แรงรัก แรงสวาท 20+ นิยาย บท 11

ฉันเบือนหน้าหนีพี่ดินไปทางอื่น เพราะไม่อยากให้เขาเห็นน้ำตาของฉัน ฉันมันเป็นคนเจ้าน้ำตาใครพูดอะไรที่กระทบกระเทือนจิตใจหน่อยไม่ได้หรอกเป็นต้องร้องไห้ตลอด

หมับ!

พี่ดินเอามือมาจับปลายคางฉันให้หันหน้าไปหาเขา "ร้องไห้ทำไม ?" เขาขมวดคิ้วเป็นปมท่าทางไม่สบอารมณ์

"ปะ...เปล่าค่ะ..."

"ผมไม่ได้ตาบอด"

พี่ดินปล่อยมือออกจากปลายคางฉัน เขาเอื้อมมือไปหยิบแก้วเหล้าบนโต๊ะแล้วยกดื่มจนหมดแก้ว ก่อนจะหันมามองฉันด้วยใบหน้าที่ไร้อารมณ์

แววตาของเขามันยากที่จะคาดเดาว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ ดวงตาเขาเหมือนกับหลุมลึกที่น่าหวั่นเกรง ทำเอาฉันรู้สึกร้อนๆ หนาวๆ ทุกครั้งที่ได้สบตากัน

"มีกฎของผมอีกข้อที่ยังไม่ได้บอกคุณ"

"...."

"ห้ามรักผม เพราะผมไม่มีทางรักคุณ" เขาพูดออกมาแค่นั้นก่อนจะปิดปากเงียบ

"ค่ะ"

ฉันฝืนตอบแล้วรีบยกมือขึ้นมาปาดน้ำตาออกจากแก้ม นับแต่นี้ฉันจะคอยเตือนตัวเองเอาไว้ว่าห้ามไปหลงรักเขาเด็ดขาด ผู้ชายที่เย็นชาไร้หัวใจอย่างเขา...

บรรยากาศตกอยู่ในความเงียบงันอีกครั้ง ทั้งฉันและพี่ดินไม่มีใครเอ่ยคำใดๆ ออกมาอีก พี่ดินเอาแต่นั่งดื่มเหล้า ส่วนฉันก็นั่งก้มหน้าอ่านหนังสือทั้งที่ใจมันอยู่ไม่สุขจนอ่านไม่รู้เรื่องแล้วก็ตาม

พอนึกถึงคำพูดของเขาเมื่อกี้อีกครั้ง มันก็ทำให้ฉันอยากจะร้องไห้ออกมาอีก ฉันเม้มปากแน่นพยายามข่มความอ่อนแอของตัวเอง

ประมาณสามชั่วโมงผ่านไป...

"ผมอยากอาบน้ำ"

"คะ ?"

ฉันหันไปมองพี่ดินอย่างสับสน อยากอาบน้ำแล้วมาบอกฉันทำไมกัน

เท่านั้นแหละ พี่ดินลุกขึ้นยืนเต็มตัวแล้วหันหน้ามามองฉันด้วยอาการที่ดูก็รู้ว่าหงุดหงิดสุดๆ ทันที

"คุณนี่มัน! ทำไมชอบทำให้ผมหงุดหงิดนักวะ"

พี่ดินมองฉันด้วยสายตาที่ไม่สบอารมณ์เอามากๆ แล้วฉันทำอะไรผิดอีกเนี่ย ฉันก็ว่าฉันนั่งอยู่เฉยๆ ไม่ได้พูดหรือทำอะไรให้เขาไม่พอใจสักอย่างเลยนะ

"ขะ...ขอโทษค่ะ"

สุดท้ายฉันก็ได้แต่ก้มหน้าพูดขอโทษพี่ดินด้วยน้ำเสียงสั่นๆ มันจะร้องไห้อีกแล้ว ฮึบ อึบไว้กอบัวห้ามร้องไห้ออกมานะ

"หยุดทำตัวน่าเบื่อสักที!" พี่ดินพูดเสียงแข็ง แม้ไม่ได้ตะคอกแต่น้ำเสียงเขาก็ดุดันจนน่ากลัว

"...."

