บัลลังก์ชายาหมอเทวดา นิยาย บท 17

เย่จายซิงกวาดตามองอย่างไม่ได้ตั้งใจนัก จากนั้นจึงเลือกสาวใช้ที่สวยที่สุดในนั้นมาหนึ่งคน

“เอาเจ้าก็แล้วกัน เจ้ามีชื่อแซ่ว่าอะไร”

“บ่าวมีชื่อว่าซิ่งเอ๋อร์ ซิ่งที่มาจากคำว่าผลซิ่งเจ้าค่ะ”

สาวใช้ที่มีนามว่าซิ่งเอ๋อร์ตอบอย่างดีใจ ดวงตาของนางสว่างวาบวิบไหว

พ่อบ้านไม่ได้กล่าวอะไร ก่อนจะถอยออกไปเงียบๆ

เย่จายซิงชินกับการอยู่คนเดียวไม่คุ้นเคยกับการที่ต้องมีคนคอยรับใช้ จึงได้แต่สั่งให้สาวใช้คอยเอาขนมมาให้ แล้วให้พวกนางไปทำงานที่พวกนางควรทำ

นางปิดประตูแล้วเข้าไปในโซนต่อ จากนั้นจึงอ่านหนังสือยาอย่างมุ่งมั่นตั้งใจ

หลังจากที่โซนยกระดับขึ้นแล้ว ทำให้มีวิชาและหนังสือยาเพิ่มมากขึ้นไม่น้อย นางไม่สามารถฝึกตนได้จึงได้แต่พยายามเรียนรู้ความรู้จากหนังสือยาไปให้มากที่สุด

เวลาหนึ่งวันผ่านไปอย่างไม่รู้ตัว หลังจากที่นางรู้สึกเหนื่อยก็หลับไปในโซนหนึ่งตื่นแล้วตื่นขึ้นมาด้วยสีหน้าสดชื่น

“พระชายา ตื่นแล้วหรือเจ้าคะ บ่าวจะดูแลเรื่องการอาบน้ำให้นะเพคะ”

เสียงของสาวใช้นามว่าซิ่งเอ๋อร์ดังเข้ามาจากด้านนอก

เย่จายซิงออกมาจากโซนแล้วเปิดประตูออก

“เข้ามาสิ”

สาวใช้สองสามคนหิ้วน้ำเข้ามาเพื่อช่วยเย่จายซิงอาบน้ำ เมื่อเห็นท่าทางไม่รีบร้อนของนาง สาวใช้ซิ่งเอ๋อร์ก็รีบเอ่ยเร่งอยู่อย่างใกล้ชิด “พระชายารีบหน่อยเถิดเจ้าค่ะ ท่านอ๋องมารอพระชายาที่โรงเตี๊ยมแล้ว แล้วสั่งให้พระชายาลงไปกินอาหารเช้าด้วยกัน อย่าทำให้ท่านอ๋องต้องรอนานเลยเจ้าคะ”

เย่จายซิงกวาดตามองนางแล้วอมยิ้มเล็กน้อยแต่ยังไม่ได้กล่าวอะไร หลังจากค่อยๆ อาบน้ำอย่างไม่รีบร้อนเสร็จแล้ว ก็ไปนั่งอยู่ตรงหน้าโต๊ะเครื่องแป้งเพื่อให้ซิ่งเอ๋อร์ทำผมให้นาง

ดูท่าซิ่งเอ๋อร์จะร้อนใจมากจึงรีบทำผมให้นางส่งๆ แล้วตั้งใจใช้ปิ่นปักผมแบบที่ธรรมดาที่สุด

ส่วนตัวนางเองกลับทำผมมาอย่างตั้งใจ แถมยังตื่นมาแต่งหน้าแต่เช้าอย่างประณีต

“พระชายา ไปกันเถิดเจ้าค่ะ”

ซิ่งเอ๋อร์รีบร้อนกล่าวขึ้น

“เจ้าเองก็ไปด้วยหรือ”

เย่จายซิงลุกขึ้นอย่างไร้ท่าทีใดๆ แล้วตั้งใจเอ่ยถามซิ่งเอ๋อร์

หัวใจของซิ่งเอ๋อร์เต้นแรง นางคิดว่าเย่จายซิงจะไม่ให้นางไปเสียแล้วจึงรีบตอบไปว่า “พระชายาเพคะ บ่าวไม่ใช่สาวใช้ติดตัวของพระชายาหรือ แน่นอนว่าบ่าวต้องไปด้วยสิเจ้าคะ”

