บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1188

ข้างเตียงของฮองเฮา มีหมอหลวงสองคนแล้ว เพราะหวงกุ้ยเฟยและฮู่เฟยล้วนตั้งครรภ์ ดังนั้น ตี๋กุ้ยเฟยเข้ามาเยี่ยมแล้วถือโอกาสฟังการตรวจรักษา รอเพียงแค่ทูลต่อฮ่องเต้

หลังจากหยวนชิงหลิงทำความเคารพกุ้ยเฟยแล้ว ก็ถามหมอหลวงก่อน “อาการของฮองเฮาเป็นอย่างไรบ้าง?”

หมอหลวงเดินขึ้นหน้าไปโค้งคํานับและตอบว่า “ทูลพระชายารัชทายาท พระพักตร์ของท่านหญิงเริ่มเหลือง ร่างกายบวมน้ำ ส่วนของตับแข็งบวมระบม คาดว่า เป็นเพราะลมในตับติดขัด เลือดลมติดขัด ทำร้ายอวัยวะภายในพ่ะย่ะค่ะ”

เมื่อหยวนชิงหลิงได้ยินคําพูดเช่นนี้ จึงหิ้วกล่องยาเดินเข้าไป ขณะที่เห็นฮองเฮา ตกตะลึงเล็กน้อย นางทั้งคนผอมลงมาก ใบหน้านัยน์ตาล้วนเริ่มเป็นสีเหลือง ผ้าห่มปกคลุมร่างกายไว้ แต่กลับสามารถมองออกได้ว่าหน้าท้องของนางป่องขึ้นมาเล็กน้อย นางมีสติสัมปชัญญะชัดเจน แค่เหนื่อยล้าไร้ชีวิตชีวา เห็นหยวนชิงหลิงมา นัยน์ตาก็ไม่มีประกาย มองเพียงแค่แวบเดียว แล้วก็มองไปทางอ๋องฉีที่อยู่ด้านหลังของนาง

ตั้งแต่หลังจากที่ถูกกุมขังในตำหนักฟางหมิง นางก็ได้เห็นบุตรชายน้อยมาก วันวานที่ผ่านมามีปมในใจ ตอนนี้ล้มป่วยอยู่บนเตียง นางจึงเกลียดความดื้อรั้นในอดีตของตัวเอง จ้องมองลูกชายด้วยความกังวลเป็นพิเศษ นัยน์ตาขื่นขม

อ๋องฉีเดินน้ำตาคลอเบ้าไปข้างหน้าและจับมือนาง กล่าวปลอบใจสองสามประโยค โน้มน้าวนางให้หยวนชิงรักษา ฮองเฮาก็ตกลง

หยวนชิงหลิงฟังหัวใจและปอดก่อน แล้วกดตรงช่วงตับของนางไว้และเอ่ยถาม “ท่านหญิง เจ็บหรือไม่เพคะ?”

ฮองเฮาขมวดคิ้ว สูดหายใจเล็กน้อย “เจ็บ!”

หยวนชิงหลิงกดลงตรงช่วงท้องที่ป่องขึ้นมาอีก เอ่ยถาม “ตรงนี้ล่ะ? เจ็บหรือไม่เพคะ?”

ฮองเฮายังคงมีสีหน้าท่าทางเจ็บปวดแบบเมื่อครู่ “เจ็บ!”

หยวนชิงหลิงตรวจดูเท้าทั้งสองข้างของนาง พบว่าเท้าทั้งสองข้างบวมน้ำอย่างรุนแรง ยื่นมือกดลงไป ก็ยากมากกว่าจะเด้งกลับมา

ช่องท้องน้ำคั่ง ส่วนเท้าบวมน้ำ เจ็บปวดตรงช่วงตับและหน้าท้อง แล้วดูสีหน้ากับนัยน์ตาที่เริ่มเหลือ โดยพื้นฐานวินิจฉัยขั้นพื้นฐานเป็นอาการน้ำคั่งในช่องท้องและตับ

หยวนชิงหลิงถามคนที่คอยปรนนิบัติในตําหนักเล็กน้อย บอกว่าฮองเฮาไม่เจริญอาหารมาเดือนสองเดือนแล้ว อาเจียนเป็นเลือดและถ่ายเป็นเลือด ท้องร่วงก็ค่อนข้างรุนแรง

