างจำกัด ประธานเชี่ยนที่คราวก่อนแอบถ่ายไม่สำเร็จแถมยังถูกเขาจัดการเธอยังเก็บความแค้นนี้เอาไว้ รอโอกาสที่จะได้เอาคืน

ข้างหน้ามะรุมมะตุ้มกันอย่างสนุกสนาน ส่วนทางนี้เสี่ยวเชี่ยนก็นั่งคุยอย่างสบายอารมณ์ สืออวี้สะอื้นไห้ เรื่องร่วมมือกับเพื่อนทำลายศัตรูเมื่อก่อนก็เคยเกิดขึ้น เธอยังจำมันได้ชัดเจนทุกครั้ง แต่ครั้งนี้น่าจะเป็นครั้งสุดท้ายแล้ว

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน