บัลลังก์ชายาหมอเทวดา นิยาย บท 405

ที่เข้าตาด้านหน้าทั้งหมดนี้ล้วนแต่เป็นสิ่งของที่มีสีทองเรืองรอง นอกจากมังกรตัวนั้นที่มีความรู้สึกตื่นเต้นมากแล้ว คนอื่นต่างก็ยืนอยู่กับที่ไร้ความเคลื่อนไหว

เย่จายซิงมองดูอย่างระมัดระวัง แล้วในสุสานห้องนี้ก็เป็นทองคำจริงๆ ตรงกลางมีสิ่งของประเภทอัญมณีและอาวุธวิเศษเหล่านี้กองรวมกันไว้

นางดึงพลังทิพย์มาใช้ ได้หยิบเอาอาวุธวิเศษสีทองอันหนึ่งมาไว้ในมือ

จากนั้นนางก็กล่าวอย่างกลืนไม่เข้าคายไม่ออกว่า : "นี่คืออาวุธวิเศษของปลอม ใช้แม่พิมพ์ทองคำทำขึ้นมา"

มิน่าถึงไม่รู้สึกถึงพลังอยู่บนอาวุธวิเศษเหล่านี้เลย แรกเริ่มนางคิดว่าอาวุธวิเศษทรงพลังมากจนเกินไป จนลมหายใจถูกปิดกั้นมากเกินไป

ผลก็คือไม่ได้มีพลังมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว

“ไม่ใช่หรอกมั้ง…”

เสวียนหยวนป๋ายรู้สึกว่ามันน่าเหลือเชื่อ ถึงอย่างไรที่นี่ก็เป็นสุสานโบราณของนางฟ้า ทำไมถึงได้มีแต่ของเล่นเหล่านี้ได้?

น่าขายหน้าเสียจริง

หนานกงจิ่นและพวกก็หยิบเอาอาวุธวิเศษเหล่านั้นไว้ในมือ หลังจากที่สำรวจแล้วก็ได้ข้อสรุปเช่นเดียวกับเย่จายซิง ว่ามันคือของปลอม

"นายน้อยนายน้อย! ข้าต้องการเครื่องประดับสีเงินและทองเหล่านี้!"

ในเวลานี้มังกรเขียวก็คายคำพูดของมนุษย์ออกมา มันพูดอย่างตื่นเต้น

เมื่อเปรียบเทียบกับหินทิพย์ เห็นได้ชัดว่าสิ่งของที่แวววาวสีทองเหล่านี้ทำให้มันชื่นชอบ

มันอยากที่จะนอนหลับอยู่บนสิ่งของเหล่านี้

โม่เสิ่นยวนหน้านิ่วคิ้วขมวด มองออกว่า เขาไม่ชอบสิ่งของเหล่านี้

"เสด็จอา เขาชอบก็ให้เขาเอากลับไปเถอะ ก็ใช้พื้นที่ไม่ได้มากอะไรนัก"

เย่จายซิงช่วยเจ้ามังกรน้อยพูดอีกแรง หาได้อยากที่จะได้เห็นเขาเพลิดเพลินมากถึงเพียงนี้

นี่ไม่ได้ใช้พื้นที่มากเท่าไรนักหรือ?

เสวียนหยวนป๋ายมองไปที่เครื่องประดับสีเหลืองทองที่อยู่เต็มห้อง หากเป็นเขาก็ไม่ยอมที่จะใช้พื้นที่ไปกับสิ่งของเหล่านี้ เพราะว่าใช้ประโยชน์ไม่ได้เลยแม้แต่น้อย

ใครจะรู้ว่าเพียงแค่เย่จายซิงเป่าลมไปข้างๆ โม่เสิ่นยวนก็เห็นด้วยอย่างไม่ลังเล เพียงโบกมือครึ่งหนึ่ง สิ่งของที่อยู่ภายในห้องของสุสานก็ถูกเก็บไปจนว่างเปล่า

มังกรเขียวน้อยก็มีความสุขจนพุ่งกลับไป

"เร็ว มาดูเร็วเข้า! ที่พื้นมีค่ายกลโบราณด้วย!"