เย่จายซิงมองนางเงียบๆ และในขณะที่ซิ่งเอ๋อร์กำลังร้อนรนว่าเย่จายซิงจะให้ตนไปหรือไม่นั้น นางก็เดินไปข้างหน้าแล้วก็หันมาเรียกตนให้เดินตามไป

ซิ่งเอ๋อร์ถอนใจยาว ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม แต่เบื้องลึกในแววตาของนางกลับเต็มไปด้วยความรังเกียจ

นางรู้สึกว่าเย่จายซิงจะต้องอิจฉาที่นางหน้าตาสวยกว่า ดังนั้นจึงเกิดความรู้สึกระแวงขึ้นมา

ในเมืองหลวงแห่งนี้มีใครไม่รู้บ้างว่าคุณหนูสี่เย่คือยัยซื่อบื้ออัปลักษณ์ ไม่รู้ว่าอ๋องเซ่อเจิ้งสายตาผิดปกติหรืออย่างไรถึงได้นำตัวเย่จายซิงกลับมา

เมื่อวานตอนที่นางได้ยินพ่อบ้านให้สาวใช้ทุกคนเรียกเย่จายซิงว่าพระชายา ตอนนั้นนางตกใจมากจนแทบกัดลิ้นตัวเองขาด

จากนั้นในใจของนางจึงเกิดความรู้สึกไม่พอใจขึ้นมา เย่จายซิงเป็นหญิงอัปลักษณ์ จะเหมาะสมกับตำแหน่งอ๋องเซ่อเจิ้งที่มีอำนาจยิ่งใหญ่ในราชสำนักได้อย่างไร

หน้าตารูปร่างของนางดีกว่าเย่จายซิงไม่รู้กี่เท่าต่อกี่เท่า นอกจากเรื่องชาติตระกูลแล้ว มีตรงไหนบ้างที่นางด้อยกว่าเย่จายซิง

เย่จายซิงมีสิทธิ์อะไรถึงได้เป็นพระชายา?

ดังนั้นนางจึงคิดแผนการบางอย่างขึ้นมา ข่าวลือที่ว่าอ๋องเซ่อเจิ้งไม่ยุ่งเกี่ยวกับสตรีคงไม่เป็นความจริง เพราะท่านอ๋องชอบได้แม้กระทั่งเย่จายซิง แล้วจะไม่ชอบนางได้อย่างไร?

นางจึงตื่นแต่เช้าขึ้นมาแต่งหน้าทำผมให้สวย หากอ๋องเซ่อเจิ้งมาที่โรงเตี๊ยมเมื่อไหร่ เขาจะต้องเห็นนางเป็นคนแรกอย่างแน่นอน จากนั้นจะต้องตกตะลึงในรูปโฉมของนาง

เย่จายซิงไม่สนใจความคิดของนางสักนิด แต่กลับอยากรอดูเรื่องสนุกๆ ด้วยซ้ำไป

ไม่นานนักพวกนางก็ลงไปถึงห้องอาหารชั้นล่างของโรงเตี๊ยม จวินหยวนและยังมีน้องชายแสนน่ารักของนางได้มาถึงแล้ว แต่ที่นางคาดไม่ถึงก็คือลั่วกูหยุนก็มามีส่วนร่วมที่โรงเตี๊ยมด้วย

เมื่อเห็นนางลงมา สายตาของทุกคนก็จับจ้องมายังนาง

และไม่มีใครหันมาสนใจซิ่งเอ๋อร์ สาวใช้ที่ตามมาด้านหลังด้วยเลย

“แม่เจ้า ทำไมเจ้าถึงขาวขึ้นได้มากขนาดนี้?! หรือว่าในมือของเจ้ามียาดีอีกแล้ว”

ลั่วกูหยุนมองปราดเดียวก็ดูออกแล้วว่าผิวของนางขาวขึ้นมาก แม้ว่าจะไม่ได้ขาวจนเปล่งประกายออกมา แต่หากเทียบกับผิวเมื่อช่วงก่อนหน้าแล้วถือว่าต่างกันราวฟ้ากับเหว

เย่ยู่หยางลุกขึ้นยืนและเดินกะเผลกเข้ามา เพื่อลากนางไปนั่งด้านข้างของเขา

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บัลลังก์ชายาหมอเทวดา