เข้าสู่ระบบผ่าน

แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา นิยาย บท 2

“เสี่ยวเฟย เป็นอะไรไปเหรอ?”

ถังรั่วเสวี่ย ถามด้วยสีหน้าร้อนรน เธอยังไม่รู้ว่าหลินเฟยกำลังตื่นเต้นเรื่องอะไร

“เอ่อ ไม่เป็นไรครับคุณอา เรากลับบ้านก่อนเถอะ”

หลินเฟยระงับความตื่นเต้นของเขาทันที และรีบพยุงถังรั่วเสวี่ยกลับบ้าน

เพราะเขาต้องการหาโอกาสลองดูว่าเขาหายเป็นปกติจริงหรือไม่!

ถังรั่วเสวี่ยพยักหน้าแล้วพูดอย่างจริงจัง

“ในอนาคตคุณควรระวังให้มากขึ้นเมื่อออกไปเก็บสมุนไพรด้วยตัวเอง”

“ถ้าไม่ใช่เพราะลู่ลู่ อาคงไม่ได้เจอคุณแล้ว ถ้าพรุ่งนี้ถ้ามีเวลา คุณก็ไปที่ร้านขายของชำหน้าหมู่บ้านอะไรเล็ก ๆ น้อย อาจะไปขอบคุณลู่ลู่พร้อมกับคุณเอง”

“ผมรู้ครับคุณอา ต่อไปผมจะระวังตัว”

หลินเฟยคิดกับตัวเองว่ าถ้าไม่ใช่เพราะจ้าวลู่ลู่ เขาเองก็คงไม่คิดสั้นเหมือนกัน

เขาเกาหัวอย่างไม่ค่อยเต็มใจนัก

“อาครับ ผมไม่ไปไม่ได้เหรอ? เธอน่ะขี้ดูถูกสุด ๆ”

“คุณกำลังพูดถึงเรื่องไร้สาระอะไร เธอคนนี้เป็นคนที่ช่วยชีวิตของคุณไว้นะ! เกรงใจเธอบ้าง!”

“พรุ่งนี้ต้องไปกับอา!”

ถังรั่วเสวี่ยดุ

“เข้าใจแล้วครับคุณอา” หลินเฟยรับปากอย่างไม่เต็มใจ

ถังรั่วเสวี่ย พยักหน้าด้วยความพึงพอใจและลูบหัวของหลินเฟยเบา ๆ

“คุณอาคุณสวยมาก และก็เป็นคนที่อ่อนโยนมาก ถ้าใครแต่งงานกับคุณ คงจะต้องเป็นพรที่ขอมาแล้วกว่าแปดชาติแน่ ๆ”

หลินเฟยยิ้มอย่างมีความสุข

ถังรั่วเสวี่ยสวยมาก และเธอก็เป็นคนที่มีเสน่ห์แรงกล้า ดูไม่เหมือนผู้หญิงบ้านนอกเลย

หลินเฟยรู้สึกว่าแม้แต่ดาราหญิงในทีวีบางคนก็ยังหน้าตาไม่ดีเท่าเธอ

“คุณก็รู้จักแต่ล้อเล่นนั่นล่ะ อาเป็นคนตาบอดนะ ใครจะมาสู่ขอกันล่ะ?”

ถังรั่วเสวี่ยยิ้มเล็กน้อย แต่รอยยิ้มนั่นก็มักดูฝืนอยู่ตลอดเวลา

“ผมเต็มใจนะ และผมก็จะหาภรรยาให้ได้แบบคุณอาด้วย!”

หลินเฟยกล่าวอย่างจริงใจ และอันที่จริงเขาและถังรั่วเสวี่ยไม่ได้มีความสัมพันธ์กันทางสายเลือดจริงๆ

“พอ ๆ อย่าพูดเรื่องไร้สาระนะ”

ถังรั่วเสวี่ยหน้าแดงและรีบปิดปากของหลินเฟย

“ถ้าคนอื่นได้ยินเข้า เดี๋ยวก็หาภรรยาไม่ได้กันพอดี!”

ถังรั่วเสวี่ยโกรธและหยิกแขนของหลินเฟยแต่เธอไม่ได้ใช้แรง และมันกลับทำให้เธอมีเสน่ห์ร้อนแรง

“คุณอาสวยมาก…” หลินเฟยพึมพำพร้อมกับจ้องมองเธอ

จู่ ๆ ความคิดอันแปลกประหลาดก็ได้เข้ามาในหัวของเขา เขาต้องการหาเงิน และช่วยคุณอารักษาดวงตา!

เขารู้สึกว่าตอนนี้ถังรั่วเสวี่ยสวยมากพออยู่แล้ว เธอจะสวยกว่านี้แน่นอนถ้าดวงตาของเธอได้รับการรักษา!

