บัลลังก์ชายาหมอเทวดา นิยาย บท 16

เย่จายซิงมองใบหน้าของตัวเองในกระจก แม้แต่ตัวนางเองยังไม่อยากจะมอง

เนื่องจากอัปลักษณ์มากเกินไป มิน่าถึงถูกคนในเมืองตั้งฉายาให้ว่าเป็นสตรีอัปลักษณ์อันดับหนึ่งในเมือง ซึ่งความเป็นจริงแล้วก็ถือว่าไม่เสียชื่อเลยจริงๆ

นางไม่อยากมองต่ออีกแม้แต่นิดเดียว จึงเดินเข้าห้องไป

“เจ้าไป๋ เดี๋ยวข้าจะกลั่นยาชะล้างไขกระดูก เจ้าช่วยข้าเตรียมหน่อยได้หรือไม่”

“ได้เลย ข้าจะไปจัดการเดี๋ยวนี้!”

เจ้าไป๋กระตือรือร้นเป็นพิเศษ แล้ววิ่งออกไปเร็วจี๋อย่างกับลมพัด

ไม่นานนักมันก็เตรียมยาสมุนไพรชนิดต่างๆ ที่ต้องใช้มาเรียบร้อย พอดีกับตอนที่นางนำสมุนไพรที่เอามาจากห้องยาของจวนอ๋องออกมาพอดี

เตากลั่นยาสีม่วงวางไว้ด้านหน้าห้องผนังหิน ฝุ่นที่เกาะอยู่ด้านบนถูกทำความสะอาดเรียบร้อย ทำให้ได้ความรู้สึกของความลึกลับโบราณ ตรงก้นเตาเป็นเพลิงพิลึกซึ่งเป็นเปลวเพลิงที่มีอยู่ในโซนอยู่แล้ว และเป็นเปลวเพลิงที่ไม่ดับมานานนับปีแล้ว

ตามที่เจ้าไป๋เล่า เพลิงพิลึกนี้เดิมคือเพลิงเทวจิ่วโยที่แข็งแกร่งที่สุดของโลกาทั้งหก และเพลิงพิลึกสามารถแบ่งออกเป็นระดับหนึ่งถึงเก้า และเพลิงเทวจิ่วโยถือเป็นเพลิงพิลึกที่อยู่ในระดับเก้าขึ้นไป

แต่สุดท้ายไม่รู้ว่าเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้น สุดท้ายเปลวเพลิงนี้จึงกลายเป็นเพลิงพิลึกระดับหนึ่งที่อ่อนด้อยที่สุด

ภูตอัคคีที่อยู่ด้านในเพลิงพิลึกก็ได้หลับใหลมาเป็นเวลานานหลายปีแล้ว

เย่จายซิงยื่นมือไปสัมผัสเพลิงพิลึก นางไม่รู้สึกถึงความรู้สึกร้อนที่มาจากเปลวเพลิง จึงถอนใจเบาๆ อย่ามองว่าตอนนี้มันเป็นเพียงเพลิงพิลึกระดับหนึ่ง เพราะมันสามารถเผาศพให้กลายเป็นเถ้าธุลีได้ภายในระยะเวลาหนึ่งนาที

การที่มือของนางไม่ถูกเผา นั่นก็แสดงว่าเพลิงพิลึกจำเจ้าของได้จากจิตวิญญาณ ไม่ใช่ร่างกาย ดังนั้นแม้ว่านางจะเปลี่ยนร่างกายไปแล้ว แต่นางก็ยังคงสามารถควบคุมเพลิงพิลึกในการกลั่นยาได้

“นายหญิง นี่คือยารวมจิต”

เจ้าไป๋เอาขวดยาวางไว้ในมือของเย่จายซิง

นางเปิดจุกฝาขวดออกแล้วกินเข้าไปสามเม็ด

ยายารวมจิตสามารถรวบรวมพลังทิพย์เข้ามาไว้ในร่างกายได้ภายในระยะเวลาอันสั้น เป็นยาขั้นหนึ่งที่ไม่ได้มีคุณค่าสูงมากนัก แต่สำหรับเย่จายซิงแล้วมันมีความหมายมาก เพราะนางไม่สามารถฝึกตนได้ ภายในร่างกายของนางจึงไม่มีพลังทิพย์ และจะทำให้ไม่สามารถควบคุมการกลั่นยาได้

การกลั่นยาจำเป็นต้องใช้พลังทิพย์ในการควบคุม แต่สิ่งที่สูญเสียมากกว่ากลับเป็นพลังจิตโชคดีที่นางฝึกฝนพลังจิตจนแข็งแกร่งมาแต่แรกแล้ว ดังนั้นสำหรับนางแล้วการกลั่นยาจึงไม่ใช่เรื่องยากแต่อย่างใด

