แรงรัก แรงสวาท 20+ นิยาย บท 2

เช้าวันใหม่...

ฉันกำลังตรวจเช็กความเรียบร้อยของตัวเองอยู่หน้าโต๊ะกระจก วันนี้ฉันเลือกที่จะแต่งตัวสบายๆ ใส่แค่กางเกงยีนส์ขายาวคู่กับเสื้อยืดสีชมพูอ่อน พร้อมกับกระเป๋าสะพายข้างใบเล็กเท่านั้น

"บัว ทำอะไรอยู่เร็วๆ สิ เขามารอนานแล้ว" แม่ตะโกนเร่งฉันจากข้างล่างอย่างร้อนรน

"จ้าแม่ บัวเสร็จแล้ว" ฉันเช็กความเรียบร้อยของตัวเองแบบลวกๆ อีกครั้งก่อนจะรีบวิ่งออกจากห้องลงไปยังชั้นล่าง

"เร็วหน่อย รีบไปเลยอย่าให้เขารอนาน" แม่ที่ยืนรออยู่รีบดันหลังฉันให้ออกไปจากบ้าน ท่านคงจะกลัวว่าคนที่รออยู่จะมาบ่นเอานั่นแหละ พอดีเมื่อคืนฉันนอนดูซีรีส์จีนจนดึกไปหน่อยเลยทำให้นอนตื่นสายกว่าปกติ

พอออกมาหน้าบ้านฉันก็เห็นรถตู้คันหรูสีดำจอดรออยู่ อีกทั้งยังมีผู้ชายคนหนึ่งกำลังยืนรอฉันอยู่หน้ารถด้วยใบหน้าเคร่งขรึมด้วย

"ขอโทษที่ทำให้รอนานนะคะ^_^" ฉันยิ้มจางๆ ให้คนที่ยืนรออยู่ด้วยความรู้สึกผิด แต่อีกฝ่ายก็ไม่ได้ตอบอะไรกลับมา

ครืด!

"ขึ้นรถเถอะครับ คุณแผ่นดินรออยู่" เขาพูดขึ้นก่อนจะผายมือให้ฉันขึ้นไปบนรถ

"ค่ะ^_^" ฉันพยักหน้ารับก่อนจะก้าวขาขึ้นรถไป

หลังจากที่ฉันขึ้นมานั่งบนรถเรียบร้อยแล้ว ผู้ชายคนนั้นก็ปิดประตูรถให้ ฉันสังเกตเห็นว่าเขาเดินไปหาแม่ ก่อนจะยื่นซองสีขาวให้ซึ่งค่อนข้างหนาพอสมควร

เขาเอาอะไรให้แม่กันนะ ฉันทำได้แค่สงสัยนั่นแหละ ไม่กล้าไปเอ่ยถามพี่คนขับรถเขาหรอก คือฉันไม่ได้บูลลี่นะแต่พี่เขาหน้าโหดมากจริงๆ จนฉันกลัว เอาไว้กลับมาบ้านก่อนแล้วค่อยถามแม่ทีหลังก็แล้วกัน

หลังจากที่พี่คนขับรถสตาร์ทเครื่องแล้ว รถตู้คันหรูก็ค่อยๆ เคลื่อนผ่านหน้าบ้านฉัน ก่อนจะห่างออกมาไกลขึ้นเรื่อยๆ จนลับสายตาในที่สุด

ผ่านไปประมาณสามสิบนาที พี่คนขับก็จอดรถตรงหน้าคอนโดหรูย่านใจกลางเมือง

เอ๊ะ! ไหนใบหนาดบอกว่ามาทำความสะอาดไม่ใช่เหรอ คอนโดหรูขนาดนี้ก็น่าจะมีแม่บ้านอยู่แล้วนี่นา แล้วทำไมเขาถึงได้มาจ้างฉันกันนะ

หรือว่าแม่บ้านของที่นี่จะทำไม่ถูกใจกัน ถ้าเป็นอย่างนั้นเขาก็คิดถูกแล้วล่ะ เพราะเรื่องทำความสะอาดบ้านบอกเลยว่าฉันเก่งเป็นที่หนึ่ง

พี่คนขับรถเดินนำฉันเข้าไปในคอนโด จากนั้นก็ตรงไปขึ้นลิฟต์แล้วกดไปยังชั้นที่สิบห้า ซึ่งเป็นชั้นบนสุดของคอนโด

"เปิดประตูเข้าไปเลยครับ คุณแผ่นดินรอคุณผู้หญิงอยู่ด้านใน"

ฉันพยักหน้าตอบแต่ก็อดแปลกใจไม่ได้ แค่มาทำความสะอาดห้อง ทำไมต้องทำท่าทางลึกลับกันขนาดนี้ด้วย

แกร๊ก!

ฉันเปิดประตูเดินเข้าไปในห้องอย่างไม่ได้คิดอะไรมาก ทว่าเดินได้แค่ไม่กี่ก้าวฉันก็ต้องหยุดชะงักเมื่อเห็นผู้ชายที่นั่งอยู่ตรงหน้า ซึ่งเขากำลังจ้องมองมาที่ฉันด้วยสายตาดุดัน