บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1363

เต๋ออี้กงกงได้ยินบทสนทนาระหว่างหยู่เหวินเห้ากับหยวนชิงหลิง จึงอดตกใจไม่ได้ "นี่...ยังมีคนต้องการทำร้ายพระนางอย่างนั้นรึ?"

หยู่เหวินเห้าพูดว่า “หลังจากกลับไปถึงวัง เจ้าอย่าเพิ่งพูดอะไรทั้งนั้น ข้าจะทำการสืบสวนอย่างลับ ๆ!”

“พ่ะย่ะค่ะ ข้าน้อยทราบแล้ว!” เต๋ออี้กงกงตอบ สีหน้าซีดเผือด เป็นใครกันที่อยากจะทำร้ายหวงกุ้ยเฟย? ในวังหลัง ใครกันที่เกลียดหวงกุ้ยเฟยมากถึงขนาดนี้?

หยู่เหวินเห้าจับมือหยวนชิงหลิง ฝ่ามือของนางเย็นเฉียบและเปียกชื้น ถ้ามีคนลงมือทำร้ายนางจริง ๆ ลูกของฮู่เฟยยังรักษาไว้ไม่ได้ อีกทั้งร่างกายของหวงกุ้ยเฟยก็ยังแข็งแรงไม่เท่าฮู่เฟยอีกด้วย เช่นนั้นผลที่ตามมา.....

นางไม่กล้าคิดให้ลึกไปกว่านี้รู้สึกแค่ว่าทั่วร่างเย็นเฉียบเหมือนถูกแช่อยู่ในน้ำแข็ง นางรู้ดีว่าเด็กคนนี้มีความหมายอย่างไรต่อหวงกุ้ยเฟย นางละทิ้งทุกสิ่ง ยอมถอยกลับไปอยู่ตำหนักฉางเหมิน วางความหวังทั้งหมดไว้กับเด็กคนนี้ที่กำลังจะเกิดมา หากเกิดเรื่องร้ายอะไรขึ้นกับเด็ก นั่นเท่ากับว่ามันคือการคร่าชีวิตนางไปด้วยอย่างแท้จริง

ทวยเทพบนสวรรค์คงจะไม่โหดร้ายถึงเพียงนี้หรอกกระมัง? ก่อนหน้านี้ที่ไม่มีลูก นางยังพอจะพูดโน้มน้าวใจตัวเองได้ แต่เมื่อถึงตอนที่นางยอมแพ้ไปแล้ว กลับตั้งท้องขึ้นมาได้ในที่สุด แต่กลับต้องมาสูญเสียไปอีก นี่ไม่สู้ไม่เคยมีมาแต่แรกเลยเสียยังจะดีกว่า

เมื่อมาถึงวัง ทั้งคู่ก็ตรงไปที่ตำหนักฉางเหมิน ทั้งฮ่องเต้หมิงหยวนและฮู่เฟยก็ล้วนมากันแล้ว ร่างกายของฮู่เฟยยังค่อนข้างอ่อนแอ แต่นางยืนกรานว่าจะขอมาด้วย หมิงเต้หมิงหยวนก็ไม่อาจหยุดนางได้ จึงทำได้เพียงมาเป็นเพื่อนอยู่ข้าง ๆ นางไปด้วย

ตอนที่หยวนชิงหลิงมาถึง ฮู่เฟยก็แสดงท่าทางโล่งใจอย่างเห็นได้ชัด รีบลุกขึ้นทันทีแล้วเข้าไปจับมือหยวนชิงหลิง พลางพูดอย่างกังวลว่า"พระชายารัชทายาทรีบเข้าไปเร็วเข้า พี่หญิงมีอาการปวดท้องอยู่นานมากแล้ว"

หยวนชิงหลิงมองใบหน้าที่เป็นกังวลของนาง แล้วพูดว่า "ได้ ท่านหญิงโปรดวางใจ"

นางค้อมกายถวายบังคมฮ่องเต้หมิงหยวน ฮ่องเต้หมิงหยวนก็มีสีพระพักตร์ที่ฉายแววกังวลอย่างเห็นได้ชัด ในใจของพระองค์เรียกว่าพังทลายไปเกือบครึ่งแล้ว เพราะเด็กยังไม่ครบกำหนดคลอด ยังห่างจากเวลาที่กำหนดอีกนานพอสมควร และไม่ว่าจะเป็นประชาชนคนทั่วไป หรือในวังก็ตามแต่ ถ้าเด็กอายุครรภ์ยังไม่ครบแปดเดือน ก็ล้วนยากจะรักษาชีวิตไว้ได้ พระองค์เตรียมทำใจให้พร้อมรับข่าวร้ายไว้แล้ว แต่ก็ยังเกิดความรู้สึกโศกเศร้าอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เอ่ยอย่างสลดใจว่า “ไปเถอะ รีบเข้าไป!”

“เพคะ!” หยวนชิงหลิงหิ้วกล่องยา แล้วรีบเดินเข้าไปในห้องโถงด้านในทันที

หมอหลวงนั่งอยู่หลังฉากบังลม คอยชี้แนะนางผดุงครรภ์ จิ้งกุ้ยเฟยกับหลู่เฟยรวมถึงสนมลี่ล้วนอยู่ข้างกายหวงกุ้ยเฟยกันหมด เมื่อเห็นว่าหยวนชิงหลิงมาถึงแล้ว จิ้งกุ้ยเฟยก็รีบปลอบโยนนางอย่างรวดเร็วว่า “น้องสาววางใจได้ พระชายารัชทายาทมาถึงแล้ว”

หวงกุ้ยเฟยนอนอยู่บนเตียง สีหน้าของนางซีดเผือดไปหมดทั้งหน้าแล้ว ที่หน้าผากมีเหงื่อเย็น ๆ ไหลอาบ สีหน้าเจ็บปวดอย่างปิดไม่มิด เห็นได้ชัดว่าอาการเจ็บปวดของนางสาหัสมากแล้ว

หยวนชิงหลิงวางกล่องยาลง ก้าวขึ้นไปข้างหน้าจับมือหวงกุ้ยเฟย แล้วหันไปถามนางผดุงครรภ์ทันที "สถานการณ์เป็นอย่างไรบ้าง?"

นางผดุงครรภ์สองคนก็มีเหงื่อออกมากเช่นกัน หลังจากได้ยินหยวนชิงหลิงถาม หนึ่งในนั้นก็เช็ดเหงื่อ สูดลมหายใจเล็กน้อยแล้วตอบว่า "ทูลพระชายารัชทายาท หวงกุ้ยเฟยคลอดก่อนกำหนด น้ำเดิน ตำแหน่งทารกในครรภ์ผิดปกติ สถานการณ์ไม่ดีเลยเพคะ"

หยวนชิงหลิงหยิบหูฟังออกมา ฟังเสียงหัวใจของทารกในครรภ์ การเต้นของหัวใจของทารกในครรภ์ค่อนข้างอ่อนแอ น้ำคร่ำแตกเป็นเวลานานมากแล้ว แม้ว่านางจะนอนราบโดยตลอด แต่ปัจจัยเสี่ยงก็ยังค่อนข้างสูง ถ้ายังไม่คลอดออกมาอีก ก็น่ากลัวว่าเด็กอาจจะขาดอากาศหายใจจนตายในครรภ์ไปเสียก่อน

“ให้ยาช่วยเร่งคลอดแล้วหรือไม่?” หยวนชิงหลิงถาม

“สองชามแล้วเพคะ แต่ปัญหาใหญ่ ... คือตำแหน่งทารกในครรภ์ นี่ควรจะทำอย่างไรดีเพคะ?” นางผดุงครรภ์กังวลมากจนพูดจาติด ๆ ขัด ๆ ไปหมด ขาทั้งสองข้างสั่นเทิ้มจนแทบยืนไม่อยู่

หวงกุ้ยเฟยจับมือของหยวนชิงหลิงไว้แน่น เงยหน้าขึ้นอย่างยากลำบาก กัดฟันฝืนใจพูดว่า "ช่วยลูกของข้าด้วย... ช่วยเด็ก... ไม่ต้องสนใจข้า"

หยวนชิงหลิงเห็นว่าริมฝีปากของนางถูกกัดจนแตกไปหมดแล้ว ความเจ็บปวดทำให้ใบหน้าของนางบิดเบี้ยว ทั้งขาวซีดสลับกับเขียวคล้ำ หยวนชิงหลิงกัดฟัน พูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่นว่า"รอไม่ได้แล้ว เปิดหน้าท้อง!"

หากยังรอต่อไป ไม่ต้องพูดถึงว่าตัวเด็กจะไม่รอด ตัวผู้ใหญ่เองก็จะไม่รอดไปด้วย!

นางเสียใจที่ไม่ได้ขอให้คุณย่ามาด้วย ตอนนี้จะไปหาคุณย่าก็ไม่ทันเสียแล้ว นางคว้ามือนางผดุงครรภ์แล้วพูดว่า "พวกเจ้าอยู่ช่วยข้าที่นี่ ส่วนคนอื่นที่เหลือ ออกไปให้หมด!"