เมื่อการเตรียมงานทั้งหมดเรียบร้อยแล้ว นางจึงเริ่มรวบรวมพลังทั้งหมดไปที่การกลั่นยาชะล้างไขกระดูก

ยาชะล้างไขกระดูกเป็นยาขั้นห้า เมื่อชาติก่อนนางไม่เคยกลั่นสำเร็จ เพราะว่านางขาดสมุนไพรไปชนิดหนึ่ง

ที่จวนของจวินหยวนมีสมุนไพรครบครัน เมื่อนางเห็นสมุนไพรพวกนั้น ในหัวของนางก็ปรากฏรายชื่อยาต่างๆ ที่สามารถกลั่นได้ หากนางไม่หยิบติดมือมานางคงรู้สึกผิดต่อตัวเอง

เวลาในการกลั่นยาผ่านไปอย่างรวดเร็ว เพียงครู่เดียวเวลาก็ผ่านไปหนึ่งคืน เย่จายซิงกลั่นยาอยู่ในโซนจนถึงขั้นตอนสุดท้าย

จากนั้นจึงเก็บยาและเตาอย่างรวดเร็วคล่องแคล่ว และได้รับเสียงตะโกนเป็นกำลังใจจากเจ้าไป๋ นางจึงปัดมือแล้วลุกขึ้น ก่อนจะบิดขี้เกียจอีกหนึ่งที

เวลาในโซนเป็นหนึ่งเท่าของภายนอก นางกลั่นยาหนึ่งวันหนึ่งคืนเต็มๆ จนรู้สึกเหนื่อยล้า

“นายหญิงเก่งมากเลย! กลั่นยาล้างไขกระดูกขั้นห้าได้หนึ่งเตาภายในครั้งเดียว ไหนจะยารักษ์ทิพย์ขั้นห้าอีกหนึ่งเตา ยารักษ์จิตขั้นสี่สองเตา เท่ากับว่าได้ยาทั้งหมดสี่เตาเต็มๆ!”

หากคนภายนอกรู้ว่านายหญิงกลั่นยาโดยอั้นหู้ซ่วน คงจะตกใจจนอ้าปากค้างอย่างแน่นอน

อาจารย์กลั่นยาส่วนใหญ่มักจะกลั่นยาทีละเม็ด แต่นางกลับกลั่นได้ทีละเตา เตาหนึ่งได้ยาทั้งหมดอย่างน้อยหกเม็ดขึ้นไป บางครั้งก็กลั่นได้ถึงสิบเม็ดก็มี

“แน่นอน ให้รู้เสียบ้างว่าเจ้านายของแกคือใคร”

เย่จายซิงไม่ถ่อมตัวเลยสักนิด เพราะพลังจิตของนางมีเกินขีดจำกัดของร่างกายและค่อยๆ พัฒนาแข็งแกร่งขึ้นทีละนิด สิ่งที่สำคัญในการกลั่นยาคือการควบคุมพลังจิตดังนั้นความสามารถในการกลั่นยาของนางจึงแข็งแกร่งมากเช่นกัน

“เดี๋ยวๆ นายหญิง ท่านรีบกินยาชะล้างไขกระดูกเข้าไปก่อนสักเม็ดเถิด มันจะต้องช่วยชะล้างพิษออกไปได้มากอย่างแน่นอน”

เจ้าไป๋กล่าวอย่างตั้งหน้าตั้งตารอคอย

นางพยักหน้าพลางหยิบยาชะล้างไขกระดูกออกมาแล้วกลืนลงไปหนึ่งเม็ด

ยาชะล้างไขกระดูกออกฤทธิ์อย่างรวดเร็ว หลอดเลือดที่อุดตันราวกับถูกพลังงานบางอย่างชะล้างอย่างรุนแรง นางรู้สึกเจ็บจนไม่อยากมีชีวิตอยู่อีกต่อไป เย่จายซิงเหงื่อออกทั่วศีรษะ นางกัดฟันแน่น ไม่นานนักผิวของนางก็เริ่มปรากฏสิ่งสกปรกสีดำออกมาและส่งกลิ่นเหม็นคลุ้ง

“เจ้าไป๋! รีบไปเอาน้ำในบ่อมาล้างให้ข้าที เหม็นมากเลย ข้าทนไม่ไหวแล้ว!”

นางคลื่นไส้จนแทบจะอาเจียนออกมา