บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1051

หยวนชิงผิงจะต้องสืบรู้อะไรบ้างอย่างจากปาก ฮูหยินรองที่จิตใจกระสับกระส่ายให้ได้ ช่างเป็นเรื่องที่ง่ายดายมาก แต่ฮูหยินรองกลับไม่ได้พูดว่าคือหยวนชิงหลิง เพียงแค่พูดว่าเหลิ่งจิ้งเหยียน ไปมาหาสู่กับฮูหยินขุนนางคนหนึ่งบ่อยครั้ง อย่างมีลับลมคมใน

หยวนชิงผิงถามนางว่าใครเป็นคนพูด นางก็พูดอ้างว่าคนอื่นเค้าพูดกระซุบกระซิบกัน

พลบค่ำหยวนชิงผิงเล่าเรื่องที่ไปสืบมาให้กู้ซือฟัง กู้ซือค่อนข้างแปลกใจ พร้อมพูดขึ้นว่า “มีคำพูดซุบซิบเช่นนี้ด้วยหรือ? นี่เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด อุปนิสัยของใต้เท้าเหลิ่ง ไปมาหาสู่กับผู้ชายยังน้อยครั้ง ยิ่งไม่ต้องพูดถึงฮูหยินของขุนนาง เกรงว่าแม้แต่รูปร่างหน้าตาของเจ้า เขายังจำได้ไม่ชัดเจน”

“บางทีอาจจะเป็นคนที่หลงรักเขาแล้วผิดหวังพวกนั้นมั้ง?” หยวนชิงผิงพูดขึ้น

“คนที่มีความรักกลายเป็นความเกลียดน่ากลัวอย่างมาก” กู้ซือเป็นคนตรง ไม่คิดอะไรมาก

หยวนชิงผิงนิ่งไปสักพัก กลับขมวดคิ้วพูดขึ้นว่า “แต่ว่า ช่วงนี้ฮูหยินรองกับฉู่หมิงหยาง ไปมาหาสู่กันค่อนข้างบ่อยเป็นความจริง ภายในเดือนสองเดือนนี้ ห่างกันแปดวันสิบวันครั้ง ฉู่หมิงหยางมาหาฮูหยินรองถึงจวน เมื่อก่อนก็ไม่เคยเห็นพวกนางไปมาหาสู่กัน”

กู้ซือพูดขึ้นว่า “หรือว่าต้องการที่จะมาหวังผลประโยชน์”

“ไม่ ที่จริงฮูหยินรองขี้เหนียวมาก ฉู่หมิงหยางจะไม่ได้ผลประโยชน์อะไรจากนาง แต่ข้าได้ยินเสี่ยวจุ๋ยพูดว่า ทุกครั้งที่หลังจากฉู่หมิงหยางมา ฮูหยินรองล้วนดีใจอย่างมาก เพราะฉะนั้นไม่มีทางมาเพื่อหวังผลประโยชน์อย่างแน่นอน”

กู้ซือพูดขึ้นว่า “ฉู่หมิงหยางคนนี้เป็นคนเจ้าทุกข์อย่างมาก ยังไงก็ต้องคอยระวัง เจ้าเฝ้าจับตาดูไว้ ดูว่านางกับป้ารองมีเรื่องสำคัญอะไรต้องทำกัน ถึงต้องเว้นหลายวันมาหากันบ่อยขนาดนี้”

หยวนชิงผิงพยักหัว พร้อมพูดขึ้นว่า “ได้ เจ้าวางใจ เรื่องภายในจวนนี้ ข้าจะคอยจับตาดู”

กู้ซือประคองนางนั่งลงบนเก้าอี้กุ้ยเฟย พร้อมพูดขึ้นอย่างเป็นห่วงว่า “ลำบากเจ้าแล้ว เจ้ากำลังตั้งครรภ์ ยังต้องให้เจ้าทำโน่นนี่นั่น”

หยวนชิงผิงหัวเราะอย่างมีความสุข พร้อมพูดขึ้นว่า “นิสัยของข้าก็คือนิ่งอยู่เฉยไม่ได้ ให้ข้านอนดูแลครรภ์อยู่เฉยๆจริง ไม่เกินหนึ่งเดือนก็ต้องเป็นบ้า เจ้าเชื่อไหม?”

