ณ บ้านของฉัน
"แม่จ๋า^_^" ฉันวิ่งเข้าไปกอดแม่แน่น
"กลับมาแบบนี้ ไม่ใช่หนีเสี่ยดินมาอีกนะ" แม่ดันตัวฉันออกแล้วก็มองฉันสายตาดุๆ
"บัวขอเขาแล้ว เขาอนุญาตให้บัวมาหาแม่^_^"
"เออมาก็ดีเอาเงินมาให้แม่สักห้าหมื่นสิ"
"บัวกดมาแค่สามหมื่นเองแม่ ว่าแต่แม่จะเอาไปทำอะไรเยอะแยะขนาดนั้น" ฉันขมวดคิ้วมองแม่อย่างแปลกใจ
"กะ...ก็เอาไปจ่ายค่าเทอมน้องแกไง ถามทำไมเยอะแยะ"
"ไม่ใช่เอาไปเล่นการพนันอีกนะแม่"
"บ๊ะ อีบัวฉันเป็นแม่แกนะฉันจะทำอะไรมันก็เรื่องของฉัน เอาเงินมา สามหมื่นก่อนก็ได้ เร็วๆ"
"ถ้าบัวให้แม่ต้องสัญญานะคะว่าแม่จะเก็บไว้ไปจ่ายค่าเทอมน้องจริงๆ"
"เออๆ เอามาเถอะน่า"
"พี่ชาติคะ ขอเงินที่บัวฝากไว้หน่อยค่ะ"
พี่ชาติหยิบซองสีน้ำตาลออกมาแล้วยื่นให้ฉัน แต่ยังไม่ทันที่ฉันจะรับเงินมาจากพี่ชาติแม่ก็คว้าซองเงินไปซะก่อน
จากนั้นแม่ก็รีบออกจากบ้านไปโดยที่ไม่บอกฉันสักคำ ฉันตะโกนตามหลังแม่ก็ไม่ตอบ
เฮ้อ รู้แบบนี้ไม่ให้หรอก คงจะเอาไปเล่นการพนันอีกตามเคยสินะ
"กลับกันเลยไหมครับคุณบัว"
"เดี๋ยวบัวอยู่รอน้องก่อนค่ะ บัวจะเอาเงินให้น้อง^_^"
"เอางั้นก็ได้ครับ"
ฉันนั่งรอใบหนาดอยู่หน้าบ้านประมาณชั่วโมงกว่าได้
รถ BMW สีขาวคันหรูมาจอดที่หน้าบ้าน คนที่เปิดประตูออกมาจากรถคือใบหนาดน้องสาวฉันเอง แล้วนั่นใครกันที่มาส่งใบหนาด คงไม่ใช่ว่าโดนเขาหลอกหรอกนะ
"อ้าว พี่บัวมาตั้งแต่เมื่อไหร่"
"ใครมาส่งเหรอหนาด เขาไว้ใจได้หรือเปล่า"
"อย่ายุ่งน่าพี่บัว!"
"พี่เป็นห่วงไม่อยากให้เราโดนหลอกนะหนาด เขารวยขนาดนั้น..."
"เลิกบ่นได้ปะ แม่ยังไม่เห็นจะบ่นสักคำ พี่ก็ไม่ต่างอะไรหรอกที่อยู่สุขสบายแบบนี้ก็เพราะไปเป็นเมียเสี่ยดินไม่ใช่หรือไง อย่ามาสอนหน่อยเลย ที่พี่อยู่สุขสบายแบบนี้ก็เพราะแม่กับหนาด"
"นะ...หนาด..." น้ำเสียงฉันสั่นเครือ น้ำตาก็เอ่อล้นขึ้นมาเต็มสองตา ฉันไม่คิดเลยว่าน้องสาวของฉันจะพูดแบบนี้
ฉันก้มหน้าหยิบเงินในกระเป๋าให้ใบหนาดไปห้าพัน ก่อนจะเดินกลับไปขึ้นรถทันที
ฉันพยายามไม่ร้องไห้แล้วนะ หนาดยังเด็กคงจะพูดไปตามอารมณ์ เพราะน้องสาวฉันค่อนข้างเป็นคนที่เอาแต่ใจตัวเองมาตั้งแต่แรกแล้วด้วย
แต่ฉันก็อดห่วงไม่ได้จริงๆ กลัวคนที่มาส่งใบหนาดเขาจะหลอกแล้วทำให้น้องสาวเธอเสียใจ เขาจะมาสนใจคนจนๆ แบบเราทำไมถ้าเขาไม่หวังผลประโยชน์อะไร จริงไหมล่ะ
ณ คอนโด ภายในห้อง
พอเดินเข้ามาในห้องฉันก็มานั่งหายใจทิ้งด้วยความวิตกกังวลอยู่ตรงโซฟา ใจมันร้อนรนไปหมด คิดไปต่างๆ นาๆ ว่าพี่ดินกับผู้หญิงคนนั้นต้องมีอะไรกันอีกแน่ๆ
มันเป็นสิทธิ์ของเขาฉันรู้ดี แต่ฉันก็หวงเขานิ หวงเขาแต่ทำอะไรไม่ได้เลยสักอย่าง...เฮ้อ
แกร่ก!
เสียงประตูห้องถูกเปิดเข้ามา ฉันรีบหันขวับไปมองคนที่เดินเข้ามาภายในห้องทันที
"พี่ดิน^_^" ฉันคลี่ยิ้มหวานออกมาทันที ลืมความกังวลใจก่อนหน้านี้ไปเสียสนิท เมื่อเห็นว่าคนที่เดินเข้ามาในห้องคือพี่ดิน
พรึ่บ!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แรงรัก แรงสวาท 20+
อีดอก ร้องไห้แม่ร่งทุกตอน อีฟายยยยยย...