แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา นิยาย บท 1
“หลินเฟย ไอ้คนลามก แกกล้าแอบดูฉันอาบน้ำ!”
“ไร้ยางอายที่สุด!”
ท้องฟ้าอากาศของเดือนกรกฎาคมร้อนระอุอย่างกับถูกไฟเผา หลินเฟยที่กำลังเด็ดสมุนไพรอยู่บนเขาถอดเสื้อผ้าออกอย่างเร่งรีบ ก่อนจะจุ่มหัวลงในน้ำเพื่อลดอุณหถูมิ
แต่ทันทีที่เขาเงยหน้าขึ้นเพื่อหุบเอาอากาศ เขาก็มองเห็นภาพขาวจั๊วะเบื้องหน้า!
จ้าวลู่ลู่ บุตรสาวผู้นำหมู่บ้านกำลังชี้มาที่เขาด้วยท่าทางทั้งเขินอายทั้งโกรธ พร้อมกับตะโกนด่าเขายกใหญ่!
สาววัยสิบแปดเป็นวัยที่กำลังอ่อนช้อยน่ารักดั่งดอกไม้ เมื่อมองผ่านแม่น้ำที่กำลังไหลผ่าน เขายังเห็นลูกพีชอันเย้ายวนใจคู่หนึ่งได้แบบรำไร และ...
หลินเฟยผู้ไม่เคยมีประสบการณ์มาก่อนถึงกับยืนตะลึงอยู่กับที่!
“ไอ้คนลามก นี่ยังจะมองอีกเหรอ!”
“เชื่อไหมว่าฉันจะควักลูกตานาย!”
จ้าวลู่ลู่โมโหจนใบหน้าแดงก่ำพร้อมกับปิดส่วนสำคัญบนร่างกายอย่างเร่งรีบ!
เธอเองก็ร้อนมากเหมือนกัน พอดีกับตอนนี้เป็นช่วงพักฤดูร้อน เธอจึงแอบออกมาอาบน้ำเพราะอยู่ในหมู่บ้านรู้สึกเบื่อเกินไป
คิดไม่ถึงว่าจะดันถูก หลินเฟย เด็กกำพร้าในหมู่บ้านแอบมอง!
“ผม ผมไม่ได้แอบดูคุณนะ ผมเองก็มาอาบน้ำ... หรือไม่ ให้ผมรับผิดชอบคุณก็ได้ แบบนี้ก็คงได้ใช่หรือเปล่า?”
หลินเฟยรีบอธิบายด้วยสีหน้าแดงก่ำ
“ใครจะอยากให้คนขี้คอกแบบนายมารับผิดชอบกัน? นายนี่ช่างเพ้อฝัน!”
จ้าวลู่ลู่พูดด้วยความร้อนใจราวกับได้รับความอัปยศอย่างหนักว่า “แล้วก็นะ คนทั้งหมู่บ้านเถาฮวาแห่งนี้ มีใครบ้างที่ไม่รู้ว่าตอนนายตกมาจากบนภูเขา นายล้มจนนกเขาของนายมันใช้การไม่ได้น่ะ!”
“ต่อให้ฉันนอนแผ่อยู่บนเตียง นายจะทำอะไรฉันได้?”
“ผม ผม...”
สีหน้าของหลินเฟยทั้งอับอายและโมโห เขากำหมัดแน่นอย่างหมดหนทาง!
เรื่องนี้เป็นดั่งหนามยอกอกเขามาโดยตลอด!
และเขาก็รู้ดีว่าทำไมจ้าวลู่ลู่ถึงดูถูกเขา เพราะเธอเป็นถึงลูกสาวของผู้นำหมู่บ้าน นักเรียนที่ได้เรียนหนังสือในเมือง ส่วนตัวเขาเป็นแค่หมอเท้าเปล่าในคลินิกเล็ก ๆ ในชนบทคนหนึ่งเท่านั้น
ปกติแล้วเธอไม่มีทางชายตามองมาที่เขา
แต่หลินเฟยก็รู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจจริง ๆ รสชาติของการถูกคนอื่นเหยียบย่ำใต้ฝาเท้า และไม่มีทางได้ระบายมันออกมา
“ไอ้คนลามก เรื่องนี้ห้ามบอกใครเด็ดขาดเลยนะ!”
“ไม่อย่างนั้น อย่าหาว่าฉันไม่เตือน!”
จ้าวลู่ลู่ถลึงตาข่มขู่หลินเฟย ก่อนจะรีบขึ้นจากฝั่งไปอย่างรีบร้อน เธอใส่เสื้อผ้าแล้วจากไปทันที
“ใครจะอยากให้คนขี้คอกแบบนายมารับผิดชอบกัน? นายนี่ช่างเพ้อฝัน!”
“ต่อให้ฉันนอนแผ่อยู่บนเตียง นายจะทำอะไรฉันได้”
ถึงจ้าวลู่ลู่จะไปแล้ว แต่ว่า คำพูดดูถูกรุนแรงพวกนั้นก็ยังคงถูกฉายซ้ำ ๆ อยู่ในสมองของหลินเฟย!
“อ้าก...”
“แค่ผู้หญิงคนเดียวเรายังทำอะไรไม่ได้! นี่เราจะมีชีวิตไปเพื่ออะไรกันวะ!”
