บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1234

สั่งอาหารมาหลายอย่าง เจ้าแฝดกินเอร็ดอร่อยมาก อาหารที่พ่อครัวที่นี่ทำค่อนไปทางหวาน เจ้าแฝดชอบมาก กินข้าวไปถ้วยใหญ่ แล้วยังปรนเปรอเนื้อไปอีกแยะ

หยวนชิงหลิงก็กินไปไม่น้อยเหมือนกัน นางกินเยอะมากขึ้นเรื่อยๆ ท้องนี้ค่อนข้างสบายจริงๆ แทบไม่มีปฏิกิริยาอะไรเลย ถึงเวลากินก็กิน ถึงเวลานอนก็นอน แค่อยากกินของเปรี้ยวเป็นบางครั้งเท่านั้น

อะซี่เรียกบ๋อยมาเก็บเงิน แต่พอบ๋อยเข้ามากลับยิ้มแล้วบอกว่าอาหารมื้อนี้มีคนจ่ายให้แล้ว

หยวนชิงหลิงกับอะซี่ตะลึง จ่ายแล้ว?

หยวนชิงหลิงเอ่ยถาม “ใครเป็นคนจ่ายให้พวกเราหรือ?”

บ๋อยบอก “ฮูหยินท่านหนึ่งของจวนฟางกั๋วกงขอรับ ฮูหยินท่านนี้บอกว่าจำท่านได้ นางบอกว่าไม่กล้ามารบกวนท่าน ก็เลยช่วยจ่ายให้เท่านั้น”

ฮูหยินของจวนฟางกั๋วกง? เช่นนั้นน่าจะเป็นฮูหยินของบุตรชายท่านฟางกั๋วกง ก่อนหน้านี้ตอนที่รักษาอาการให้ฮูหยินใหญ่จำนางได้ เห็นนางกินอาหารที่นี่ก็เลยจ่ายให้ หยวนชิงหลิงกลัวจะติดหนี้บุญคุณผู้อื่น จึงเอ่ย “งั้นก็รบกวนพี่บ๋อยพาข้าไปพบฮูหยินท่านนี้หน่อย”

“ได้เลยขอรับ!” บ๋อยค้อมตัวเอ่ย

หยวนชิงหลิงหันไปพูดกับอะซี่ “เจ้าอยู่นี่ดูเจ้าแฝดไว้นะ ข้าไปเดี๋ยวเดียวก็มา”

อะซี่พยักหน้า “ได้ งั้นท่านไปเถอะ!”

โค้กลุกขึ้นยืน เดินไปทางหยวนชิงหลิง “ท่านแม่ หม่อมฉันไปด้วยพ่ะย่ะค่ะ”

หยวนชิงหลิงจูงมือน้อยๆ ของเขา อมยิ้มเอ่ย “ได้”

โค้กหันกลับมาพูดกับเซเว่นอัพอย่างจริงจัง “เจ้าคุ้มกันน้าสี่ให้ดีล่ะ!”

“รับทราบ!” เซเว่นอัพกะพริบดวงตาดำปริบ

อะซี่หลุดหัวเราะ “แหม เซเว่นอัพจะคุ้มกันข้าหรือ? งั้นก็ดีจริง เซเว่นอัพ เดี๋ยวน้าสี่จะซื้อของอร่อยให้เจ้า”

เซเว่นอัพมองนาง “น้าสี่ ข้ากินข้าวแล้ว”

“ซื้อขนมสิ!”

“ข้าไม่ชอบ”

“หา ไม่ชอบ? เมื่อกี้เจ้ายังกินถังหูลู่อยู่เลยนะ?”

เซเว่นอัพเท้าคาง “ไว้หน้าท่านหรอก”

อะซี่หัวเราะชอบใจ

หยวนชิงหลิงจูงโค้กออกประตูไปแล้ว เดินตรงไปข้างหน้าตามระเบียงทางเดินด้วยการนำของบ๋อย เดินไปเจ็ดแปดก้าวก็เห็นสะพานเล็กๆ เชื่อมกับห้องส่วนตัวที่พวกนางอยู่ บ๋อยชี้ห้องที่อยู่ตรงข้ามเอ่ย “ทางนั้นขอรับ ฮูหยินท่านเดินไปเองเถอะ ข้าน้อยยังมีงานต้องทำอีก”

บ๋อยพูดจบก็จากไป

หยวนชิงหลิงจูงมือโค้กเดินไป เคาะประตูด้านนอก ประตูเปิดออกจากด้านใน จากนั้นก็มีเสียงดังขึ้น “เชิญ!”

ประตูเปิดออกหมดแล้ว พอหยวนชิงหลิงได้ยินเสียงในใจก็หนักอึ้ง ไม่ใช่ฮูหยินฟาง แต่เป็นเจ้าหญิงฮุ่ยผิง

“ทำไม? พระชายารัชทายาทไม่กล้าเข้ามาหรือ? กลัวข้าจะกินท่านหรือไง?” เสียงของฮุ่ยผิงดังขึ้นอย่างเย็นชา