BAD LUCK ผัวเลว นิยาย บท 13

EP 12

"เห็นแก่ตัว" เชอร์รีนพ่นคำด่าใส่หน้าแทนไทอย่างเหลืออด มือเล็กกำหมัดแน่น ความหวังดีที่เธอมีให้ถูกทำร้ายด้วยถ้อยคำแย่ๆจากคนตรงหน้า

"เธอว่าไงนะ?"

"นายมันเห็นแก่ตัวไง"

พรึบ ! มือหนาคว้าเรียวแขนเธอเข้ามากระทบอกแกร่งแล้วบดขยี้ข้อมือเล็กแน่น จนใบหน้าหวานบิดเบี้ยวหยดนํ้าแห่งความเสียใจหยดลงมาจากหางตาอาบพวงแก้มเนียนใส..

"แล้ว?" แทนไทเลิกคิ้วถาม

"นี้ไม่รู้สึกอะไรบ้างเลยหรอ"

"โทษที ฉันไม่ได้แคร์คำพูดของเธอขนาดนั้น" พูดจบมือหนาก็สะบัดร่างออก

"...." เชอร์รีนนิ่งเงียบ ริมฝีปากขบเม้มเป็นเส้นตรงก่อน ร่างเล็กจึงหมุนตัวกลับแล้วเปิดประตูออกมาจากห้องนํ้า เธอยกมือขึ้นปาดนํ้าตาออกแล้วเดินไปหยิบกระเป๋าสะพายขึ้นมาคล้องบ่าพาตัวเองออกจากห้องของชายหนุ่ม พร้อมตั้งความมุ่งมั่นว่าจะไม่มาเหยียบที่นี้อีก...

กรุงลอนดอน ประเทศอังกฤษ..

"ขออนุญาติครับ" เจ้าของร่างกายสูงราวร้อยเก้าสิบเอ่ยขึ้นพร้อมกับก้มหัวเคารพ มิสเตอร์เจค เจเค ชายชาวไทยวัยกลางคนท่าทางหน้าเกรงขามที่นั้งสอดประสานมืออยู่บนเก้าอี้นวมในห้องทำงานส่วนตัว

"เข้ามา" เจคตอบกลับเป็นภาษาทางการของที่นี้ ใบหน้าพยักน้อยๆตอบ มิกซ์จึงเดินเข้ามาหยุดที่หน้าโต๊ะทำงานมือประสานกันไว้หน้าขาอย่างที่เคยทำเป็นประจำทุกครั้ง ยามมาพบผู้เป็นนาย

"เจคเรียกผมมามีอะไรให้ผมรับใช้ครับ"

"ไม่หรอก ฉันแค่อยากคุยเรื่องสำคัญกับนาย"

"ครับ" มิกซ์พยักหน้าขานรับ

"สิ่งที่นายเคยบอกฉันเมื่ออาทิตย์ก่อน ฉันตัดสินใจแล้ว ฉันจะให้นายกลับไทยไปดูแลมาคัสอีกคน" คำพูดของเจคทำให้มิกซ์มือขวาคนสนิท รับคำด้วยการพยักหน้าตอบ เขาไม่มีทางเลือกถึงแม้จะเป็นห่วงผู้เป็นนายที่คอยถูกรอบทำร้ายไม่ต่างจากแทนไทซักเท่าไหร่ แต่หน้าที่ของเขาคือรับคำสั่งจากเจคแบบไม่มีเงื่อนไข

"แล้วความปลอดภัยของเจค.."

"ที่นี้มีเอเดนและโซเฟียคอยดูแลฉันอยู่ นายไม่ต้องห่วง บอดี้การ์ดที่นี้ถูกคัดมาอย่างดี" เอเดนคือมือซ้าย ส่วนโซเฟียคือสาวมั่นเลขาส่วนตัวที่คอยจัดการเกี่ยวกับการเงินให้เจค เนื่องจากธุรกิจหลากหลายที่คลุมเคลือ เจคจึงจำเป็นต้องมีคนคอยดูแลเป็นทีมอยู่ตลอด...

"ครับเจค"

"คานอสมันส่งลูกชายมันกลับไทยไปลงมือรอบฆ่ามาคัสเองกับมือ ไม่มีท่าทีว่าจะหยุดฉันเลยจำเป็นต้องส่งนายไป ลำพังบาคลาว์คงดูแลไม่ทั่วถึง" บาคลาว์คือบาสน้องชายแท้ๆของมิกซ์ทั่งคู่เป็นเด็กกำพร้าที่เจคเก็บมาเลี้ยงดูเหมือนลูก ทั่งสองจึงเคารพเจคถึงขนาดยอมตายแทนได้..

