บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1665

เสียงกริ่งเลิกเรียนดังแล้ว คุณครูจางยังไม่ได้เดินออกจากห้องเรียน ก็เห็นเด็กนักเรียนหญิงกลุ่มหนึ่งกรูเข้าไปทางนักเรียนใหม่

“ฉันชื่อหวางจื่อฉิง”

“ฉันชื่อซูถิง”

“ฉันชื่อเจียฮุ่ย”

นักเรียนหญิงสองสามคนแย่งกันพูดแนะนำตัวเอง จากนั้นถามเขา “นายย้ายมาจากโรงเรียนไหน? ชื่อของนายน่าฟังจังเลย คิดไม่ถึงว่านายจะมีนามสกุลสองพยางค์? นายมีงานอดิเรกอะไร? สุดสัปดาห์ฉันเชิญนายไปดื่มชาดีไหม?”

หนังสือเล่มหนึ่งตีลงมาบนหัวของหยู่เหวินหวง หยู่เหวินหวงยื่นมือมารับไว้ ยืนขึ้นมา เห็นนักเรียนที่ดันโต๊ะของเขาไว้ตลอดเมื่อครู่มองดูเขาด้วยความไม่เป็นมิตร น่าจะเพราะเห็นว่าหนังสือไม่ได้ตีลงบนศีรษะของเขา มีท่าทางผิดหวังขุ่นเคืองเล็กน้อย

“หลี่เจี้ยนฮุยนายจะเกินไปแล้วนะ นายทุบตีนักเรียนใหม่ได้ยังไงกันน่ะ?” นักเรียนหญิงที่ชื่อเจียฮุยรีบออกหน้าช่วยหยู่เหวินหวง เท้าสะเอวถามนักเรียนชายที่เอาหนังสือมาตี

“ไม่ได้ระวัง ได้รึเปล่า?” หลี่เจี้ยนฮุยเปล่งเสียงไม่พอใจคำหนึ่ง มือหนึ่งแย่งหนังสือกลับมาจากมือของหยู่เหวินหวง สองมือสอดไปในกระเป๋ากางเกง “ฉันไปฉี่ ขี้เกียจจะสนใจพวกงี่เง่ากลุ่มนี้อย่างพวกเธอ”

“เพื่อนนักเรียนหยู่เหวินหวง นายไม่ต้องไปสนใจเขา เขาร้ายมาก” นักเรียนเจียฮุยกล่าว

“ใช่แล้ว เขากากที่สุดในชั้นเรียนของพวกเรา สอบได้สิบกว่าคะแนนมาตลอด ช่างขายหน้านัก”

“พวกเธอสอบได้สูงเหรอ? ก็ไม่ใช่ยี่สิบสามสิบคะแนนหรือ?” หลี่จื่อเยว่เพื่อนร่วมโต๊ะตัวเล็กๆเตี้ยๆของหยู่เหวินหวงหัวเราะแล้วกล่าว

หยู่เหวินหวงได้ฟังตรงนี้ มีท่าทางรับไม่ได้เล็กน้อย นี่เป็นห้องเรียนอะไรกันแน่นะ? ยี่สิบสามสิบคะแนนสอบออกมาได้ยังไง?

“นี่ ฉันได้ยินมาว่า” มีนักเรียนชายคนหนึ่งวิ่งมาจากด้านนอก สีหน้าดีอกดีใจ “หยู่เหวินหวงที่มาใหม่ คะแนนสูงสุดวิชาคณิตศาสตร์แค่เก้าจุดห้าคะแนน ฮ่าๆๆๆ เป็นคนที่กากที่สุดในชั้นเรียนของพวกเรา ย่ำแย่กว่าหลี่เจี้ยนฮุยอีก”

“ไม่ใช่หรอกมั้ง?” เหล่านักเรียนชายหัวเราะขึ้นมาอย่างบ้าคลั่ง “กากเกินไปแล้ว ขยะนะเนี้ย”

แววตาเยาะเย้ยของทุกคนถาโถมไปที่หยู่เหวินหวง แม้แต่เพื่อนนักเรียนหญิงที่ล้อมรอบเขาเมื่อครู่ก็หัวเราะขึ้นมาแล้ว

หยู่เหวินหวงหยิบกระติกน้ำร้อนแล้วเดินออกไปท่ามกลางเสียงหัวเราะเยาะเย้ย เทน้ำใส่แก้วหนึ่งแก้วอยู่หน้าเครื่องทำน้ำร้อน หลี่เจี้ยนฮุยออกมาจากห้องน้ำ จงใจสะบัดน้ำใส่หน้าของหยู่เหวินหวง จากนั้นก็หัวเราะเยาะอย่างชั่วร้าย “หยู่เหวินเก้าคะแนน ถุย”

เขาหันกลับไปมองดูหยู่เหวินหวง เขายังยืนอยู่ด้านนอกระเบียง มีระยะห่างกับเขาสิบเมตร เขาไม่ได้หัวเราะ เพียงแค่กำลังยกกระติกน้ำร้อนขึ้นดื่มน้ำ จากนั้นก็เดินกลับมาด้วยสายตาที่เย็นชา

หลี่เจี้ยนฮุยด่าว่าดวงซวยไปคำหนึ่ง ก็ตามกลับไปที่ที่นั่งด้วย

การเข้าเรียนวันแรก ก็ผ่านไปท่ามกลางความวุ่นวายอลหม่านเช่นนี้

ก่อนถึงเวลาเรียนด้วยตัวเองในตอนเย็น ครูประจำชั้นคุณครูจางเรียกหยู่เหวินหวงเข้าไป บอกว่า“นักเรียนหยู่เหวินหวง เธอเป็นเด็กมาใหม่ ไม่อย่างนั้นการสอบวัดความรู้ที่เรียนไปครั้งแรก เธอก็อย่าเพิ่งเข้าร่วมก่อนเลย ฉันบอกกับหัวหน้าระดับชั้นคำหนึ่งก็ได้”

หยู่เหวินหวงส่ายหน้า “ผมอยากเข้าร่วมครับ”

คุณครูจางกล่าว“เธอมาใหม่ อีกทั้งหนึ่งเดือนก่อนหน้านี้ที่สอนซ่อมเธอก็ไม่ได้มา ทบทวนบทเรียนได้ไม่ดีแน่นอน หลังจากนี้มีการสอบมากมาย เธอวางใจได้ สอบได้ทุกวัน ครั้งนี้ก็อย่าเพิ่งเข้าร่วมเลย”

หยู่เหวินหวงกล่าว“แบบนี้เถอะครับ ครูให้ผมเข้าร่วมสอบ ไม่ต้องเอาผมนับเข้าไปในคะแนนเฉลี่ยก็ได้ ผมอยากทำข้อสอบ ดูว่าตัวเองไม่ได้ตรงไหน”

คุณครูจางขมวดคิ้ว ก็เข้าร่วมสอบแล้ว จะไม่นับเข้าไปได้หรือ?