“พี่สะใภ้ห้า เป็นอย่างไรบ้างพ่ะย่ะค่ะ?” อ๋องฉีมองดูหยวนชิงหลิงแล้วถาม

หยวนชิงหลิงเปิดกล่องยา ตรวจดูยาที่ต้องการใช้เล็กน้อย ล้วนมีครบ จึงกล่าว “ให้ยาก่อนเถอะ ขับอาการบวมน้ำสักหน่อย ดูว่าจะขับออกได้หรือ ถ้าขับออกมาไม่ได้ เกรงว่าจะต้องเจาะแล้วดูดน้ำในช่องท้องออกมา”

นางฉีดโปรตีนแอลบูมินให้ฮองเฮา แล้วใช้ยาขับปัสสาวะ และดูว่าสามารถขับออกมาเองได้หรือไม่ หากขับออกมาได้ ก็ถือว่าอาการยังไม่ได้ถึงขั้นที่แย่ที่สุด หากไม่สามารถขับออกมาได้ เช่นนั้นก็ค่อนข้างรุนแรง

หลังจากฉีดเข้าไปแล้ว ก็รอในตําหนักประมาณหนึ่งชั่วยามกว่า ฮองเฮามีการขับปัสสาวะ แต่ไม่มาก และไม่ได้เป็นที่พอใจ

นางเรียกอ๋องฉีออกไป ให้เขาเตรียมใจไว้จะดีที่สุด หากน้ำคั่งในช่องท้องยังคงรุนแรงต่อไป ฮองเฮาคงทนได้อีกไม่นาน

ดวงตาของอ๋องฉีแดงทันที กลั้นน้ำตาร้อนผ่าวไม่ให้ไหลไม่ได้ เมื่อเห็นน้องแปดที่อยู่ด้านล่างระเบียงทางเดินมองมา เขาก็พยายามอดกลั้นไว้ กล่าวด้วยเสียงแผ่วเบาว่า “พี่สะใภ้ห้า ท่านพยายามให้ดีที่สุดก็ได้แล้วพ่ะย่ะค่ะ”

“ข้าจะพยายามอย่างเต็มที่ เพียงแต่ต้องให้เจ้าเตรียมใจไว้” หยวนชิงหลิงกล่าว

อ๋องฉีอดกลั้นความเจ็บปวด “ข้ารู้”

ช่วงค่ำหน่อย ท่านอ๋องและพระชายาทุกท่านก็เข้าวังมาเยี่ยมฮองเฮา เจ้าห้าก็มาด้วย ความสัมพันธ์ในอดีตระหว่างฮองเฮากับท่านอ๋องทั้งหลายนั้นถือได้ว่าไม่ค่อยดีนัก แต่เมื่อเห็นอาการป่วยหนักในตอนนี้ ทุกคนก็เข้าวังมาเยี่ยมโดยที่ไม่ได้รับราชโองการเรียกตัว นางก็ซาบซึ้งใจเป็นที่สุด น้ำตารื้นขึ้นมาคลอที่ดวงตา แต่ไม่ได้ไหลลงมา

แต่ท่านอ๋องทุกคน ที่เผชิญกับเหตุการณ์ไม่คาดฝันของประเทศ ก็ลืมบุญคุณความแค้นในอดีตไปนานแล้ว เช่นเดียวกับการที่เคยถูกมีดทำให้บาดเจ็บ แล้วจะไปสนใจเข็มที่ทิ่มแทงเล็กน้อยนั่นทำไม?

หยวนหย่งอี้จัดการเรื่องในจวนเรียบร้อย ก็เก็บเสื้อผ้าเข้าวัง นางเป็นลูกสะใภ้ที่มีคุณสมบัติที่ดีของฮองเฮา นางสมควรเข้าวังเพื่อปรนนิบัติยามเจ็บไข้ได้ป่วย

พอตกเย็น ขณะที่ตี๋กุ้ยเฟยทูลรายงานฮ่องเต้หมิงหยวนเกี่ยวกับอาการของฮองเฮา ฮ่องเต้หมิงหยวนก็มาด้วยพระองค์เอง