แรงรัก แรงสวาท 20+ นิยาย บท 51
สรุปบท ตอนที่ 51: แรงรัก แรงสวาท 20+
สรุปตอน ตอนที่ 51 – จากเรื่อง แรงรัก แรงสวาท 20+ โดย Story Truth
ตอน ตอนที่ 51 ของนิยายนิยายสำหรับผู้ใหญ่เรื่องดัง แรงรัก แรงสวาท 20+ โดยนักเขียน Story Truth เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
ณ บ้านของฉัน
"แม่จ๋า^_^" ฉันวิ่งเข้าไปกอดแม่แน่น
"กลับมาแบบนี้ ไม่ใช่หนีเสี่ยดินมาอีกนะ" แม่ดันตัวฉันออกแล้วก็มองฉันสายตาดุๆ
"บัวขอเขาแล้ว เขาอนุญาตให้บัวมาหาแม่^_^"
"เออมาก็ดีเอาเงินมาให้แม่สักห้าหมื่นสิ"
"บัวกดมาแค่สามหมื่นเองแม่ ว่าแต่แม่จะเอาไปทำอะไรเยอะแยะขนาดนั้น" ฉันขมวดคิ้วมองแม่อย่างแปลกใจ
"กะ...ก็เอาไปจ่ายค่าเทอมน้องแกไง ถามทำไมเยอะแยะ"
"ไม่ใช่เอาไปเล่นการพนันอีกนะแม่"
"บ๊ะ อีบัวฉันเป็นแม่แกนะฉันจะทำอะไรมันก็เรื่องของฉัน เอาเงินมา สามหมื่นก่อนก็ได้ เร็วๆ"
"ถ้าบัวให้แม่ต้องสัญญานะคะว่าแม่จะเก็บไว้ไปจ่ายค่าเทอมน้องจริงๆ"
"เออๆ เอามาเถอะน่า"
"พี่ชาติคะ ขอเงินที่บัวฝากไว้หน่อยค่ะ"
พี่ชาติหยิบซองสีน้ำตาลออกมาแล้วยื่นให้ฉัน แต่ยังไม่ทันที่ฉันจะรับเงินมาจากพี่ชาติแม่ก็คว้าซองเงินไปซะก่อน
จากนั้นแม่ก็รีบออกจากบ้านไปโดยที่ไม่บอกฉันสักคำ ฉันตะโกนตามหลังแม่ก็ไม่ตอบ
เฮ้อ รู้แบบนี้ไม่ให้หรอก คงจะเอาไปเล่นการพนันอีกตามเคยสินะ
"กลับกันเลยไหมครับคุณบัว"
"เดี๋ยวบัวอยู่รอน้องก่อนค่ะ บัวจะเอาเงินให้น้อง^_^"
"เอางั้นก็ได้ครับ"
ฉันนั่งรอใบหนาดอยู่หน้าบ้านประมาณชั่วโมงกว่าได้
รถ BMW สีขาวคันหรูมาจอดที่หน้าบ้าน คนที่เปิดประตูออกมาจากรถคือใบหนาดน้องสาวฉันเอง แล้วนั่นใครกันที่มาส่งใบหนาด คงไม่ใช่ว่าโดนเขาหลอกหรอกนะ
"อ้าว พี่บัวมาตั้งแต่เมื่อไหร่"
"ใครมาส่งเหรอหนาด เขาไว้ใจได้หรือเปล่า"
"อย่ายุ่งน่าพี่บัว!"
"พี่เป็นห่วงไม่อยากให้เราโดนหลอกนะหนาด เขารวยขนาดนั้น..."
"เลิกบ่นได้ปะ แม่ยังไม่เห็นจะบ่นสักคำ พี่ก็ไม่ต่างอะไรหรอกที่อยู่สุขสบายแบบนี้ก็เพราะไปเป็นเมียเสี่ยดินไม่ใช่หรือไง อย่ามาสอนหน่อยเลย ที่พี่อยู่สุขสบายแบบนี้ก็เพราะแม่กับหนาด"
"นะ...หนาด..." น้ำเสียงฉันสั่นเครือ น้ำตาก็เอ่อล้นขึ้นมาเต็มสองตา ฉันไม่คิดเลยว่าน้องสาวของฉันจะพูดแบบนี้
ฉันก้มหน้าหยิบเงินในกระเป๋าให้ใบหนาดไปห้าพัน ก่อนจะเดินกลับไปขึ้นรถทันที
ฉันพยายามไม่ร้องไห้แล้วนะ หนาดยังเด็กคงจะพูดไปตามอารมณ์ เพราะน้องสาวฉันค่อนข้างเป็นคนที่เอาแต่ใจตัวเองมาตั้งแต่แรกแล้วด้วย
แต่ฉันก็อดห่วงไม่ได้จริงๆ กลัวคนที่มาส่งใบหนาดเขาจะหลอกแล้วทำให้น้องสาวเธอเสียใจ เขาจะมาสนใจคนจนๆ แบบเราทำไมถ้าเขาไม่หวังผลประโยชน์อะไร จริงไหมล่ะ
ณ คอนโด ภายในห้อง
พอเดินเข้ามาในห้องฉันก็มานั่งหายใจทิ้งด้วยความวิตกกังวลอยู่ตรงโซฟา ใจมันร้อนรนไปหมด คิดไปต่างๆ นาๆ ว่าพี่ดินกับผู้หญิงคนนั้นต้องมีอะไรกันอีกแน่ๆ
มันเป็นสิทธิ์ของเขาฉันรู้ดี แต่ฉันก็หวงเขานิ หวงเขาแต่ทำอะไรไม่ได้เลยสักอย่าง...เฮ้อ
แกร่ก!
