บอดี้การ์ดเนื้อหอม ออกโรง! นิยาย บท 136

"เชี่ย หนีไปแล้ว!"หลินฮ่าวหมดคำพูด เมื่อเห็นแผ่นหลังของอีกฝ่ายที่จากไป

เขาไม่เคยคิดเลยว่าหมอนี้จะไร้ประโยชน์ขนาดนี้

ก่อนที่เขาจะรู้สึกตัว หมอนั้นก็วิ่งหนีไปแล้ว

คนรอบข้างก็ด่าว่า:"อะไรกันเนี่ย จะสู้กันอีกไหม? ถ้าไม่สู้ ฉันจะต่อแล้วนะ!"

พูดไป ดีเจก็เริ่มเปิดเพลงอีกครั้ง

พวกนี้ชอบเผือก แต่ไม่สนใน เพราะไม่ใช่เรื่องของตัวเอง

"หลินฮ่าว เราออกไปจากที่นี่ก่อนเถอะ!"อวี้หยูเฉินรู้สึกกังวลเล็กน้อย เมื่อเห็นว่าหลินฮ่าวมีเรื่องขัดแย้งกับคนอื่นเพราะตัวเอง แล้วทำให้เรื่องเป็นแบบนี้

เมื่อเห็นคำขู่ของชายหนุ่มก่อนที่เขาจะจากไป เพื่อหลีกเลี่ยงอีกฝ่ายมาหาเรื่อง จึงลากหลินฮ่าวออกจากบาร์

"กว่าจะบาร์ได้สักครั้ง ยังสนุกไม่พอเลย จะจากไปได้อย่างไร ไม่เป็นไร คุณต้องเชื่อผม คุณคิดว่าฉันไม่สามารถจัดการกับพวกอันธพาลด้วยความสามารถของผมงั้นเหรอ?"หลินฮ่าวคว้าเอวของอวี้หยูเฉิน ที่อยากจะออกไปจากฟลอร์เต้นรำ และพูดอย่างมั่นใจ

"อืม ฉันเชื่อคุณ! ! "

จู่ๆ อวี้หยูเฉินก็นึกขึ้นได้ว่าเมื่อคืน ในอาคารเทียนหยู ชายที่เป็นเหมือนพระเจ้าลงมาจากฟ้า และหัวใจของเธอก็เต็มไปด้วยความสุขชั่วขณะหนึ่ง

จึงไม่กังวลอีกต่อไป แต่พยักหน้าอย่างจริงจัง

จากนั้นพรึบ

ถูกต้อง ในขณะที่อวี้หยูเฉินกังวล ก็ถูกหลินฮ่าวดึงดูดแล้ว

ผู้หญิงทุกคนชอบผู้ชายที่มีความรู้สึกปลอดภัย และอวี้หยูเฉินก็ไม่มีข้อยกเว้น

ดังนั้นเธอจึงไม่ขยับ และยืนอยู่กับที่ตามหลินฮ่าว

ในเวลานี้เอง มีเสียงฝีเท้าดังขึ้นอีกครั้งบนฟลอร์เต้นรำ

"เฮ้ ไอ้หนู เมื่อกี้แกเป็นคนตบเหรอ?"

ในขณะนี้ จู่ๆ กลุ่มคนชายหนุ่มที่แต่งตัวในสไตล์แปลก ๆ ก็ผลักผู้คนที่อยู่นอกฟลอร์เต้นรำออกไป และปรากฏตัวต่อหน้าหลินฮ่าวและอวี้หยูเฉิน จากนั้นคนเหล่านี้ก็ยืนเรียงหน้ากระดาน และล้อมฟลอร์เต้นรำไว้

จากนั้นชายหัวโล้นตัวใหญ่ก็เดินออกมาจากฝูงชน มองไปที่หลินฮ่าว และพูดอย่างเจ้ากี้เจ้าการ

อันที่จริงนี่เป็นคำพูดไร้สาระ ตราบใดที่ไม่ใช่คนโง่ ก็คงรู้ว่าคนที่ทำเมื่อกี้คือหลินฮ่าว

ผู้ชายคนนี้ไม่ใช่คนโง่แน่นอน เขามีออร่าที่แข็งแกร่ง ท่อนบนไม่มีเสื้อและรอยสักมังกรเขียวที่หน้าอกด้านซ้าย เมื่อมองผ่านๆ ก็รู้ว่าคนๆ นี้ไม่ใช่คนที่แหย่ได้ง่ายๆ

แน่นอนว่าสิ่งที่น่าดึงดูดกว่านั้นไม่ใช่มังกรเขียวที่อยู่ในตรงแขน แต่เป็นหัวโล้นของเขา

มันแวววาว มันพราวจริงๆ นั่นเอง

หลินฮ่าวชำเลืองมองชายผู้นี้ก่อน แล้วจึงมองไปข้างหลัง และเห็นผมทองที่ข่มขู่เขาก่อนหน้านี้จริงๆ

ผู้ชายคนนี้ไปและกลับมา

ที่แท้ก็ไปหาคนมาช่วย

ไม่ต้องคิดก็รู้ว่า คนหัวล้านคนนี้ คงเป็นเหมือนพี่ใหญ่ของผมทอง

ไม่น่าแปลกใจเลยว่า ที่เมื่อกี้ผู้ชายคนนี้จะเย่อหยิ่งมาก ที่แท้ก็มีเป็นแก๊ง

แต่ว่า หลินฮ่าวคิดว่ามันค่อนข้างน่าขัน:"นี่ถือว่าทำเด็กน้อยแล้ว คนแกกระโดดออกมารึเปล่า?"