"ผมทราบครับเจค ทั่งที่ความจริงที่เจคปิดเอาไว้ก็ไม่มีใครรู้มาหลายปี ผมว่ามันไม่จบง่ายๆถ้าเจคกับคุณมาร์คและพวกมันไม่ตายกันไปข้าง"

"ก็เห็นมันพยายามมาหลายปี แต่ก็ไม่สำเร็จทั่งที่ฉันก็ไม่ได้ตอบโต้อะไร"

"เรื่องผลประโยช์นสำหรับพวกมันคือเรื่องใหญ่ เจคจะนิ่งเฉยต่อไปไม่ได้แล้ว"

"ฉันคงต้องตอบโต้อะไรซักหน่อยแล้ว ปล่อยไว้แบบนี้คงไม่ดีซักเท่าไหร่.." เจคพูดออกมาด้วยนํ้าเสียงเยือกเย็น แววตาฉายแววมุ่งมั่น มือหนาลูบปลายคางตัวเองพร้อมกับเเสยะยิ้มมุมปากด้วยท่าทีเจ้าเล่ห์...

แกร๊ก ! เสียงประตูห้องดังขึ้น พร้อมกับร่างหนาที่เดินถือถุงอาหารเช้าเข้ามาในห้องเป็นจังหวะเดียวกันกับที่แทนไทเดินเช็ดผมออกมาจากห้องนํ้าร่างกายกำยำมีเพียงผ้าเช็ดตัวพันท่อนร่างเอาไว้

"มาทำไม" นํ้าเสียงเรียบนิ่งเอ่ยออกไป พร้อมหยุดอยู่ที่ตู้เสื้อผ้า

"ได้ยินข่าวว่าเมื่อคืนเมาหนักจนหมดสติเลยเอาข้าวมาให้แดก"

"ใครบอก?" แทนไทหรี่ตามองบาสที่หย่อนตัวนั่งลงบนโซฟาอย่างจับผิด

"ก็เมื่อคืนมึงมีร้องเพลงกูเลยแอบตามไปเพราะกลัวโดนรอบทำร้าย เกิดอะไรขึ้นต่อรู้ไหม"

"อะไร"

"พอมึงขึ้นร้องเพลงเสร็จ ก็เสือกเมาหมดสติพอกูจะเข้าไปช่วย เชอร์รีนกลับพามึงกลับห้องมาซะก่อน"

"แล้ว?" ชายหนุ่มถามกลับไม่สนใจนัก

"ดูดิภาพที่บันทึกในห้องมึง" พูดจบบาสก็โบ้ยปากไปที่มือถือของแทนไท แต่เขากลับเมินเฉยแล้วเดินไปที่หน้ากระจกต่อ บาสเลยถอนหายใจออกมาแล้วเป็นคนเดินไปหยิบขึ้นมาเปืดให้แทนไทดู... "ดูสิ"

ชายหนุ่มถอนหายใจออกมาด้วยความเหนื่อยหน่ายแล้วปรายตามองภาพในจอมือถือ ที่เชอร์รีนคอยดูแลและกอดปลอบตัวเองที่นอนเพ้อถึงแฟนเก่า แล้วเธอก็ร้องให้พร้อมกับพูดอะไรบางอย่างที่แทนไทไม่เข้าใจกับความหมายของเธอที่จะสื่อออกมาซักเท่าไหร่...แล้วเหตุการณ์ต่อมาก็ต้องให้ใบหน้าหล่อเหลาเบือนหนี...

"มันมีที่ไหนว่ะคนพึ่งรู้จักกันแต่กลับเช็ดอ้วกให้แบบไม่นึกรังเกียจ"

"....."

"มึงคิดเหมือนกูมั้ย" บาสเลิกคิ้วถาม

"ไร้สาระ"

"แล้วถ้ายัยนี้ชอบมึงขึ้นมาจริงๆ?"

"กูจำเป็นต้องชอบกลับหรอ" แทนไทย้อนกลับ ชายหนุ่มไม่ได้สะทกสะท้านอะไรกับการที่เชอร์รีนมาชอบตัวเอง "รู้สึกแล้ว ก็ต้องรับผิดชอบความรู้เองไปดิ"

"ถ้าไม่ชอบก็ไม่ควรเก็บไว้นะ"

"ยัยนี้ไม่ได้เป็นสายให้ไอ้ไคล์ อีกอย่างมันยังมีประโยช์นทางกายให้กูอยู่ กูเบื่อเมื่อไหร่จะจัดการเอง มึงไม่ต้องยุ่ง"

"โอเค" บาสยักไหล่ตอบ

"เอาข้าวมาให้แล้วก็ไสหัวกลับไป"

"หมดประโยช์นแล้วไล่จังนะ" บาสแขวะเบาๆ

"กูจะไปเรียน" แทนไทตอบแล้วเดินไปหยิบกระเป๋าใบโปรดขึ้นมาพาดบ่า

"มึงมีเรียนบ่ายไม่ใช่? แล้วนี้มึงจะไปไหน"

"ไปไหนก็เรื่องของกู เพื่อนไม่ใช่พ่อ"

ปั้ง ! ทิ้งท้ายไว้แค่นั้น ร่างหนาก็เดินออกมาจากห้องด้วยความรวดเร็ว ทำเอาบาสส่ายหัวเอือมระอากับชายหนุ่มที่เหมือนจะไม่มีหัวใจเข้าไปทุกที...