เสียงประตูห้องถูกเปิดเข้ามา ฉันรีบหันขวับไปมองคนที่เดินเข้ามาภายในห้องทันที
"พี่ดิน^_^" ฉันคลี่ยิ้มหวานออกมาทันที ลืมความกังวลใจก่อนหน้านี้ไปเสียสนิท เมื่อเห็นว่าคนที่เดินเข้ามาในห้องคือพี่ดิน
พรึ่บ!
"ตอบมาสิกอบัวว่าคุณรักผม" พี่ดินถามย้ำอีกครั้ง
"ค่ะ บัวรักพี่ดิน บัวรู้ว่าบัวไม่ควรรู้สึกแบบนี้บัวเป็นแค่นางบำเรอ..."
"ผมบอกคุณไปแล้วไงว่าคุณเป็นมากกว่านั้นกอบัว" พี่ดินพูดสวนขึ้นพร้อมกับใช้มือหนาเกลี่ยไปมาตรงแก้มของฉันเบาๆ
"มากกว่านั้น แล้วมันสถานะไหนล่ะคะ พี่รู้ไหมว่าบัวอึดอัด ถ้าพี่ไม่คิดอะไรพี่ก็อย่าทำให้บัวคิดไปไกลได้ไหมพี่ดิน" ฉันมองหน้าพี่ดินแบบไม่ละสายตา ในเมื่อมาถึงขั้นนี้แล้วฉันก็อยากเคลียร์กับพี่ดินให้รู้เรื่องกันไปเลย
ฉันไม่อยากให้เขาทำดีกับฉันไปมากกว่านี้แล้ว ฉันไม่อยากรู้สึกอะไรไปมากกว่านี้แล้ว ถ้าเขาไม่ได้คิดอะไรกับฉัน
พี่ดินมองหน้าฉันแล้วถอนหายใจออกมาเบาๆ
"ก็เราจะมีลูกด้วยกัน อยู่ด้วยกันไปตลอดชีวิตไงกอบัว"
"อยู่ด้วยกันไปตลอดชีวิต มีลูกด้วยกัน แต่พี่จะมีใครก็ได้แบบนี้ใช่ไหม"
"...." พี่ดินเงียบไม่ตอบอะไรฉัน แค่นั้นฉันก็รู้สึกเจ็บหน่วงในอกมากขนาดนี้แล้ว
"ถ้าพี่ต้องการแบบนี้ ให้บัวอยู่แค่ในฐานะนางบำเรอของพี่มันคงจะดีกว่า บัวขอแค่นี้บัวไม่อยากเป็นมากกว่านี้ บัวไม่อยากเจ็บไปมากกว่านี้แล้ว"
จบคำพูดของฉัน ฉันก็ลุกขึ้นเดินตรงไปหน้าระเบียง น้ำใสๆ ที่พยายามกลั้นไว้ก็ค่อยๆ ไหลออกมาอาบแก้มทั้งสองข้าง มันจุกไปทั่วทั้งอกเลยตอนนี้
ฉันไม่รู้ตัวเองเลยว่าเผลอรักพี่ดินไปตั้งแต่เมื่อไหร่ ตั้งแต่ตอนไหน พอมารู้ตัวอีกทีฉันก็รักเขาไปหมดทั้งใจแล้ว มันไม่ควรมีความรู้สึกแบบนี้เกิดขึ้นเลย ทั้งที่ฉันก็คอยเตือนตัวเองตลอดแล้วทำไมกัน...
"ร้องไห้ทำไม หื้ม!" พี่ดินเดินมาสวมกอดฉันจากด้านหลัง
"ไม่ต้องมาสนใจบัวหรอกค่ะ" ฉันพูดพลางปาดน้ำตาออกจากแก้ม
"เฮ้อ คุณนี่มันขี้แงเหมือนเด็กจริงๆ"
พี่ดินจับตัวฉันให้หันหน้าไปหาเขา มือหนายกขึ้นมาเช็ดน้ำตาออกให้ฉัน พร้อมกับปัดไรผมของฉันไปทัดไว้ที่หลังหู
สายตาของพี่ดินจ้องมองมาที่ใบหน้าฉันแบบไม่ละสายตา ดวงตาคู่นั้นของเขาเรียบเฉย ทำให้มันยากที่จะคาดเดาว่ากำลังคิดอะไรอยู่
"คบกับผมนะกอบัว เป็นแฟนกับผม"
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แรงรัก แรงสวาท 20+
อีดอก ร้องไห้แม่ร่งทุกตอน อีฟายยยยยย...