เมื่อสิ่งของถูกย้ายออกไป หลายคนก็เห็นว่าบนพื้นมีค่ายกลโบราณที่ซับซ้อนที่ยากจะเข้าใจได้ ดูเหมือนจะมีพลังยิ่งใหญ่มหาศาล ทำให้คนได้รู้สึกว่าลี้ลับอย่างที่สุด

โม่เสิ่นยวนหรี่ตามองแล้วกล่าวว่า : "นี่คือค่ายกลเคลื่อนย้าย"

เห็นได้ชัดว่าทุกคนต่างคิดไม่ถึง บนพื้นของเครื่องประดับที่ไม่มีคนต้องการ จะมีค่ายกลเคลื่อนย้ายอย่างคาดไม่ถึง

ผู้บำเพ็ญเพียรไม่ได้มีความสนใจต่อเครื่องประดับทองและเงินนี้เลยแม้แต่น้อย บางทีอาจจะมีคนมาถึงที่นี่ แต่ก็ไม่สามารถที่จะมีคนเอาทองพวกนี้ไปด้วยอยู่แล้ว แน่นอนว่าจะต้องไม่สามารถค้นพบค่ายกลโบราณเคลื่อนย้ายที่อยู่บนพื้นได้อยู่แล้ว

เจ้ามังกรเขียวน้อยทำได้ดีมาก

"แต่ก็ไม่รู้ว่าค่ายกลเคลื่อนย้ายที่ยังสามารถใช้ได้อยู่หรือไม่ แล้วสามารถส่งไปสถานที่แบบไหน"

เย่จายซิงจ้องมองไปที่ค่ายกล แล้วพูดขึ้นมาอย่างสงสัย

ไม่ใช่ว่าเจ้าของสุสานจะไร้ความปรานี เขาเอาค่ายกลมาซ่อนไว้เช่นนี้ แต่กลับเป็นคนที่คมในฝักเสียจริง

"ค่ายกลเรียบร้อยไม่เสียหาย แค่เอาหินทิพย์ไปวางไว้ตรงตาค่ายกลก็เปิดออกได้แล้ว"

โม่เสิ่นยวนกล่าวขึ้น

เขามองไปโดยรอบอีกครั้ง ก็มองไม่เห็นทางออกทางอื่นอีก หากคิดอยากที่จะหาทางออก ไม่ได้เปิดค่ายกลเช่นนี้ก็สามารถลองเปิดมันดูได้

เพราะว่านี่เป็นทางเดียวที่จะสามารถผ่านไปที่อื่นได้

หนานกงจิ่นและพวกก็พบว่ามีเพียงแค่ลองพยายามขยับค่ายกลเท่านั้นแล้ว

ฟู่ฟู่ฟู่!

ทันใดนั้น กลางอากาศก็ส่งเสียงเสียดสีออกมาเล็กน้อย

ขนของจิ้งจอกทิพย์จิ่วอิงก็ลุกชันขึ้น ก็แยกเขี้ยวยิงฟันหันไปที่ข้างหลัง

"นายน้อย มีสิ่งที่อันตรายมากกำลังจะมาแล้ว รีบเปิดค่ายกลแล้วออกไปจากที่นี่เร็วเข้า!"

เจ้าไป๋ก็รู้สึกได้ถึงสิ่งที่เป็นอันตรายเป็นอย่างมาก แล้วรีบแจ้งเตือนนางอย่างรีบร้อน

เย่จายซิงรีบร้อนเอาหินทิพย์ใส่เข้าไปที่ดวงตาของค่ายกลอย่างรวดเร็วที่สุด แล้วร้องเรียกอีกสองสามคนให้รีบเข้ามา

“รีบมาเร็วเข้า!”

ค่ายกลกำลังเปิดออก แล้วก็เปล่งแสงออกมา ทุกคนล้วนยืนอยู่บนค่ากล มีความรู้สึกว่าถูกปกคลุมด้วยอะไรบางอย่าง ขนละเอียดตามผิวหนังร่างกายตั้งชันขึ้น

สีหน้าที่ไร้ความรู้สึกของโม่เสิ่นยวนแกว่งกระบี่ออกไป แล้วเมื่อกระบี่ส่องแสงกะพริบ ทุกคนก็เห็นว่าในอากาศบิดเบือนไป ก็มีสิ่งชั่วร้ายทะลุออกมาจากภายในหมอกมืดนั้น

ที่จริงแล้วก็คืองูเจียวเก้าเศียรที่ลำตัวยาวและมีหน้าตาเหมือนมนุษย์!