"ถ้าผมเบื่อคุณตอนนี้ คุณต้องชดใช้หนี้ที่ผมซื้อคุณมาเดี๋ยวนี้"

"บะ...บัวไม่มีเงินมากมายขนาดนั้นหรอกค่ะ"

"ถ้าอย่างนั้นก็เลิกทำตัวให้ผมรำคาญสักที"

"...."

"ไปถูตัวให้ผม ผมจะอาบน้ำ" พี่ดินละสายตาออกจากใบหน้าฉัน แล้วเดินไปทางห้องน้ำทันที

นี่ฉันทำให้เขาไม่พอใจขนาดนั้นเลยเหรอ ฉันอยากกลับบ้านจัง ถ้าฉันมีเงินฉันจะรีบใช้หนี้เขาให้หมดซะตอนนี้เลย จะได้ไม่ต้องมาตกเป็นนางบำเรอความใคร่ของเขาอยู่แบบนี้ แต่ฉันมันจนคงต้องยอมรับชะตากรรมของตัวเองต่อไป แบบนั้นสินะ

"กอบัว! คุณทำอะไรอยู่ ผมบอกให้มาถูตัวให้ผมไง" เสียงแข็งกร้าวของพี่ดินดังลั่นมาจากด้านในห้องน้ำขัดจังหวะความคิดฟุ้งซ่านของฉัน

ฉันถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินไปในห้องน้ำอย่างจำใจ

ภายในห้องน้ำ...

ตอนนี้พี่ดินกำลังนั่งแช่อยู่ในอ่าง ร่างกายปลดเปลื้องเสื้อผ้าออกจนหมดแล้วเอากองไว้ที่พื้น ฉันรีบก้มลงหยิบเสื้อผ้าของพี่ดินขึ้นมาวางไว้บนชั้นดีๆ ให้เป็นที่เป็นทาง

"ชักช้าจริงๆ!"

"ขอโทษค่ะ"

"ยืนทื่ออยู่ทำไม ถูตัวให้ผมสิ"

ฉันรีบนั่งลงตรงขอบอ่างแล้วใช้มือถูลูบไล้ไปทั่วแผงอกของพี่ดินอย่างเก้ๆ กังๆ เนื่องจากไม่เคยทำอะไรแบบนี้มาก่อน

"เลื่อนมือลงไปอีกนิด ซี๊ด~"

ดูเหมือนเขาจะพึงพอใจ พี่ดินสั่งฉันแถมยังส่งเสียงกระเส่าออกมา ฉันเลื่อนมือลงต่ำตามที่พี่ดินบอกอย่างว่าง่าย

แค่นั้นแหละสิ่งที่อยู่ใต้น้ำมันก็ผงาดขึ้นมาสู้มือฉัน ทำเอาฉันตกใจจนเผลอชักมือออก

"ทำให้ผม กอบัว!"

"ทะ...ทำอะไร..." ฉันก้มหน้าถามพี่ดิน รู้สึกถึงใบหน้าตัวเองที่ร้อนผ่าวจนลามไปถึงใบหู

พี่ดินจับมือฉันให้มากำท่อนเอ็นอันใหญ่ของเขาไว้ มันใหญ่มากจนฉันกำแทบไม่รอบเลย

"รูดมันขึ้นลงสิ ทำไมคุณต้องให้ผมคอยสั่งตลอด ฮะ!"

เขาจะตะคอกใส่ฉันทำไมเนี่ยบอกกันดีๆ ก็ได้ ฉันเม้มปากแน่นไม่โต้ตอบอะไร แต่ค่อยๆ ชักมือรูดท่อนเอ็นของพี่ดินตามที่เขาสั่ง

"ซี๊ด เร็วกว่านี้บัว อ๊า บะ...แบบนั้น ซี๊ด~"