บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1053

ทังหยางหัวเราะพร้อมพูดขึ้นว่า “องค์ชายรัชทายาท เก็บอารมณ์บ้างเถอะ ใครๆก็รู้เจ้ากับพระชายารัชทายาทรักใคร่กัน ไม่ต้องแสดงออกมาอีก คิดถึงความรู้สึกคนที่ไม่สมหวังในความรักพวกนั้นด้วย”

หยู่เหวินเห้าโอบกอดไหล่ของหยวนชิงหลิง เลิกคิ้วมองดูเขา พร้อมพูดขึ้นว่า “ไม่สมหวังในความรัก ไม่ใช่พูดถึงเจ้าเองแน่ เจ้ากับภรรยาของเจ้ารักใคร่กันมาก ใช่ เมื่อวานทำไมไม่พานางมาด้วย?”

ทังหยาอมยิ้ม หันร่างเดินออกไป พร้อมพูดขึ้นว่า “นางชอบความสงบ”

มองดูเงาหลังของทังหยาง หยวนชิงหลิงมักรู้สึกว่าภายในรอยยิ้มของเขาซ่อนอะไรไว้

แต่ตามหลักแล้ว เขากับภรรยาของเขาเข้ากันได้ดีนี่ เห็นได้ชัดว่าภรรยาของเขาก็รักเขามาก

เจ้าห้าจึงสั่งคนคอยจับตาดูฉู่หมิงหยางกับหยู่เหวินจุน ยังไงก็ต้องป้องกันไม่ให้สองคนนี้ก่อนเรื่องเดือดร้อนอะไรขึ้นมา

กลับคิดไม่ถึง การคอยจับตาดูนี้ เป็นการพบเจอครั้งใหญ่

ก่อนอื่นซุนฉวนหวู่นั่นก็ให้เจ้าห้าระมัดระวังแล้ว พ่อค้าเศรษฐีเจียงหนาน ไม่ได้เข้าตาเขาเป็นครั้งแรก ตอนนั้นหยู่เหวินจุนก็อยากให้เมิ่งเยว่ แต่งงานกับพ่อค้าเศรษฐีเจียงหนานท่านชายหลี่เชา ถึงเรื่องนี้จะไม่สำเร็จ แต่สายตาเศรษฐีพวกนี้ จับจ้องมองอ๋องจี้อยู่ตลอด เหมือนดั่งยุงและแมลงวันจับจ้องมูลใหญ่ มีเจตนาอะไรบางอย่างแน่นอน

ซุนฉวนหวู่สั่งคนไปสืบดู ดูว่ามีความน่าสงสัยอะไรไหม

และคนที่ไปมาหาสู่ซุนฉวนหวู่ยังมีอีกคน รูปร่าง แววตาและการกระทำของคนคนนั้นเหมือนคนคนหนึ่งมาก นั่นก็คือหลินเซียวที่เจ้าห้า กำลังตามหาอยู่ทั่วทั้งเมืองในตอนนี้

หยู่เหวินเห้าให้เสี้ยวหงเฉิงไปดู แต่สั่งไว้หนักหนาว่า ต่อให้รู้ว่าเป็นหลินเซียว ก็ห้ามเปิดเผย ไม่เช่นนั้นจะทำให้เสียการใหญ่

เสี้ยวหงเฉิงเกลียดหลินเซียวจนเข้ากระดูกดำ แต่นางทำงานให้กับเจ้าห้ามาตลอด ควบคุมอารมณ์ได้เป็นอย่างดี นางรู้ว่าคือหลินเซียว กัดบดขยี้ฟันจนแทบละเอียด ถึงสามารถระงับดาบที่กำลังจะโบยบินออกไปไว้ได้ แล้วกลับมารายงานเจ้าห้า

เจ้าห้ายังส่งองครักษ์ลับผีไปเฝ้าจับตาดูคนพวกนี้ ไปดูว่าพวกเขาต้องการทำอะไรกันแน่ ยังมีหลินเซียวที่ตีสนิทกับฉู่หมิงหยาง เพราะเห็นแก่ความงามของฉู่หมิงหยางหรือเปล่า

เขาคิดว่า เป้าหมายหลักของหลินเซียวคือโสวฝู่ฉู่ เพราะฉู่หมิงหยางไม่มีประโยชน์อะไร มีเพียงฐานะหลานสาวตระกูลฉู่ ที่มีประโยชน์ต่อเขา

เสี้ยวหงเฉิงก็สืบเรื่องฉู่หมิงหยาง สืบตามเบาะแสซุนฉวนหวู่ สืบจนรู้สาเหตุที่ฉู่หมิงหยางพูดใส่ร้ายทำลายชื่อเสียงเหลิ่งจิ้งเหยียน แล้วกลับมารายงานหยู่เหวินเห้าในคืนนั้นทันที

“ฉู่หมิงหยางคนนั้น บางทีอาจจะไม่ได้ตั้งใจพูดใส่ร้ายเหลิ่งจิ้งเหยียน นางแค่อยากขัดขวางไม่ให้คุณหนูห้าตระกูลกู้กับตระกูลเหลิ่งแต่งงานกัน พูดอย่างถูกต้องก็คือ ต้องการหยุดคุณหนูห้าตระกูลกู้ไปคุยเรื่องแต่งงาน เพราะฮูหยินรองตระกูลกู้ให้เงินนางไปปล่อยกู้จำนวนหนึ่ง ตอนนี้ซุนฉวนหวู่ไม่ยอมรับแล้ว ฮูหยินรองตระกูลกู้ ก็อยากที่จะเอาเงินคืนเพื่อเป็นสินสอดให้กับลูกสาว ดังนั้นด้วยความที่ฉู่หมิงหยางร้อนใจ จึงพูดกับฮูหยินรองตระกูลกู้ว่าแต่งงานกับเหลิ่งจิ้งเหยียนไม่ได้ นี่เป็นเพียงการยื้อเวลา”

“ปล่อยกู้?” หยู่เหวินเห้าเชื่อสามีภรรยาคู่นี้จริงๆ เรื่องอะไรดีๆไม่รู้จักทำ วันๆทําทุกอย่างเพื่อให้ได้มาซึ่ง ชื่อเสียงลาภยศอย่างไมมียางอาย

“ไม่ผิด ไม่เพียงฮูหยินรองกู้ ฮูหยินในเมืองหลวงมากมาย ล้วนเอาเงินให้นางไปปล่อยกู้เพื่อเก็บดอกเบี้ย มูลค่าน่าจะประมาณสามล้าน”

หยู่เหวินเห้าหายใจเข้า พร้อมพูดขึ้นว่า “คนอย่างฉู่หมิงหยาง ยังสามารถรวบรวมเงินได้ถึงสามล้านตำลึง?”

ครั้งนี้หยู่เหวินเห้าอิจฉาแล้วจริงๆ เขาก็เคยยืมเงิน แต่กว่าครึ่งที่ให้เขายืมก็เพียงแค่หลายสิบตำลึง