X-box คอนโด...

"ให้รีนไปด้วยนะ รีนอยู่ห้องคนเดียวเหงาแย่เลย" เชอร์รีนกอดแขนพชรด้วยท่าทางออดอ้อน เมื่อคนตัวโตกำลังจะออกไปเรียนในช่วงสายของวัน

"อยู่ห้องนี้แหละ เมื่อคืนก็ทำงานซะดึก"

"ไม่เอา รีนไหวอยู่ ให้รีนไปด้วยนะคะ"

"แล้วจะเข้าไปยังไง ที่พี่เรียนเขาไม่ให้คนนอกเข้าไปถ้าไม่ได้รับอนุญาติ"

"ขอเป็นมัดจำครึ่งหนึ่งก่อนนะคะ พอตอนขนของย้ายเข้าค่อยจ่ายครบจำนวน"

"ครับ" พชรขานรับ แล้วจัดการรูดบัตรแทนก่อนที่พนักงานสาวจะยื่นสลิปให้..

"เรียบร้อยแล้วค่ะ"

"ขอบคุณครับ" พชรตอบมือหนาคว้าข้อมือเล็กเอาไว้เมื่อเธอกรอกข้อมูลเสร็จพอดี "กลับกัน"

"เดี๋ยวก่อนสิ.." แต่เสียงของไคล์กลับเอ่ยดักไว้ก่อน.. "ผมแค่อยากขอเบอร์ติดต่อเจ้าของห้องไว้หน่อย เผื่อเวลาเราไม่ตรงกัน"

"เอาของผมก็ได้.."

"ผมต้องการเบอร์เจ้าของห้องครับ เบอร์คนอื่นไม่ต้อง" คำตอบของไคล์ทำเอาพชรชักสีหน้าไม่เข้าใจ

"พี่พาร์ทค่ะ เดี๋ยวเอาเบอร์รีนก็ได้ค่ะ" เชอร์รีนที่กลังทั้งสองมีเรื่องกัน เธอสอดแทรกตัวเข้าไประหว่างสองหนุ่ม

"แต่.."

"เราจะได้รีบไปไงคะ...เชื่อรีนนะ"

"...." พชรเงียบ เชอร์รีนจึงแบมือขอมือถือของไคล์ ไม่นานมือถือเครื่องหรูก็วางลงบนมือเธอจึงกรอกเบอร์ตัวเองลงไป พร้อมกับเสียงโทรเข้า นั้นทำให้ไคล์กระตุกยิ้มออกมาด้วยความพอใจ..

"ขอต่อก่อนนะคะ ไปค่ะพี่พาร์ท" เชอรีนหันไปสอดเรียวแขนเข้ากับท่อนแขนกำยำแล้วทั้งสองก็เดินออกมาด้านหน้าของคอนโด พชรจึงหยุดนิ่งแล้วหันไปมองค่อนคนตัวเล็ก...

"โอ๋ๆ ไม่งอนรีนน้า มันไม่มีอะไรมากกว่านั้นแน่นอน เชื่อรีนนะคะ" เสียงใสเอ่ยง้อพชรมือเรียวยื่นไปบีบแก้มชายหนุ่มเล่น มือหนาจึงจับมือเธอออกแล้วยื่นมือไปลูบหัว

"พี่ไม่ได้งอนซักหน่อย"

"แล้วหน้าบึ่งแบบนี้ไม่เรียกว่างอน"

"พี่แค่..."

"เป็นห่วง" เธอต่อคำในทันใด

"อื้อ.." รอยยิ้มผุดขึ้นบนใบหน้าหวาน เชอร์รีนบีบแก้มพชรเล่นท่าทางเหมือนคู่รักที่กำลังหยอกล้อกันหลังจากที่ออกมาจากคอนโด...ทุกการกระทำนั้นอยู่ในสายตาของแทนไทที่ยืนหลบแอบมองอยู่มุมเสาใหญ่...

มือหนากำหมัดแน่นด้วยอารมณ์ที่แทบจะคุมไม่อยู่...

"ไม่ทันไรแม่งแอบมาเอากับผู้ชายคนอื่น..."

.

.

.

ไหนบอกไม่ให้น้องมาลํ้าเส้น แล้วแกไปลํ้าเส้นน้องทำมายยย

Next...

"กูไม่อยากนึกถึงเลยถ้าเป้านั้นเป็นคนศพมันจะเละแค่ไหน"