บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1056

ฉู่หมิงหยางกระวนกระวายใจ ยังจะใจเย็นแล้วก็พูดได้อีกที่ไหน? แต่เห็นการกระทำที่อ่อนโยนของเขา ในใจก็รู้สึกอบอุ่น รับแก้วน้ำมาดื่มหนึ่งคำ แล้วก็พูดว่า “ทางด้านตระกูลกู้ ท่านป้าของข้าบอกว่า ต้องรีบใช้เงินเพื่อไปเตรียมงานแต่งให้กับกู้คางมั่น”

“ตระกูลกู้จะดองกับตระกูลไหน?”

“ตระกูลเหลิ่ง เหลิ่งจิ้งเหยียน” ฉู่หมิงหยางพูดขึ้นอย่างหงุดหงิดว่า “การแต่งงานในครั้งนี้ไม่ควรที่จะเกิดขึ้น ข้าพูดกับพวกเขาแล้วว่า เหลิ่งจิ้งเหยียนเป็นคนที่ไม่ดี ทำไมถึงยังจะยกลูกสาวให้ไปแต่งงานอย่าโง่เขลา? ไร้สาระจริงๆ”

“เหลิ่งจิ้งเหยียนทำไมหรือ?” จู่ๆหลินเซียวก็ถามขึ้น

ฉู่หมิงหยางมองดูเขาแวบหนึ่ง แล้วก็ไม่คิดที่จะปกปิดจิตใจที่น่ารังเกียจของตนต่อหน้าเขา ยังไงเขาก็ไม่ใช่คนที่ดีอะไร จึงพูดขึ้นว่า “ก็ไม่ได้มีอะไร ข้าแค่พูดใส่ร้าย”

หลินเซียวค่อนข้างผิดหวัง พูดขึ้นด้วยสายตาเย็นชาว่า “งั้นก็ง่ายมาก หากเจ้าไม่อยากให้มีงานแต่งงานเกิดขึ้น ก็พูดใส่ร้ายต่อไป”

“ไม่มีประโยชน์ เดิมข้าพูดไว้แล้วอย่างไม่น่าฟังอย่างที่สุด พวกนางก็ยังที่จะแต่ง”

หลินเซียวยิ้มมองดูนาง พร้อมพูดขึ้นว่า “งั้นครั้งนี้เจ้าก็ป่าวประกาศไปทั่ว

ทั้งเมืองหลวง บอกว่าคุณหนูตระกูลกู้พฤติกรรมเลวทราม ตระกูลเหลิ่งก็นับว่าเป็นครอบครัวบุญหนักศักดิ์สูง โดยเฉพาะเหลิ่งจิ้งเหยียนยังเป็นคุณชายใหญ่ตระกูลเหลิ่ง จี้จิ่วกั๋วจื่อเจียน ไม่สู่ขอผู้หญิงที่ประพฤติตัวไม่ดีแน่ ขอเพียงงานแต่งงานไม่เกิดขึ้น ก็จะไม่รีบร้อนให้เจ้าเอาเงินกลับไปคืน”

ฉู่หมิงหยางได้ยินเช่นนี้แล้วก็อึ้งไปสักพัก นางไม่เคยคิดถึงเช่นนี้ ก็อดไม่ได้ที่จะครุ่นคิดขึ้นมา ที่ผ่านมา ความสัมพันธ์ระหว่างนางกับกู้คางมั่น นับว่าเข้ากันได้ดี และก็เคยช่วยเหลือตนเองไว้ แต่ตอนนี้ตกอับแล้ว ที่ไปจวนกู้หลายครั้งนี้ ถึงแม้ท่าทีกู้คางมั่นจะไม่หยิ่งยโส แต่การพูดจาท่าทีแสดงให้เห็นถึงความหยิ่งและถือตัว เป็นการตั้งใจที่จะเว้นระยะห่างระหว่างทั้งสองคน

ฉู่หมิงหยาง ไม่พอใจนางแต่แรกแล้ว

“ทำไม? คำนึงถึงความเป็นญาติพี่น้อง? เจ้าคำนึงถึง พวกนางคำนึงถึงไหม เป็นคนไม่ต้องมีความเมตตาจนเกินไป ที่ผ่านมาหากเจ้าโหดเหี้ยมมากกว่านี้ จะตกอยู่ในสภาพดั่งทุกวันนี้หรือ?” หลินเซียวพูดขึ้นอย่างเฉยเมย

ฉู่หมิงหยางมองดูเขาอย่างเย็นชา พร้อมพูดขึ้นว่า “ใครบอกว่าข้าคำนึงถึงความเป็นญาติพี่น้อง? ข้าเพียงแค่กำลังครุ่นคิดดูว่า วิธีนี้ใช้ได้ผลหรือไม่”

“ทำไมไม่ลองดูก่อน? ตอนนี้ก็ไม่มีวิธีอื่นแล้ว ภายในสามถึงห้าวัน จะหาเงินสองสามแสนตำลึงมาได้ย่างไร? ต่อให้หามาได้ เจ้ายอมที่จะให้ไปหรือ? เงินพวกนั้นตกอยู่ในมือของซุนฉวนหวู่ เจ้าจะช่วยซุนฉวนหวู่สำรองจ่ายหรือ? เมื่อสำรองจ่ายไปแล้ว ก็ไม่รู้ว่าจะได้คืนกลับมาไหม” หลินเซียวพูดขึ้น

คำพูดของหลินเซียว ที่จริงเป็นการพูดโดนใจฉู่หมิงหยางจริงๆ อย่าว่าแต่นางไม่มีเงินเยอะขนาดนี้ ต่อให้มี นางก็ไม่มีทางที่จะให้ฮูหยินรองตระกูลกู้ คนอื่นอย่างน้อยนางก็ยอมที่จะสำรองจ่ายบ้าง มีเพียงความเป็นญาติพี่น้องนี้ นางไม่ยอม

วันนี้ที่บีบบังคับ ทำให้เกลียดจนถึงกระดูกแล้ว

เห็นนางหลงกล หลินเซียวก็พูดขึ้นว่า “ครั้งนี้เจ้าหากไม่อยากเอะอะจนเป็นเรื่องใหญ่ ก็ต้องว่าจ้างพวกนักเล่าเรื่อง ไม่เกินหนึ่งวัน ทั่วทั้งเมืองหลวงก็จะรู้ว่าตระกูลกู้คุณหนูห้าเป็นคนอย่างไร ข้ารู้จักนักเล่าเรื่องหลายคนอยู่พอดี สามารถแนะนำให้เจ้าได้”

สายตาฉู่หมิงหยางฉายแววโหดเหี้ยม พร้อมพูดขึ้นว่า “ดี”

สายตาหลินเซียวฉายแววแห่งความได้ใจ ยืนมือไปลูบแก้มของนาง ฉู่หมิงหยางอึ้ง คิดถึงเรื่องที่ผ่านมา ยังไงก็ยังเกลียดแค้น ยื่นมือผลักเขาทิ้ง พร้อมพูดขึ้นว่า “เจ้าคิดจะทำอะไร?”

หลินเซียวพูดขึ้นอย่างอ่อนโยนว่า “เพียงแค่คิดถึงเจ้ามาก หากเจ้าไม่ยินยอม ข้าก็ไม่บังคับ”