บอดี้การ์ดเนื้อหอม ออกโรง! นิยาย บท 136

"เชี่ย หนีไปแล้ว!"หลินฮ่าวหมดคำพูด เมื่อเห็นแผ่นหลังของอีกฝ่ายที่จากไป

เขาไม่เคยคิดเลยว่าหมอนี้จะไร้ประโยชน์ขนาดนี้

ก่อนที่เขาจะรู้สึกตัว หมอนั้นก็วิ่งหนีไปแล้ว

คนรอบข้างก็ด่าว่า:"อะไรกันเนี่ย จะสู้กันอีกไหม? ถ้าไม่สู้ ฉันจะต่อแล้วนะ!"

พูดไป ดีเจก็เริ่มเปิดเพลงอีกครั้ง

พวกนี้ชอบเผือก แต่ไม่สนใน เพราะไม่ใช่เรื่องของตัวเอง

"หลินฮ่าว เราออกไปจากที่นี่ก่อนเถอะ!"อวี้หยูเฉินรู้สึกกังวลเล็กน้อย เมื่อเห็นว่าหลินฮ่าวมีเรื่องขัดแย้งกับคนอื่นเพราะตัวเอง แล้วทำให้เรื่องเป็นแบบนี้

เมื่อเห็นคำขู่ของชายหนุ่มก่อนที่เขาจะจากไป เพื่อหลีกเลี่ยงอีกฝ่ายมาหาเรื่อง จึงลากหลินฮ่าวออกจากบาร์

"กว่าจะบาร์ได้สักครั้ง ยังสนุกไม่พอเลย จะจากไปได้อย่างไร ไม่เป็นไร คุณต้องเชื่อผม คุณคิดว่าฉันไม่สามารถจัดการกับพวกอันธพาลด้วยความสามารถของผมงั้นเหรอ?"หลินฮ่าวคว้าเอวของอวี้หยูเฉิน ที่อยากจะออกไปจากฟลอร์เต้นรำ และพูดอย่างมั่นใจ

"อืม ฉันเชื่อคุณ! ! "

จู่ๆ อวี้หยูเฉินก็นึกขึ้นได้ว่าเมื่อคืน ในอาคารเทียนหยู ชายที่เป็นเหมือนพระเจ้าลงมาจากฟ้า และหัวใจของเธอก็เต็มไปด้วยความสุขชั่วขณะหนึ่ง

จึงไม่กังวลอีกต่อไป แต่พยักหน้าอย่างจริงจัง

จากนั้นพรึบ

ถูกต้อง ในขณะที่อวี้หยูเฉินกังวล ก็ถูกหลินฮ่าวดึงดูดแล้ว

ผู้หญิงทุกคนชอบผู้ชายที่มีความรู้สึกปลอดภัย และอวี้หยูเฉินก็ไม่มีข้อยกเว้น

ดังนั้นเธอจึงไม่ขยับ และยืนอยู่กับที่ตามหลินฮ่าว

ในเวลานี้เอง มีเสียงฝีเท้าดังขึ้นอีกครั้งบนฟลอร์เต้นรำ

"เฮ้ ไอ้หนู เมื่อกี้แกเป็นคนตบเหรอ?"

ในขณะนี้ จู่ๆ กลุ่มคนชายหนุ่มที่แต่งตัวในสไตล์แปลก ๆ ก็ผลักผู้คนที่อยู่นอกฟลอร์เต้นรำออกไป และปรากฏตัวต่อหน้าหลินฮ่าวและอวี้หยูเฉิน จากนั้นคนเหล่านี้ก็ยืนเรียงหน้ากระดาน และล้อมฟลอร์เต้นรำไว้

จากนั้นชายหัวโล้นตัวใหญ่ก็เดินออกมาจากฝูงชน มองไปที่หลินฮ่าว และพูดอย่างเจ้ากี้เจ้าการ

อันที่จริงนี่เป็นคำพูดไร้สาระ ตราบใดที่ไม่ใช่คนโง่ ก็คงรู้ว่าคนที่ทำเมื่อกี้คือหลินฮ่าว

ผู้ชายคนนี้ไม่ใช่คนโง่แน่นอน เขามีออร่าที่แข็งแกร่ง ท่อนบนไม่มีเสื้อและรอยสักมังกรเขียวที่หน้าอกด้านซ้าย เมื่อมองผ่านๆ ก็รู้ว่าคนๆ นี้ไม่ใช่คนที่แหย่ได้ง่ายๆ

แน่นอนว่าสิ่งที่น่าดึงดูดกว่านั้นไม่ใช่มังกรเขียวที่อยู่ในตรงแขน แต่เป็นหัวโล้นของเขา

มันแวววาว มันพราวจริงๆ นั่นเอง