กู้ซือกุมมือของนางไว้ พร้อมพูดขึ้นด้วยเสียงเบาว่า “แต่ข้าสู่ขอเจ้ากลับมา เพื่อให้เจ้าได้มีความสุข ไม่ใช่ให้เจ้ามาลำบาก สองสามปีมานี้ ข้ารู้สึกติดค้างเจ้าอย่างมาก”

หยวนชิงผิงจับมือของเขามาแนบแก้ม รอยยิ้มอย่างมีความสุขไม่ลดลง สายตายิ่งฉายแววรักใคร่ พร้อมพูดขึ้นว่า “ไม่ กู้ซือ ความสุขมีหลายแบบมาก หากสู่ขอข้ามาแล้ว ข้าทำได้เพียงอยู่เพื่อกินแล้วรอวันตายอยู่ทุกวัน สำหรับข้าไม่ใช่ความสุข แต่เป็นการติดคุก ตอนนี้เป็นเช่นนี้ดีแล้ว อะไรที่สามารถควบคุมได้ข้าล้วนควบคุมไว้อยู่ในเมือ ทำให้โอกาสที่จะเกิดอันตรายกับพวกเรามีน้อยลง วันเวลาที่ปลอดภัยค่อยถือเป็นวันเวลาที่มีความสุข ส่วนเมื่อมีภัยอันตรายมาเยือน ข้าก็รู้ว่าเจ้าสามารถแก้ปัญหาได้ ปกป้องครอบครัวของเราได้เป็นอย่างดี กู้ซือ ข้าชอบแบบนี้”

ในใจกู้ซือตื่นเต้นอย่างมาก พร้อมพูดขึ้นว่า “สามารถได้เจ้ามาเป็นภรรยา เป็นบุญวาสนาในสามภพสามชาติของข้ากู้ ข้ามีความสุขที่สุด”

หยวนชิงผิงกลับส่ายหัว พร้อมพูดขึ้นว่า “เจ้าแย่งกับข้าไม่ได้ ข้าต่างหากที่เป็นคนที่มีความสุขที่สุด บางครั้งที่ไปมาหาสู่พูดคุยกับกับพวกพี่สาว ฮูหยินเหยา พระชายาหวย พระชายาซุน ข้ารู้สึกว่าข้ามีความสุขมากกว่าพวกเขาอย่างมากอย่างมากจริงๆ เจ้าดูพี่สาว ถึงแม้องค์ชายรัชทายาทจะดีกับนาง แต่ที่จริงตั้งแต่นางแต่งงานเข้าไปในจวนอ๋องฉู่ ก็ไม่เคยได้มีชีวิตที่สงบสุข ตอนที่ท้องพวกขนมหวานทุกข์ทรมานอย่างที่สุด มีฉู่หมิงชุ่ยก่อน ต่อมาก็เสียนเฟย มีชีวิตอย่างเรียกได้ว่าอกสั่นขวัญหาย เฉียดตายแบบรอดมาได้หวุดหวิด ยังมีฮูหยินเหยา ตอนนี้นางแย่ขนาดไหน ยิ่งไม่ต้องพูดถึงพระชายาเว่ยกับพระชายาอาน”

นางซบแนบอกกู้ซือ พูดขึ้นด้วยเสียงอ่อนโยนว่า “ส่วนข้า ข้ามีลูกของเราคนที่สองแล้ว เจ้าปฏิบัติต่อข้าเหมือนอย่างสิ่งของล้ำค่า ยังคำนึงถึงความรู้สึกของข้าด้วย เทียบกับพวกเขาแล้ว ชีวิตของข้าเหมือนดั่งน้ำที่ขังอยู่ ไม่มีเรื่องอันตราย ปลอดภัยและเป็นอิสระ”

กู้ซือจูบหน้าผากของนาง ยื่นมือโอบกอดนางแนบอก ความสุขก็อบอวลอยู่ในอ้อมอกของเขาเช่นกัน

เพราะหมันเอ๋อถูกแต่งตั้งให้เป็นอ๋องหนานเจียง ส่วนหมันเอ๋อเป็นคนที่ออกมาจากจวนอ๋องฉู่ ดังนั้นจึงก็ถือว่าข่าวดีข่าวใหญ่ของจวนอ๋องฉู่ หรงเยว่จึงคะยั้นคะยอให้หยวนชิงหลิงเป็นเจ้าภาพ จัดงานเลี้ยงเชิญทุกคนมาฉลองกันที่จวน