สุ่ยเซียนเริ่มไม่พอใจขึ้นมา จูขี้บ่นเกิดในครอบครัวทหารก็มีหน้ามีตาในระดับหนึ่ง เขาอุตส่าห์ยอมเสียสละอนาคตที่กำลังสดใสของตัวเองเพื่อมาช่วยเธอ แต่ทำไมกลับตกเป็นขี้ปากคนอื่นว่าเขาแต่งเข้าบ้านผู้หญิง?
อีกอย่างพวกเธอสองคนก็แบ่งเรื่องงานอย่างชัดเจน ถ้าจะให้พูดตามความจริง จูขี้บ่นทำประโยชน์ให้กับบริษัทมากกว่าเธอด้วยซ้ำ เพียงแต่พวกเธอเห็นแก่ความรู้สึกของพ่อจึงให้เธอดำรงตำแหน่งประธาน พอได้ยินพ่อฉิวฉิวพูดแบบนี้สุ่ยเซียนก็แสดงสีหน้าไม่พอใจทันที
ไม่รอให้สุ่ยเซียนโต้กลับ จูขี้บ่นรีบส่ายหน้าให้เธอ จูงมือเธอออกจากตรงนั้น ถ้าเถียงกับพ่อฉิวฉิวแบบนั้นจะเป็นการไม่ไว้หน้าเสี่ยวเชี่ยน
“น่าโมโหที่สุด! ทำไมเขาพูดถึงคุณแบบนั้น!” สุ่ยเซียนถูกพาออกจากวงสนทนาไปก็ยังโมโหไม่หาย
เมื่อก่อนที่เธอบอกเลิกกับจูขี้บ่นไปก็เพราะกลัวคนอื่นพูดถึงเขาในทางไม่ดี เจ้าของกิจการที่ชื่อเสียงไม่โด่งดังยังกล้าพูดจาแบบนี้ คนนอกคงยิ่งพูดกันแรงกว่านี้
“คนอื่นจะพูดยังไงก็ช่าง เราจะไปโมโหคนแบบนี้ทำไม เด็กดี ไม่โกรธนะเดี๋ยวลูกเตะคุณ”
จูขี้บ่นเป็นพลาธิการทหารมาหลายปี เรื่องบุคลิกและนิสัยไม่ต้องพูดถึงว่าเก็บอารมณ์ได้ดีขนาดไหน จิตใจของเขาแข็งแก่งพอที่จะมองข้ามข่าวลือไร้สาระพวกนี้
“เขายังเล็กอยู่เลยจะถีบได้ไง” สุ่ยเซียนขำคำพูดของเขา จูขี้บ่นเขี่ยจมูกเธอเล่น ทั้งสองคนยิ้มให้กัน
เลือกที่ตัวเองรัก รักในสิ่งที่ตัวเองเลือก ปล่อยให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ทุกอย่าง
“ตาลุงหัวดื้อนี่น่าโมโหที่สุด ทำไมพูดจากับเพื่อนผมแบบนั้น?!” ฉิวฉิวโกรธจนแทบยืนไม่ติดที่
เศรษฐีบ้านนอกการศึกษาน้อยช้าเร็วเดี๋ยวได้หมดตัว สถานการณ์แบบนี้คิดไม่เป็นเหรอ? คำพูดแบบนี้ยังกล้าพูดต่อหน้าพวกสุ่ยเซียน ไม่เหยียบหัวเขาไปเลยล่ะ!