เมื่อหลินเฟยรู้สึกถึงการโดนดูถูกเขาก็กระโดดลงไปยังพื้นแม่น้ำ คิดเพียงว่าเขาไม่อยากขึ้นมาอีกแล้ว
ทันใดนั้นเอง
หลินเฟยก็รู้สึกว่าแขนของเขาเจ็บ เมื่อลืมตาขึ้น โดยไม่คาดคิด เขาเห็นงูขาวตัวหนึ่งกำลังกัดแขนของเขาอยู่”
“เจ้าสัตว์ร้ายตัวนี้ แม้แต่เจ้าก็จะรังแกเราเหรอ!”
“กล้ากัดเรา งั้นก็กินมันซะเลย!”
หลินเฟยยื่นมือออกไป จากนั้นก็จับงูขาวตัวน้อยเข้าปากแล้วกัดจนฉีกขาดทันที งูสีขาวตัวนี้ประหลาดมาก ถึงมันจะยาวเพียงสามสิบกว่าเซนติเมตร แต่มันยังมีหนวดอยู่ที่ปากแถมยังมีหงอนอยู่ที่หัวด้วย
หลินเฟยที่กำลังโมโหไม่ทันได้สังเกตุ เขากลืนงูสีขาวตัวน้อยลงท้องของเขาไปทันที
ขณะเดียวกัน เขาก็ดื่มน้ำในแม่น้ำมากเกินไป การมองเห็นของเขาเริ่มมืดดับ และเขาก็ค่อยๆ หมดสติ!
สิ่งที่หลินเฟยไม่รู้ก็คือ หลังจากที่เขาสลบไป เกล็ดสีขาวเงินละเอียดก็ปรากฏขึ้นทั่วร่างกายของเขา เปล่งประกายแวววาวราวกับหยกใต้น้ำ เหมือนกับเกล็ดมังกร!
และภายในท้องของเขา ก็มีลูกปัดเงินกลมมนลูกหนึ่งปรากฏขึ้น
เธอเดินจากไปแล้ว แต่เมื่อเธอได้ยินหลินเฟยตะโกนว่าเขาไม่อยากมีชีวิตอยู่อีกต่อไป เธอหันกลับมาและเห็นหลินเฟยนอนอยู่ตรงริมแม่น้ำ เธอตกใจมากจนรีบไปพาหลินเฟยขึ้นมาทันที ก่อนจะหลับตาเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เขา หลังจากนั้นก็รีบเรียกถังรั่วเสวี่ยมา
เมื่อได้ยินสิ่งที่เธอพูด หลินเฟยก็ก้มหน้าลงด้วยความอับอายและความโกรธ แต่ไม่ว่าจะยังไง อีกฝ่ายก็ช่วยเขาไว้ แถมยังสวมกางเกงให้เขาเสียเรียบร้อย
หลินเฟยกล่าวอย่างซาบซึ้ง: “ลู่ลู่ ขอบคุณที่ช่วยผมไว้นะ...”
“อย่าเรียกฉันว่าลู่ลู่ ฉันไม่สนิทกับนายสักหน่อย!”
“ในเมื่อนายตื่นแล้ว ก็ไม่ใช่ธุระของฉันแล้ว ฉันไปล่ะ คุณและอาของคุณก็กลับไปเองแล้วกันนะ”
จ้าวลูลู่โบกมือลา บิดบั้นท้ายพร้อมกับเชิดหน้า และจากไปโดยไม่หันกลับมามอง
“จ้าวลูลู่คนนี้ ดูถูกกันนี่น่า!”
ท่าทางที่เย่อหยิ่งสุด ๆ ของอีกฝ่ายทำให้หลินเฟยรู้สึกอึดอัด เขารู้สึกเหมือนเขากำลังกลั้นหายใจอยู่ตลอดเวลา
เขาดูก้นกลมๆ ของเธอโยกไปมาขณะที่เธอเดิน
ความคิดชั่วร้ายผุดขึ้นมาในหัวของหลินเฟยทันที ถ้าเขาปราบปรามเธอและให้บทเรียนกับเธอได้ละก็ เขาคงจะสะใจสุด ๆ !
ใครใช้ให้เธอมาดูถูกเขากันล่ะ?
หลังจากความคิดนี้ผุดขึ้นมา หลินเฟยเองก็ต้องตกตะลึง!
เพราะเขาพบว่า เจ้าหนูของเขามันกำลังพองตัวจนแทบจะระเบิด!
“นี่...นี่เรานกเขาขันเหรอ?!”
หลินเฟยไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง เขาคว้ามันขึ้นมาทันใดด้วยความดีใจ!
เขาพบว่าไม่เพียงแต่ขันเท่านั้น แต่มันยังแข็งแกร่งมากอีกด้วย!
สิ่งที่ทำให้หลินเฟยประหลาดใจยิ่งกว่านั้น คือเขาเห็นจ้าวลู่ลู่ใส่เสื้อผ้าอยู่แท้ ๆ แต่ตอนนี้เธอกลับกำลังหันหลังให้เขาโดยที่เธอเปลือยเปล่า!
ผิวขาวราวหิมะกับก้นกลมยั่วยวนของเธอ ทำเอาลมหายใจของหลินเฟยถึงกับติดเขา และสายตาของเขาก็จ้องมันเขม็ง
“นี่มันเรื่องอะไรกัน หรือว่าเราจะมีดวงตาที่สามารถมองทะลุได้…”
ไม่เพียงแค่น้องชายของเขาหายดี แต่ยังได้รับดวงตามองทะลุสรรพสิ่ง หลินเฟยดีใจอกแทบแตกขึ้นมาภายในชั่วขณะ!
บทใหม่
ตอนฟรี
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา