เสียงกริ่งเลิกเรียนดังแล้ว คุณครูจางยังไม่ได้เดินออกจากห้องเรียน ก็เห็นเด็กนักเรียนหญิงกลุ่มหนึ่งกรูเข้าไปทางนักเรียนใหม่
“ฉันชื่อหวางจื่อฉิง”
“ฉันชื่อซูถิง”
“ฉันชื่อเจียฮุ่ย”
นักเรียนหญิงสองสามคนแย่งกันพูดแนะนำตัวเอง จากนั้นถามเขา “นายย้ายมาจากโรงเรียนไหน? ชื่อของนายน่าฟังจังเลย คิดไม่ถึงว่านายจะมีนามสกุลสองพยางค์? นายมีงานอดิเรกอะไร? สุดสัปดาห์ฉันเชิญนายไปดื่มชาดีไหม?”
หนังสือเล่มหนึ่งตีลงมาบนหัวของหยู่เหวินหวง หยู่เหวินหวงยื่นมือมารับไว้ ยืนขึ้นมา เห็นนักเรียนที่ดันโต๊ะของเขาไว้ตลอดเมื่อครู่มองดูเขาด้วยความไม่เป็นมิตร น่าจะเพราะเห็นว่าหนังสือไม่ได้ตีลงบนศีรษะของเขา มีท่าทางผิดหวังขุ่นเคืองเล็กน้อย
“หลี่เจี้ยนฮุยนายจะเกินไปแล้วนะ นายทุบตีนักเรียนใหม่ได้ยังไงกันน่ะ?” นักเรียนหญิงที่ชื่อเจียฮุยรีบออกหน้าช่วยหยู่เหวินหวง เท้าสะเอวถามนักเรียนชายที่เอาหนังสือมาตี
“ไม่ได้ระวัง ได้รึเปล่า?” หลี่เจี้ยนฮุยเปล่งเสียงไม่พอใจคำหนึ่ง มือหนึ่งแย่งหนังสือกลับมาจากมือของหยู่เหวินหวง สองมือสอดไปในกระเป๋ากางเกง “ฉันไปฉี่ ขี้เกียจจะสนใจพวกงี่เง่ากลุ่มนี้อย่างพวกเธอ”
“เพื่อนนักเรียนหยู่เหวินหวง นายไม่ต้องไปสนใจเขา เขาร้ายมาก” นักเรียนเจียฮุยกล่าว
“ใช่แล้ว เขากากที่สุดในชั้นเรียนของพวกเรา สอบได้สิบกว่าคะแนนมาตลอด ช่างขายหน้านัก”
“พวกเธอสอบได้สูงเหรอ? ก็ไม่ใช่ยี่สิบสามสิบคะแนนหรือ?” หลี่จื่อเยว่เพื่อนร่วมโต๊ะตัวเล็กๆเตี้ยๆของหยู่เหวินหวงหัวเราะแล้วกล่าว
หยู่เหวินหวงได้ฟังตรงนี้ มีท่าทางรับไม่ได้เล็กน้อย นี่เป็นห้องเรียนอะไรกันแน่นะ? ยี่สิบสามสิบคะแนนสอบออกมาได้ยังไง?
“นี่ ฉันได้ยินมาว่า” มีนักเรียนชายคนหนึ่งวิ่งมาจากด้านนอก สีหน้าดีอกดีใจ “หยู่เหวินหวงที่มาใหม่ คะแนนสูงสุดวิชาคณิตศาสตร์แค่เก้าจุดห้าคะแนน ฮ่าๆๆๆ เป็นคนที่กากที่สุดในชั้นเรียนของพวกเรา ย่ำแย่กว่าหลี่เจี้ยนฮุยอีก”
“ไม่ใช่หรอกมั้ง?” เหล่านักเรียนชายหัวเราะขึ้นมาอย่างบ้าคลั่ง “กากเกินไปแล้ว ขยะนะเนี้ย”
แววตาเยาะเย้ยของทุกคนถาโถมไปที่หยู่เหวินหวง แม้แต่เพื่อนนักเรียนหญิงที่ล้อมรอบเขาเมื่อครู่ก็หัวเราะขึ้นมาแล้ว
หยู่เหวินหวงหยิบกระติกน้ำร้อนแล้วเดินออกไปท่ามกลางเสียงหัวเราะเยาะเย้ย เทน้ำใส่แก้วหนึ่งแก้วอยู่หน้าเครื่องทำน้ำร้อน หลี่เจี้ยนฮุยออกมาจากห้องน้ำ จงใจสะบัดน้ำใส่หน้าของหยู่เหวินหวง จากนั้นก็หัวเราะเยาะอย่างชั่วร้าย “หยู่เหวินเก้าคะแนน ถุย”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บัลลังก์หมอยาเซียน
สองขาของหยู่เหวินเห้าก็คดงอคุกเข่าลงอย่างช่วยไม่ได้ เอ่ยอย่างไม่เต็มใจเลยสักนิดว่า “ลูกยินดียอมรับโทษทัณฑ์ที่เหลือของเสด็จพ่อ ชอบข้อความบทนี้ตลกดีคะพระเอก ตอน 394...
1...
1...
เพิ่งอ่านได้ 2ร้อยกว่าหน้า สนุกน่าติดตามมาก แต่ทั้งเรื่องมี2พันกว่าหน้า ทำไงจะอ่านจบ...
ขอบคุณผู้แต่ง และ novelones มากๆค่ะ ดีที่สุด อ่านรอบที่ 4 แล้วก็ยังสนุกครบรส ❤️...
เรื่องนี้ถือว่าสมบูรณ์มากสนุกต้นถึงจบ อยากให้เป็นซีรี่ย์...
สนุก ตลกดี เนื้อเรื่องชวนติดตามแต่คำผิดเยอะไปหน่อยค่ะ...