บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1510

หยวนชิงหลิงคิดซ้ำแล้วซ้ำเล่า ให้หยู่เหวินเห้าเล่าเรื่องท่านชายสี่ให้เหลิ่งจิ้งเหยียนฟัง ทุกสิ่งที่แม่ของท่านชายสี่ต้องพบเจออย่างไม่ปิดบัง เล่าให้เหลิ่งจิ้งเหยียนฟังทั้งหมด

ใต้เท้าเหลิ่งที่เป็นคนสุขุมมาตลอด เมื่อฟังเรื่องพวกนี้แล้ว ก็โกรธโมโหอย่างมาก โยนถ้วยในมือลงพื้นอย่างแรง สั่นสะท้านไปทั้งตัว พร้อมพูดขึ้นว่า “โหดเหี้ยมอำมหิตอย่างมาก คนแบบนี้ ทำไมถึงยังปล่อยให้เขามีชีวิตอยู่บนโลก? ต้องเผาเขาเป็นเถ้าถ่าน ถึงจะระบายความแค้นในใจของท่านชายสี่ได้”

“ตอนนี้เผาเขาเป็นเถ้าถ่าน ถือเป็นการง่ายไปสำหรับเขา” หยู่เหวินเห้าพูดขึ้นด้วยสายตาเต็มไปด้วยความโกรธว่า “ตอนนี้เรายังไม่แน่ใจว่าเหลิ่งเฟิ่งชิงตายแล้วจริงหรือไม่ หรือว่าตระกูลเทียนซ่วนยังนี้พลังอะไรที่พวกเรายังไม่รู้ หากรู้เรื่องพวกนี้แล้ว บางทีอาจจะมีโอกาสพลิกผันได้”

ถึงแม้เหลิ่งจิ้งเหยียนจะโกรธจัด แต่เมื่อฟังเช่นนี้แล้วก็คิดว่าไม่น่าจะมีความเป็นไปได้ที่จะพลิกผัน เรื่องราวผ่านมาตั้งสามสิบหกปีแล้ว

แต่ฮองเฮามักจะทำอะไรในสิ่งที่ไม่คาดคิดเสมอ ในเมื่อนางอยากรู้ งั้นก็ช่วยอย่างเต็มที่

“อาจารย์ของข้าก็อยู่ในเมืองหลวง ข้าจะรีบไปพาเขาเข้าวัง เรื่องตระกูลเทียนซ่วน เขาน่าจะพอรู้อยู่บ้าง”

ใต้เท้าเหลิ่งพูดเสร็จ ก็รีบหันตัวเดินออกไปอย่างรวดเร็ว

สามารถทำให้เหลิ่งจิ้งเหยียนไม่สงบได้ขนาดนี้ ถือว่าเห็นได้น้อยครั้งมาก

หยวนชิงหลิงหลับตา อยากจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อจับจิตสำนึกที่เลือนรางนั้น เพราะพอจีชอบเหลิ่งเฟิ่งชิง ดังนั้นจึงช่วยพานางหนีไปหรือ? แต่สุดท้ายเขาตายเพราะถูกการย้อนกลับมาทำร้ายของตระกูลเทียนซ่วน เป็นเพราะอะไรกันแน่?

นางมีความรู้สึกที่แข็งแกร่ง สาเหตุการตายของพอจี บางทีอาจจะเป็นคำตอบที่พวกเขาตามหา นางจะต้องรู้ให้ได้

ในขณะที่กำลังรอหนานเปียนเค่ออาจารย์ของเหลิ่งจิ้งเหยียน พระชายาส่งคนเข้าวังมาบอกว่า สำนักเหลิ่งหลังยังหาศพของเหลิ่งเฟิ่งชิงบนยอดเขาหมาป่าหิมะไม่ได้

หยวนชิงหลิงสั่งคนนำความกลับไปบอกว่า พรุ่งนี้นางจะขึ้นไปบนยอดเขาหมาป่าหิมะด้วยตัวเอง ดูว่าสามารถสัมผัสอะไรได้บ้าง