ไออุ่นรัก(ร้าย) จากใจคุณ นิยาย บท 20

“มี” หลงอี้เชินหรี่ตาลงเล็กน้อย ได้ยิ้มแล้วเปล่งเสียงที่นุ่มนวลออกจากริมฝีปากบางๆนั่นของเขา

“ว่าแล้วเชียวว่าคุณต้องมี”หลงอานเหยียนยิ้มอย่างอ่อนหวาน ชี้นิ้วที่เรียวยาวและขาวของเธอไปที่ใบหน้าที่สง่างามของตัวเอง“จุ๊บหนึ่งทีสิคะ”

“คุณหนูเหยียนเหยียนครับ ที่ด้านหลังยังมีคนอีกมากมายที่กำลังถ่ายรูปอยู่นะครับ ผมคิดว่าคุณกับประธานเข้าไปในรถดีกว่า หากถูกถ่ายอะไรไปคงจะไม่ดีนะครับ”

เสียงของลั่วหลิงดังขึ้นมาจากด้านหลัง

ดวงตาที่มีเสน่ห์ของหลงอานเหยียนได้กวาดไปหาลั่วหลิง น้ำเสียงอ่อนหวานและไพเราะ“น้องชายหลิงคะ มีเสี่ยวเชินเชินอยู่ทั้งคน ใครจะกล้ารายงานข่าวเชิงลบของฉันหรือคะ?”

น้ำเสียงของเธออ่อนช้อยไพเราะ ราวกับสามารถละลายถึงกระดูกของคนเช่นนั้น

คำว่า‘น้องชายหลิง’นั่น ลั่วหลิงฟังแล้วขนลุกไปทั้งตัว“คุณหนูเหยียนเหยียนครับ กรุณาอย่างเรียกผมว่าน้องชายหลิงได้ไหมครับ ผมรู้สึกกดดันมากครับ”

“ถ้างั้นเรียกน้องชายหรือคะ?”หลงอานเหยียนยิ้มอย่างสง่างามเล็กน้อย และได้ลากเสียงคำว่าน้องชายยาวๆ

ลั่วหลิงก็ขนลุกอีกเช่นกัน “ผมทนไม่ไหวแล้วครับ ประธาน รีบลากปีศาจที่เย้ายวนอย่างเจ้าหญิงน้อยนี่เข้าไปในรถเลยครับ”

ทันทีที่พูดจบ ลั่วหลิงก็ได้เดินไปทางกู้จื่อหาน ทั้งสองเป็นเพื่อนซี้กันและได้โอบบนไหล่ของเขา“ไป พวกเราสองคนไปทางนั้นเพื่อกระชับความเป็นเพื่อนให้ลึกซึ้งยิ่งขึ้นสักหน่อยนะครับ”

กู้จื่อหานมองไปหาเขาด้วยสายตาที่เย็นเยือก“คุณต้องการถามเกี่ยวกับรอยเล็บข่วนบนใบหน้าของผู้นำว่ามายังไงล่ะก็ ผมไม่อาจจะบอกอะไรได้ครับ”

หลังจากพูดจบ เขาก็ยักไหล่เล็กน้อย มือของลั่วหลิงก็ถูกเขาปัดทิ้งไป

“ให้ตายเถอะ กู้จื่อหาน คุณจะมีหัวสมองที่ฉลาดเช่นนี้ไว้ทำอะไร? เห้ย! คุณจะเป็นคนแบบนี้ไม่ได้นะครับ อย่างน้อยๆพวกเราก็เคยร่วมทุกข์ร่วมสุข และเคยจริงใจต่อกัน ผมมีอะไรก็บอกกับคุณหมดไม่เคยปกปิดอะไร คุณไม่สามารถ……”

เมื่อกู้จื่อหานเห็นเขามีนิสัยที่พร่ำบ่นไม่หยุดอีกครั้ง อดทนฟังต่อไปไม่ได้จริงๆ จึงรีบเดินออกไปอย่างรวดเร็ว

“อย่าพึ่งไปสิครับ พวกเรามาคุยให้รู้เรื่องกันก่อนสิ”

หลงอี้เชินและหลงอานเหยียนได้นั่งอยู่ในรถเรียบร้อยแล้ว