หลังจากนั้นไม่นาน ทั้งสองก็กลับไปที่คลินิกเล็กๆ ในหมู่บ้าน

หลินเฟยแทบจะรอไม่ไหวที่จะทดสอบว่านกเขาของเขามันหายดีแล้วจริงหรือเปล่า

หลังจากพูดกับถังรั่วเสวี่ยอีกเล็กน้อย หลินเฟยก็รีบไปที่ห้องและปิดประตู จากนั้นเขาก็ถอดกางเกงออกแล้วทดสอบ

หลังจากทดสอบไปถึงครึ่งชั่วโมง มือของหลินเฟยก็เจ็บ แต่เจ้าน้องชายของเขามันกลับผงาดอย่างบ้าคลั่ง

“ไอ้หายก็หายแล้ว แต่มันดันไม่ออกนี่สิทำยังไงดี”

ในเวลานี้ รูปร่างงดงามดุจเนื้อหยกทรงเสน่ห์ของจ้าวลู่ลู่ที่อยู่ในแม่น้ำปรากฏขึ้นในใจของเขาอีกครั้ง

“หรือว่า…ต้องไปลองกับเธอ?”

เป็นครั้งแรกที่หลินเฟยประสบกับความรู้สึกอดกลั้นแบบนี้

“ไม่เป็นไรคุณอา ให้เสี่ยวเฟยฉีดยาให้ฉันก็พอแล้ว ถ้าดวงตาของคุณไม่สะดวกก็ไม่ต้องเดินมาหรอกค่ะ!”

หลังจากพูดจบ พานเสี่ยวเหลียนก็ดึงหลินเฟยและรีบเข้าไปในห้อง

และเธอก็ปิดประตูห้อง!

“พี่เสี่ยวเหลียน คุณจะฉีดยาไม่ใช่เหรอครับ? ผมยังไม่ได้ไปเตรียมยาเลย คุณปิดประตูทำไม?”

หลินเฟยสับสนอยู่ครู่หนึ่ง

“พี่ไม่ได้ป่วยหรอก!”

พานเสี่ยวเหลียนมองดูหลินเฟยด้วยดวงตาคู่สวย แล้วพูดขึ้นว่า

“พี่มีเรื่องจะถามนาย นายต้องบอกความจริงกับฉันนะ ไม่งั้นฉันจะบอกคุณอาของนายว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อกี้!”

“หา? พี่อย่าพูดนะ พี่ถามมาได้เลย ตราบใดที่ผมรู้ ผมจะบอกพี่อย่างแน่นอน”

หลินเฟยเริ่มกังวลเมื่อได้ยินสิ่งนี้ หากถังรั่วเสวี่ยรู้ว่าเขากำลังแอบทำแบบนี้ เธอจะต้องถลกหนังเขาแน่!

“เสี่ยวเฟย บอกความจริงมาเถอะ นายหายดีแล้วใช่ไหม?”

พานเสี่ยวเหลียนกล้าหาญมาก เธอเหลือบมองและเห็นว่าหลินเฟยไม่ได้ตอบ ดังนั้นเธอจึงรู้ว่ามันเป็นเรื่องจริง

ปรากฎว่าเธอพูดถูก หลินเฟยหายดีแล้วจริง ๆ และเป็นของหายากเสียด้วย!

แม้ว่าพานเสี่ยวเหลียนจะไม่เคยมีประสบการณ์อะไรระหว่างชายและหญิงมาก่อน แต่เธอก็ได้ยินจากพี่สาวคนรองของเธอว่า การได้พบกับผู้ชายทำการบ้านได้ดี คุ้มค่าที่จะตาย!

เธอไม่เคยเห็นผู้ชายมาก่อน ขณะที่เธอผ่านไปทางหน้าต่าง เธอก็ได้พบปะกับน้องชายของหลินเฟย สมองของเธอก็ขาวโพลนและเธอก็ขยับตัวไม่ได้เลย!

“อ๊ะ...พี่เสี่ยวเหลียน อย่าทำแบบนี้!”

เมื่อเห็นพานเสี่ยวเหลียนพุ่งเข้ามาหาเขา หลินเฟยก็ถอยกลับอย่างรวดเร็วและผละตัวออกจากพานเสี่ยวเหลียน แต่อีกฝ่ายก็จับไว้แน่นไม่ยอมปล่อย

“เสี่ยวเฟยเด็กดี พี่ไม่เคยขอร้องใครเลยในชีวิต แต่พี่จะขอร้องเธอตอนนี้ได้หรือเปล่า!”

“พี่โตมาจนป่านนี้ ยังไม่รู้เลยว่ารสชาติของการเป็นผู้หญิงเป็นยังไง!”

พานเสี่ยวเหลียนพุ่งเข้ากอดรัดหลินเฟยราวกับปีศาจสาว จากนั้นเธอก็สูดลมหายใจ!

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา