บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1042

ระหว่างที่หยวนชิงหลิงพักรักษาตัวจากอาการบาดเจ็บ หยู่เหวินเห้าได้คำสั่งเข้มงวด ไม่ให้ไปที่ไหนทั้งสิ้น ได้แต่พักรักษาตัวที่บ้านเท่านั้น เดิมทีหยวนชิงหลิงยังคิดจะเข้าวังสักครั้ง หยู่เหวินเห้าตะคอกที่ข้างหูนางอยู่หลายครั้ง ว่าไม่ให้ไปไหนทั้งนั้น จึงทำให้ล้มเลิกความคิดไป

ฮูหยินเหยากับหยวนหย่งอี้และพระชายาซุนมาอยู่เป็นเพื่อนที่จวนกับนาง แต่ไม่เห็นหรงเยว่ นี่ทำให้หยวนชิงหลิงรู้สึกประหลาดใจ “หรงเยว่ไปไหนแล้ว”

วันนี้พระชายาซุนสวมชุดผ้าไหมสีเขียวอมน้ำเงินทั้งตัว ทำผมทรงมวยตกหลังม้า ทำให้ดูสง่างามกว่าปกติมาก นางนั่งดื่มชาอยู่บนเก้าอี้ ได้ยินหยวนชิงหลิงถามถึงหรงเยว่ ก็หลุดเสียงหัวเราะออกมา พ่นน้ำชาออกมาจากปาก ทำให้ความสง่างามหายไปในชั่วพริบตา

หยวนชิงหลิงถามขึ้นอย่างประหลาดใจ “ทำไมหรือ หรงเยว่ทำเรื่องโง่ๆอะไรอีกแล้ว”

พระชายาซุนกลั้นหัวเราะเอาไว้ไม่อยู่ บอกว่า “ในฤดูหนาวเช่นนี้ บนภูเขาหินกลับมีดอกไม้เบ่งบาน ผู้คนต่างพูดกันว่า ดอกไม้บานในฤดูหนาวนั้นพบเห็นได้ยากมาก ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าบานบนภูเขาหินเลย ภูเขาหินสามารถมีดอกไม้เบ่งบานได้ หญิงที่มีร่างกายไม่พร้อมก็สามารถท้องได้ เช่นนี้ นางจึงเดินทางไปที่ ภูเขาหินสักครั้ง บอกว่าจะนั่งเฝ้ามองดูดอกไม้บานด้วยตาตนเอง เพื่อขอให้เป็นการเริ่มต้นที่ดีกลับมาจะได้สามารถตั้งครรภ์”

หยวนชิงหลิงหัวเราะไม่ออกร้องไห้ไม่ได้ “ยอมใจนางจริงๆเลย ”

ฮูหยินเหยาก็หัวเราะขึ้นมา แต่หลังจากนั้นก็หันหน้าไปถามหยวนชิงหลิง “เจ้าเคยตรวจชีพจรของนางหรือไม่ ร่างกายนางมีปัญหาอะไรหรือไม่ ตามหลักนางก็แต่งงานกับเจ้าหกมานานมากแล้ว น่าจะตั้งครรภ์ได้แล้ว”

“นางไม่ได้มีปัญหาอะไร ที่ไม่ตั้งครรภ์บางครั้งก็ต้องดูสภาพจิตใจเช่นกัน สภาพจิตใจก็มีผลกระทบต่อร่างกาย ”หยวนชิงหลิงพูด ที่จริง การไม่ตั้งครรภ์ส่วนมากจะโทษไปที่ตัวของผู้หญิง ผู้ชายก็มีส่วนเกี่ยวข้องเหมือนกัน แต่พวกนางก็ไม่มีทางคิดไปถึงตัวอ๋องหวย แน่นอน นางเองก็ไม่คิดว่าจะเป็นปัญหาของอ๋องหวยอย่างแน่นอน

ฮูหยินเหยาเอ่ยด้วยเสียงที่กดต่ำลง สีหน้าแดงก่ำ “ที่จริง ท่าทางก็มีผลกระทบเช่นกัน”

พระชายาซุนชื่นชอบการพูดคุยที่ค่อนข้างล่อแหลมมาก พอได้ยินหัวข้อสนทนานี้ ก็ปิดปากแอบยิ้มขึ้นมาทันที “ใช่ เป็นไปได้ ท่าทางมีผลกระทบค่อนข้างมาก ประเดี๋ยวสามารถถามหรงเยว่ดู ตอนที่พวกเขาอยู่ด้วยกัน ใช้ท่าทางอะไรบ้าง”

หยวนชิงหลิงมองใบหน้าของพระชายาซุนที่เปล่งประกาย รู้สึกไร้คำพูดขึ้นมาอย่างกะทันหัน คบหากันมาตั้งนานแล้ว นางก็ยังรู้สึกยากลำบากอยู่ดีที่จะทำตัวเหมือนพระชายาซุนในการพูดคุยถึงเรื่องเหล่านี้อย่างไม่หลบเลี่ยงเลยแม้แต่น้อย

แต่ว่า นางเห็นด้วยกับคำพูดนี้ของฮูหยินเหยา ท่าทางก็มีส่วนเกี่ยวข้อง สามารถพูดได้เช่นนี้ว่า ท่าทางที่ใช้มีส่วนสำคัญถึงกระทั่งการช่วยให้ลูกของพวกเขาวิ่งไปถึงเส้นชัย แต่ว่า คิดว่าหรงเยว่เองที่ตั้งใจศึกษาเรื่องราวทางด้านนี้อย่างละเอียด ไม่ว่ากระบวนท่าอะไรก็คงจะลองมาหมดแล้วกระมัง

ดูหรงเยว่แล้ว คงจะทรมานน่าดู และยากลำบากพอตัว

“จะว่าก็ว่าเถอะ พี่สะใภ้รอง ท่านก็นานแล้วนะ ไม่คิดจะให้กำเนิดอีกคนหรือ”ทันใดนั้นหยวนหย่งอี้ก็เปลี่ยนหัวข้อสนทนามาที่ตัวของพระชายาซุน

พระชายาซุนยกมือขึ้น พูดยิ้มๆว่า “นี่ต้องรอดูว่าสวรรค์จะให้ของขวัญเมื่อไหร่ สวรรค์ไม่เมตตาสงสารข้า ข้าก็ปลงแล้ว เรื่องที่หรงเยว่ทำในตอนนี้ เมื่อก่อนข้าก็เคยทำ ตอนนี้ไม่ฝืนแล้ว”

ฮูหยินเหยาพูดยิ้มๆว่า “ก่อนหน้านี้ได้ยินมาตลอดว่าเจ้าบ่นมาตลอดว่าจะหาพระชายารองให้น้องรอง ทำไมตอนนี้จึงไม่หาแล้วล่ะ”

“ตัวเขาเองไม่ยินดีแล้ว”พระชายาซุนพูดยิ้มๆ

“พี่รองช่างดีจริงๆ ”หยวนหย่งอี้พูดชื่นชม

พระชายาซุนเอามือปิดปากแอบยิ้ม “เขาดีที่ไหนกัน เพราะเขาไม่ดีจึงไม่อยากจะแต่งพระชายารอง เจ้าอ้วนนั่น ตัวเขาเองไม่เอาไหน แต่งคนอื่นมาจะไม่ขายหน้าหรือ”

“ไม่เอาไหนหมายความว่าอย่างไร”สะใภ้ร่วมตระกูลทั้งสามต่างก็รู้สึกอยากรู้ขึ้นมา มองพระชายาซุน

พระชายาซุนหัวเราะจนใบหน้าแดงก่ำขึ้นมา กดเสียงลงต่ำและพูดว่า “พวกเจ้าอย่ากลับไปเล่าให้สามีตัวเองฟังเด็ดขาด เขาน่ะ อ้วนเกินไปแล้ว เรื่องอย่างว่าทำไม่ค่อยได้ ตอนนี้ข้ากับเขา เดือนหนึ่งก็ทำได้แค่ครั้งสองครั้ง วันธรรมดาก็เหมือนกับหมูตัวหนึ่ง บอกว่างานในกรมทำเอาเหนื่อยจนไม่มีแรงแล้ว พอเวลาข้ามีประจำเดือน เขาก็เกิดอารมณ์คึกคักขึ้นมา ยังจะมาต่อว่าข้า ว่าข้านั้นมาเมื่อไหร่ไม่มา แต่ดันมาเอาตอนที่เขาไม่ค่อยจะยุ่งสักเท่าไหร่แล้ว แต่พอประจำเดือนข้าหมดแล้ว เขาก็ยุ่งขึ้นมาทันที แล้วก็ไม่สนใจเรื่องนี้อีก”

ทั้งสามคนฟังแล้ว ก็หัวเราะขึ้นมาทันที

เดิมทีหยวนชิงหลิงไม่ค่อยกระตือรือร้นในหัวข้อสนทนาเช่นนี้สักเท่าไหร่ แต่พอได้ยินพระชายาซุนบรรยายถึงอ๋องซุนเช่นนี้ ช่างน่าขำเสียจริงๆ แต่เรื่องที่เกี่ยวกับอ๋องซุน ก่อนหน้านี้นางก็เคยได้ยินเจ้าห้านินทาอยู่ตลอด เพียงแต่ไม่ได้ละเอียดเท่ากับที่พระชายาซุนพูดมา