แรงรัก แรงสวาท 20+ นิยาย บท 18

ฉันรู้สึกแปลกใจมากจริงๆ นะที่เดเนียลโทรมา นี่เขาไปเอาเบอร์ฉันมาจากไหนกัน

แต่ยังไม่ทันที่ฉันจะได้คิดอะไรต่อ ร่างกายตัวเองก็เซไปตามแรงกระชากของพี่ดินที่กำลังโมโห เขาทำรุนแรงจนรู้สึกเจ็บปวดไปหมดทั้งแขน

ตุบ!

พี่ดินเหวี่ยงฉันลงเตียงนอนอย่างแรงแล้วยืนกอดอกจ้องหน้าฉันตาเขม็ง

"คุณนัดกับมัน ?"

"มะ...ไม่ใช่นะคะ" ฉันรีบปฏิเสธทันที แต่ดูจากท่าทางแล้วพี่ดินคงจะไม่เชื่อฉันง่ายๆ แน่

"แล้วมันเข้ามาในห้องได้ยังไง มันมีเบอร์คุณได้ยังไง กอบัว!" สายตาคมกริบของเขาจ้องมองมาราวกับจะเข้ามาฆ่าฉันอย่างไงอย่างนั้น

"บะ...บัวไม่รู้ บัวไม่รู้จริงๆ นะ"

พี่ดินขึ้นมาบนเตียงโดยไม่พูดอะไร ฉันกลืนน้ำลายลงคออย่างฝืดเคือง พยายามขยับตัวถอยห่างพี่ดินให้มากที่สุด

แต่มันก็ไม่ช่วยอะไรอยู่ดี ทั้งยังโดนดึงจนร่างฉันแถติดไปกับที่นอน จากนั้นเขาก็ขึ้นมาคร่อมบนตัวฉันอย่างแล้วกดทับไว้ไม่ให้ดิ้นหนี

พี่ดินบดขยี้จูบที่ริมฝีปากฉันอย่างหนักหน่วงราวกับต้องการลงโทษ นี่เขาทำเหมือนกับว่าฉันมันเจ็บไม่เป็นอย่างงั้นแหละ

ผู้ชายคนนี้เคยคิดจะใจดีกับฉันบ้างไหม เขากำลังทำให้ฉันกลัวเขามากขึ้นอีกแล้วนะ

"ผมควรทำยังไงกับคุณดีกอบัว" พี่ดินถอนจูบออกแถมยังมองหน้าฉันเหมือนกำลังครุ่นคิดอะไรสักอย่างอยู่ในใจ

ฉันได้แต่นั่งเงียบ รู้สึกสั่นเทิ้มไปหมดทั้งตัว แววตาเขามันน่ากลัวมากจริงๆ

จู่ๆ พี่ดินก็ลุกขึ้นออกจากตัวฉันแล้วเบนสายตาไปทางอื่นไม่พูดไม่จาอะไร ฉันลังเลอยู่สักพัก แต่สุดท้ายก็ลุกขึ้นไปนั่งข้างพี่ดินอย่างกล้าๆ กลัวๆ

"บอกผมมาสิ เรื่องที่คุณกำลังปิดบังผมอยู่ เรื่องคุณกับมัน" เขาเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบแท้ๆ แต่กลับทำเอาฉันขนลุกไปทั้งตัว

"ตอนสายๆ เขามาเคาะห้อง เขาบอกบัวว่าเขาทำเหรียญหล่น มันอาจจะกลิ้งเข้ามาด้านในห้อง"

"แล้วคุณก็เชื่อมัน หึ!"

ฉันเม้มปากเข้าหากันแน่น สายตาที่มองจ้องมามันทำฉันเถียงกลับไปไม่ออก

หมับ!

มือหนาของพี่ดินยกขึ้นมาบีบแก้มฉันอีกครั้ง

"อื้อ..." ฉันร้องออกมาเพราะความเจ็บปวด แต่เขาไม่สนใจอะไรยังคงแรงบีบเอาไว้เท่าเดิม

"หรือว่าคุณโกหกผม คุณนัดกับมันแล้วพอผมจับได้คุณก็แก้ตัวน้ำขุ่นๆ แบบนี้สินะ"

ฉันอยากจะร้องไห้แต่ก็ไม่มีน้ำตา นี่เขาคิดบ้าอะไรแบบนี้ออกมาได้ยังไง

"คุณอยากไปจากผมไหม...?"

ฉันนิ่งเงียบไม่ตอบอะไร ใช่! ฉันอยากไปจากเขา ถ้าฉันบอกเขาไปแบบที่ฉันคิด เขาจะยอมปล่อยฉันไปง่ายๆ อย่างงั้นเหรอ เหอะ

“ถ้าคุณอยากไปจากผม ถ้าคุณอยากคบกับมัน คุณก็เอาเงินมาสิบล้าน ผมจะยอมปล่อยคุณไปกอบัว”

"บัวเจ็บ..." ฉันเม้มปากแน่นพยายามแกะมือเขาออกจากปลายคางตัวเอง มันเจ็บระบมไปหมดแล้วตอนนี้

พี่ดินออกแรงบีบที่มือแรงขึ้นอีกเป็นเท่าตัว เจ็บจนน้ำตามันเริ่มจะไหลออกมาอีกแล้ว

"เลิกบีบน้ำตา เพราะมันไม่มีผลอะไรต่อผม"

"....."

"คุณคือของเล่นที่ผมหวง ไม่ว่าใครก็ห้ามยุ่ง และคุณก็อย่าคิดที่จะยุ่งกับใครด้วย กอบัว!"

พี่ดินปล่อยมือออกจากปลายคางฉัน ไม่รู้จะพูดยังไงดี แต่มันรู้สึกเจ็บทั้งร่างกายกับหัวใจเลยตอนนี้

"ถ้าคุณยังไม่เลิกยุ่งกับมันก็อย่าหาว่าผมไม่เตือนแล้วกัน" พูดจบพี่ดินก็ลุกขึ้นเดินออกจากห้องไปโดยไม่สนใจอะไรฉันอีก

หลังจากที่พี่ดินออกไปฉันก็ได้แต่ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก โชคดีที่เขาทำแค่นี้ ถ้าเขาทำเรื่องอย่างว่ากับฉันอีกคงได้ป่วยรอบสองแน่ๆ

ผ่านไปเกือบชั่วโมงที่ฉันเอาแต่ขลุกตัวอยู่แต่ในห้องนอน จนฉันมั่นใจได้ว่าพี่ดินไม่อยู่แล้ว ฉันก็รีบออกมาจากห้องนอนทันที

พอฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู ก็สังเกตเห็นว่าเบอร์ของเดเนียลเมื่อกี้ได้ถูกลบออกไปแล้ว

บอกตามตรงฉันยังรู้สึกแปลกใจไม่หายว่าเดเนียลมีเบอร์ฉันได้ยังไง แล้วสองคนนี้มีเรื่องผิดใจอะไรกันแน่ ทำไมพี่ดินถึงได้ดูเกลียดชังเขามากขนาดนั้น

แล้วทำไมต้องเป็นฉันที่ถูกลากเข้ามาพัวพันกับเรื่องบ้าๆ นี่ด้วย!