บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1314

คำพูดนี้เห็นได้ชัดว่าเป็นการบอกว่าในท้องของหยวนชิงหลิงเป็นบุตรสาว เขาที่เป็นเสด็จปู่ทวดผู้นี้ก็ต้องช่วยฝังเหล้าหรุ่ยเอ๋อหง รอให้หลายฝูน้อยออกเรือนแล้วค่อยขุดขึ้นมาดื่ม

หยวนชิงหลิงแปลกใจมากอย่างฉับพลัน “พระองค์มั่นใจว่าจะฝังเหล้าหรุ่ยเอ๋อหงได้อย่างไรล่ะเพคะ?”

“ก็ข้ารู้” ไท่ซ่างหวงกล่าวด้วยความมั่นใจมาก

“รู้ได้อย่างไรเพคะ?”

“ห้าสิบปีก่อน ซินแสบอกว่า ปีนี้ข้าจะมีเหลนสาวเพิ่ม”

“เช่นนั้นก็อาจจะเป็นหรงเยว่เพคะ”

“เช่นนั้นก็เพิ่มสองคนแล้ว!” เขากล่าวอย่างสบายใจ

หยวนชิงหลิงหัวเราะขึ้นมาแล้ว “หรงเยว่เป็นลูกแฝดเพคะ”

เขาเบิกตาโพลงทันทีด้วยความขุ่นเคืองร้อนรน “เช่นนั้นก็เพิ่มสามคน!”

“หรงเยว่ก็เป็นบุตรสาวด้วยหรือเพคะ?” หยวนชิงหลิงเอ่ยถามด้วยความซุกซน

ไท่ซ่างหวงไม่สนใจนางแล้ว เป็นคนไม่เชื่อคำพูดของซินแส ก็จะมีเคราะห์

หยวนชิงหลิงยืนขึ้นมา ไล่ทั้งสามคนเข้าไป ต้องการตรวจร่างกายให้พวกเขา

เซียวเหยากงแข็งแรงเหมือนดั่งปกติ หัวใจและปอดยังมีประสิทธิภาพดีกว่าคนหนุ่มสาวซะอีก มือขาคล่องแคล่ว กระดูกเอวแข็งแรง เขาภูมิใจกับเรื่องนี้มาก รู้สึกว่าตัวเองสามารถมีชีวิตอยู่ได้อีกหนึ่งร้อยปี

ไท่ซ่างหวงพูดอย่างปากร้ายว่า “โดยปกติคนที่แข็งแรงมักจะตายก่อน”

เซียวเหยากงกลอกตาขาวใส่เขาแวบหนึ่ง “ตายก่อนก็ยังเป็นบุญวาสนาของข้านะพ่ะย่ะค่ะ ถ้าพวกท่านตายหมดแล้ว เหลือข้าคนเดียว วันเวลาเช่นนี้จะเหงามากเพียงใด!”

ไท่ซ่างหวงและโสวฝู่ฉู่ล้วนเงยหน้ามองเขาอย่างรวดเร็ว ในดวงตามีบางสิ่ง ค่อยๆปรากฏขึ้นมา เห็นได้ชัดว่าใบหน้าดูหนักอึ้ง เพราะพวกเขาล้วนรู้ดี วันนี้ ไม่ได้ไกลมากนัก พวกเขาผู้เฒ่าทั้งสาม จะต้องมีคนหนึ่งตายล่วงหน้าไปก่อน จากนั้นทิ้งไปสองคนไว้ สุดท้ายก็ทิ้งไว้คนเดียว

ตั้งแต่วัยเยาว์อยู่เคียงข้างกันจนแก่ชรา นี่เป็นพรหมลิขิตและบุญวาสนาอันยิ่งใหญ่ แต่พรหมลิขิตและบุญวาสนาเหล่านี้ล้วนมีจุดจบ

หยวนชิงหลิงถือหูฟังทางการแพทย์ไว้ ก็พลันเศร้าโศกไปชั่วขณะ

โสวฝู่ฉู่มองไปทางแม่นมสี่ที่อยู่ข้างๆ ยิ้มแล้ว “ไม่เป็นไร ยังมีชาติหน้า มักจะต้องมีความหวังอยู่เสมอ”

แม่นมสี่ก็หัวเราะแล้ว “ใช่แล้ว ยังมีชาติหน้าอีกน่ะเพคะ”

ไท่ซ่างหวงไม่ได้พูดจา เพียงแค่หลับตาให้หยวนชิงหลิงฟังเสียงหัวใจเต้น หัวใจของเขาเต้นเร็วเล็กน้อย บางทีอาจเป็นเพราะผลกระทบทางอารมณ์ เขาไม่ได้พูด แต่ในใจก็กลัวการมาถึงของวันนั้น

สุขภาพของไท่ซ่างหวง ดีกว่าก่อนที่จะออกรบซะอีก ดูท่า คนเราไม่สามารถมีความสุขได้เพียงอย่างเดียว ต้องมีเรื่องให้เขาทำสักหน่อย เช่นนี้จึงสามารถยืดอายุให้ยืนยาวได้

โสวฝู่ฉู่ปอดไม่ดี อาการไอหนักขึ้นต่อเนื่องกันหลายวัน เมื่อถามอย่างละเอียด จึงได้รู้ว่าที่แท้ของบำรุงของไท่ซ่างหวงล้วนได้มอบให้เขาหมดแล้ว ฝู่ฉู่ได้รับบาดเจ็บเล็กน้อยในสนามรบ ไท่ซ่างหวงรู้ว่าสุขภาพของเขาอ่อนแอ จึงให้เขาดื่มไปสองส่วน พูดจากในมุมมองของแพทย์แผนจีน เช่นนี้เรียกว่าร่างกายอ่อนแอไม่สามารถรับการบำรุงได้ ไฟในปอดรุนแรง จึงไอแล้ว

หยวนชิงหลิงจ่ายยาน้ำแก้ไอบางส่วนให้ ให้แม่นมคอยควบคุมการกินยาของเขา ฝู่ฉู่รักสุขภาพมาก อย่างไรเสียเมื่อแก่ชราแล้วจึงสามารถมีเวลาว่างได้ ใช้ชีวิตอยู่กับคนที่ตัวเองชอบและเพื่อนที่ร่วมสงครามมาทั้งชีวิตอย่างสงบสุขได้หน่อย ถึงจะสามารถพักผ่อนได้ เขาตัดใจตายไม่ลงน่ะ

ดังนั้น เขาถามหยวนชิงหลิงกระทั่งว่าสามารถให้น้ำเกลือได้หรือไม่ น้ำชนิดนั้นที่ดีขึ้นอย่างรวดเร็ว

หยวนชิงหลิงยิ้มแล้วกล่าว “ไม่ถึงขั้นนั้น กินยาก็หาย กินดื่มของอ่อนจืดชืดหน่อย ไม่สามารถดื่มเครื่องบำรุงอะไรได้อีกแล้ว”

โสวฝู่ฉู่อดกล่าวโทษไท่ซ่างหวงไม่ได้ “ต่อจากนี้ของบำรุงของท่าน ท่านกินเองเถอะพ่ะย่ะค่ะ”

ไท่ซ่างหวงพูดพึมพำ “ทำเพื่อเจ้าได้ดี เจ้ายังไม่รู้อีก”