หลินฮ่าวมองไปที่ชายร่างกำยำ แล้วชี้ไปที่ชายดวงซวยที่เป็นล้มอยู่บนพื้น:"ถ้าคุณหมายถึงไอ้โง่นี้ล่ะก็ ฉันเป็นคนทำเขาจริง!"

หัวโล้นมองไปที่หลินฮ่าว เขาคำราม:"นั่นไง ช่างเหลิงนะ ทำเขาแล้วยังกล้าอยู่ต่อ แต่ว่าเขาเป็นคนของฉัน นายทำคนของฉันในที่ๆ ของฉันโดยไม่มีเหตุผล มันดูไม่สมเหตุสมผลไปไหม!"

ผู้ชายคนนี้ดูดุ แต่ไม่ใช่คนโง่ ก่อนจะลงมือ ยังแก้ตัวให้ตัวเองอีก

"ไม่มีอะไรไม่สมเหตุสมผล เมื่อกี้เขาจะทำฉัน ดังนั้นฉันเลยลงมือทำ!"หลินฮ่าวเบะปาก และพูดอย่างเสียใจ:"แต่ในเมื่อคุณเป็นหัวหน้าของเขา งั้นพอดีเลย ฉันจะถามคุณว่า เมื่อกี้ลูกน้องของคุณขู่ฉัน และทำให้แฟนของฉันตกใจ ทำให้พวกเราเสียขวัญมาก เรื่องนี้จะเอายังไง?"

"โอ้ ไอ้หนู แกคิดจะแบล็กเมล์ฉันเหรอ?"หัวโล้นมองหลินฮ่าวด้วยท่าทางโง่เขลา ดูเหมือนจะคิดว่าเด็กคนนี้คงไม่รู้ว่าคำว่าตายเขียนยังไง

"ฉันแค่พูดเรื่องจริง!"หลินฮ่าวพูดอย่างเย็นชา แล้วชี้ไปที่ไอ้ผมทองที่ยังคงนอนอยู่บนพื้น

เมื่อชายหัวโล้นได้ยินเรื่องนี้ เขายิ้ม แล้วเหลือบมองอวี้หยูเฉินที่ยืนอยู่ข้างหลังหลินฮ่าว ดวงตาของเขาเป็นประกาย แล้วยิ้มพูดว่า:"ได้สิ นายบอกว่าทำให้แฟนสาวของนายตกใจใช่ไหม? งั้นตอนนี้ทิ้งเธอไว้ที่นี่สิ เมื่อเป็นเช่นนี้ ฉันจะได้ขอโทษนายด้วย!"

ไม่รอให้หลินฮ่าวตอบ ก็กวาดมองอวี้หยูเฉินอย่างบ้ากาม กลืนน้ำลาย แล้วพูดอย่างยิ้มร้ายว่า:"ทำให้คนสวยเช่นนี้ตกใจ มันไม่ดีเลยจริงๆ ให้ฉันดูแลเธออย่างดีนะ!"

ผู้ชายคนนี้ ท่าทางแบบนี้ คิดว่าคงจะได้กินหลินฮ่าวแน่ๆ

ดังนั้นเขาจึงไม่อยากพูดเรื่องไร้สาระกับหลินฮ่าวแล้ว หน้าบึ้งและพูดว่า:"อีหนู ตอนนี้ฉันให้นายสองทาง ดูว่านายจะเลือกอะไร ทางแรก ผู้หญิงของนายอยู่นี้ นายไสหัวไป เรื่องของคืนนี้ก็จะจบ ทางที่สองคือ นายอยู่นี้ ผู้หญิงของนายไปหาเงิน ค่ารักษาพยาบาลหนึ่งแสน ว่ายังไง เงื่อนไขของฉันยังถือว่ายุติธรรมสินะ!"

เมื่อได้ยินเช่นนี้ หลินฮ่าวก็เยาะเย้ยในใจ ผู้ชายคนนี้คิดว่าเขาจะกินตัวเองได้จริงๆ

ไม่เอาแม้แต่หน้าเลย ตีหนึ่งที เงินแสนหยวน และหัวโล้นนี้ก็สนใจอวี้หยูเฉินอีกด้วย

ภายนอกเขาได้ให้เส้นทางเดินสองทางแก่ตัวเอง แต่ความจริงแล้ว จุดจบก็เหมือนกัน นั่นคือทิ้งอวี้หยูเฉินไว้

เพียงแต่เขาเปลี่ยนรูปแบบ และบังคับตัวเองให้เลือกแบบแรกเท่านั้นเอง

"ตกลง ฉันตัดสินใจแล้ว!"หลินฮ่าวตัดสินใจอย่างรวดเร็วโดยไม่ปล่อยให้หัวโล้นรอเป็นเวลานาน

"อืม ดีมาก เป็นเด็กที่มีสติรู้ตัวดีมาก!"หลังจากได้ยินคำพูดของหลินฮ่าว หัวโล้นก็แสดงสีหน้าปีติยินดี

จากนั้นเขาก็เริ่มจ้องไปที่รูปร่างที่น่าดึงดูดใจของอวี้หยูเฉินแบบไร้ยางอาย และเลียริมฝีปากที่แห้งแตก:"ถ้าอย่างนั้นเธออยู่นี้ นายไปได้แล้ว!"

"ไปให้พ้น!"

วินาทีต่อมา หัวโล้นรู้สึกว่าร่างกายของเขาเริ่มลอยขึ้นไปในอากาศ