โชคดีที่สุ่ยเซียนเป็นพี่น้องที่สนิทกันกับประธานเชี่ยน ถ้าเป็นคนอื่นล่ะก็คงพูดจาเกรงใจต่อหน้า ลับหลังเล่นเอาถึงตายแล้ว ตาแก่นี่ตายยังไงยังไม่รู้เลย
“แล้วที่พ่อพูดไม่ใช่เรื่องจริงหรือไง? ฉิวฉิว ไปกับพ่อเถอะ พ่อจะไม่มองข้ามแกแล้ว แกมีความสามารถ พ่อจะฝึกแกเอง แล้วจะหาลูกเขยที่ว่าง่ายๆมาแต่งเข้าบ้านเราเอง”
“ผมผิดหวังกับพ่อสุดๆแล้วนะ พ่อไม่รู้ด้วยซ้ำว่าผมต้องการอะไร ผมจะบอกพ่ออีกครั้งนะ ผมมีชีวิตของตัวเอง ผมไม่ต้องการให้พ่อมาจัดการอะไรทั้งนั้น!”
หลังออกมาจากสนามกอล์ฟเสี่ยวเชี่ยนก็อารมณ์ไม่ดี แม้แต่ตอนที่ทุกคนไปร้องคาราโอเกะด้วยกันเธอก็ดูเหม่อลอยอย่างเห็นได้ชัด
ทางด้านฉิวฉิวก็อาการเดียวกัน
การบังเอิญเจอพ่อที่สนามกอล์ฟทำให้เขารู้สึกแย่มาก ไป๋จิ่นที่อยู่ด้วยก็ไม่รู้จะพูดปลอบยังไงดี ทั้งสองคนจึงได้แต่นั่งดื่มเหล้าแก้เซ็งไปเงียบๆ
ส่วนคนอื่นๆแสร้งทำเป็นไม่เห็นบรรยากาศที่อึมครึม พยายามทำตัวให้ครึกครื้น
เสี่ยวเฉียงคอยมองเสี่ยวเชี่ยนไม่ขาด เห็นเธอเอาแต่นั่งเงียบไม่พูดอะไรเขาก็หน้านิ่วคิ้วขมวด
เขาอยู่กับเสี่ยวเชี่ยนตลอด รู้ว่าวันนี้ไม่ได้เกิดเรื่องไม่ดีอะไร
ถึงจะเจอพ่อฉิวฉิวโดยบังเอิญ แต่ก็ไม่ได้เกิดการปะทะกันทางร่างกาย ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับเมียเขาโดยตรง
แล้วทำไมเสี่ยวเชี่ยนถึงได้ดูหนักใจแบบนั้น?
หลังจากที่เสี่ยวเชี่ยนดื่มไปสองสามแก้วก็อ้างบอกขอออกไปสูดอากาศ
เมืองQไม่ใหญ่ เศรษฐกิจก็ไม่ถือว่าคึกคักมากนัก แต่การท่องเที่ยวยามค่ำคืนก็ถือได้ว่าไม่แพ้เมืองอื่น แสงไฟจากร้านคาราโอเกะสาดส่องสะท้อนกับพื้นหินอ่อนไปทั่ว มีผู้คนเป็นกลุ่มเดินเข้าๆออกๆ พบเจอผู้ชายหน้าหื่นๆเดินโอบผู้หญิงในชุด ‘ทำงาน’ กระโปรงสั้นรองเท้าส้นสูงได้เป็นระยะ พูดจาลามก การกระทำก็ลามก
สถานที่ท่องเที่ยวยามค่ำคืนเปรียบได้กับกระจกสะท้อนปีศาจ สะท้อนให้เห็นปีศาจในคราบคนสุภาพเวลากลางวัน
เสี่ยวเชี่ยนเป็นคนคอแข็ง ไวน์แค่ไม่กี่แก้วพวกนั้นทำอะไรเธอไม่ได้ แต่วันนี้เธอกลับรู้สึกมึนหัวเล็กน้อย ไม่รู้ว่าเป็นเพราะไวน์หรือเปล่า
เธอเอาตัวพิงเสา หลับตาเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่ ทันใดนั้นก็มีแขนกำยำมาโอบไหล่ที่บอบบางของเธอไว้ เธอรีบลืมตาขึ้นทันที พอเห็นว่าเป็นเขาสายตาระแวงก็หายไป กลายเป็นความเหนื่อยล้า


VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย