ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน นิยาย บท 10

เสิ่นเยี่ยนจือตะลึงไปครู่หนึ่ง ก่อนจะเผลอพูดออกมาว่า "แต่ทุกครั้งที่คุณไปร้านดอกไม้ คุณก็ซื้อแต่ดอกนี้นี่นา"

จี้อี่หนิงหลบตา เขาคงลืมไปแล้วว่าวันที่เขาสารภาพรักกับเธอ ก็ให้ดอกกุหลาบนี่แหละ

ทว่ามันไม่สำคัญอะไรแล้ว แม้แต่ความรู้สึกของพวกเขาเขายังทรยศได้ เรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ แบบนี้ที่เขาไม่ใส่ใจก็เป็นเรื่องปกติ

"นั่นมันเมื่อก่อน"

จี้อี่หนิงเดินผ่านเขาเข้าห้องนอนไป เธอรู้สึกได้ว่าสายตาของเสิ่นเยี่ยนจือจับจ้องอยู่ที่เธอตลอด แต่เธอไม่สนใจแล้วว่าเขาจะรู้สึกเสียใจหรือทุกข์ใจกับคำพูดของเธอหรือเปล่า

หลังจากเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จก็ลงมาชั้นล่าง แม่บ้านได้นำอาหารเย็นมาวางบนโต๊ะแล้ว

"นายน้อย นายหญิงน้อย อาหารเย็นเสร็จแล้วค่ะ"

จี้อี่หนิงพยักหน้า เดินตรงไปนั่งที่โต๊ะอาหาร ไม่แม้แต่จะมองเสิ่นเยี่ยนจือ

เสิ่นเยี่ยนจือขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ก็ไม่พูดอะไร เดินมานั่งตรงข้ามเธออย่างเงียบ ๆ

ป้าหวังสังเกตเห็นบรรยากาศระหว่างทั้งสองคนไม่ค่อยดี เดาว่าคงทะเลาะกันมา

เธออุ้มดอกไม้บนโต๊ะในห้องรับแขกขึ้นมา ยิ้มมองจี้อี่หนิงแล้วพูดว่า "นายหญิงน้อยคะ ดอกไม้นี้ให้จัดแจกันส่งไปไว้ในห้องคุณเหมือนเดิมนะคะ?"

"ไม่ต้อง โยนทิ้งไปเลย"

ก่อนหน้านี้สองคนก็เคยทะเลาะกัน แต่จี้อี่หนิงไม่เคยเย็นชาขนาดนี้มาก่อน

ป้าหวังงงไปชั่วครู่ ก่อนจะหันไปมองเสิ่นเยี่ยนจือโดยไม่รู้ตัว

เสิ่นเยี่ยนจือไม่เงยหน้าขึ้น พูดเสียงเรียบ ๆ "ทำตามที่เธอบอก โยนทิ้งไปซะ"

ป้าหวังรู้สึกเสียใจในใจ และรู้ตัวว่าตัวเองพูดผิดไป รีบวางดอกไม้ลงแล้วหันหลังเข้าครัวไป

หลังจากลังเลอยู่สักพัก เธอก็ส่งข้อความไปหาแม่ของเสิ่นเยี่ยนจือ

เพราะเธอรู้สึกว่าการทะเลาะกันครั้งนี้ของทั้งสองคน ไม่เหมือนกับทุกครั้งที่ผ่านมาเลย

หลังจากกินข้าวเย็นเสร็จ จี้อี่หนิงก็วางชามลงแล้วลุกขึ้นกลับห้องนอนทันที

ตอนกำลังจะปิดประตู ก็มีมือหนึ่งยันประตูไว้

"อี่หนิง คุณจะเย็นชากับผมแบบนี้ไปตลอดเลยเหรอ? พวกเราเป็นคู่ชีวิตกันนะ ผมยอมให้คุณตีผม ด่าผม ดีกว่าที่คุณจะใช้ความเงียบทำร้ายผมแบบนี้"

เธอเงยหน้ามองเสิ่นเยี่ยนจือ เห็นเขามองตัวเองด้วยสีหน้าจนใจ เหมือนทุกครั้งที่พวกเขาทะเลาะกันแล้วเขามาง้อเธอไม่มีผิด จี้อี่หนิงไม่แสดงอารมณ์ใด ๆ บนใบหน้า

เขามักจะพยายามทำให้เรื่องนอกใจดูเบาลง หวังจะใช้ความอ่อนโยนของเธอให้เธอยกโทษให้เขา

แต่ทั้งสองคนอยู่ด้วยกันมาแปดปี เธอรู้จักเขาดีเกินไป ถ้าครั้งนี้เธอยกโทษให้เขา ต่อไปเธอก็จะต้องเผชิญกับการนอกใจของเขาอีกนับครั้งไม่ถ้วน

เพราะเมื่อคนเราทิ้งขีดกำจัดไปแล้ว สิ่งที่ได้กลับมาจะไม่ใช่ความรู้สึกผิด แต่จะเป็นการทำร้ายที่หนักขึ้นทุกครั้ง

"ถ้าคนที่นอกใจเป็นฉัน คุณจะทำใจให้สงบและให้อภัยได้ในเวลาสั้น ๆ แบบนี้ไหมล่ะ?"

มือของเสิ่นเยี่ยนจือที่จับลูกบิดประตูมีเส้นเลือดปูดขึ้น ดวงตาทั้งสองข้างเต็มไปด้วยความดุร้ายและเจตนาฆ่า

ถ้าเขาเห็นภาพจี้อี่หนิงนอนกับผู้ชายคนอื่น เขาต้องทนไม่ไหวฆ่าผู้ชายคนนั้นแน่ๆ!

เมื่อเห็นสีหน้าของเขาเย็นชาลงทันที จี้อี่หนิงก็รู้สึกขำนิด ๆ

"เห็นไหม สิ่งที่คุณเองก็ทำไม่ได้ ก็อย่าไปบังคับคนอื่นเลย"

เสิ่นเยี่ยนจือก้มลงมองจี้อี่หนิง พูดทีละคำ "อี่หนิง ผมจะให้เวลาคุณค่อยๆ ยอมรับเรื่องนี้ แต่ผมหวังว่าคุณจะเข้าใจ ชาตินี้ผมจะไม่มีทางปล่อยคุณไปแน่"

เขารู้ดีว่าการที่จี้อี่หนิงไปหางานทำ ก็เพื่อเตรียมตัวจากเขาไป

แต่เขาจะทำให้เธอรู้เร็วๆ นี้ว่า ทุกอย่างที่เธอทำไม่มีประโยชน์เลยสักนิด

ดวงตาทั้งสองข้างของเขาเต็มไปด้วยความเป็นเจ้าของและความคลั่งไคล้ ทำให้หัวใจของจี้อี่หนิงสั่นไหวโดยไม่รู้ตัว และรู้สึกเย็นวาบที่แผ่นหลัง

เธอรู้ดีว่าภายนอกนั้นเสิ่นเยี่ยนจือดูสุภาพอ่อนโยน แต่จริงๆ แล้วถ้าเขาคลั่งขึ้นมาใครก็ห้ามไม่อยู่

ถ้าเธอยืนกรานจะหย่า บทสรุประหว่างพวกเขา...คงไม่จบลงด้วยดีแน่...

เมื่อเห็นความกลัวในดวงตาของเธอ เสิ่นเยี่ยนจือจึงรู้ตัวว่าทำให้เธอตกใจ สีหน้าจึงอ่อนโยนลงเล็กน้อย

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน