บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1697

หลังจากประชุมผู้ปกครองเสร็จแล้ว หยู่เหวินเห้ากับหยวนชิงหลิงต่างถูกเรียนเชิญไปพบผู้อำนวยการโรงเรียน เพื่อพูดคุยถึงปัญหาของนักเรียน

แน่นอนว่านักเรียนไม่มีปัญหาอะไร ตอนนี้ต้องมั่นใจว่าที่บ้านก็ไม่มีปัญหาอะไร ให้นักเรียนพยายามอย่างสุดความสามารถ สอบเข้ามหาวิทยาลัยที่ดีที่สุด

หลังจากพูดคุยกันแล้ว รู้ว่าในครอบครัวรักใคร่สามัคคีกันอย่างมาก ไม่ส่งผลกระทบต่อการเรียนของนักเรียน กระทั่งยังมีการให้กำลังใจ ทางโรงเรียนจึงค่อยวางใจ

ไม่ว่าจะเป็นโรงเรียนมัธยมปลายหัวเฉิงหรือโรงเรียนมัธยมเซิ่งเย่ ปีนี้ล้วนเดิมพันนักเรียนสองคนนี้

หลังจากประชุมผู้ปกครองเสร็จแล้ว หยวนชิงหลิงมารับเจ้าห้าที่โรงเรียนแล้วออกไปทานข้าว

ใกล้ๆโรงเรียนมีร้านอาหารค่ำไม่เลวแห่งหนึ่ง แต่ค่อนข้างเสียงดัง

เมื่อก่อนหยวนชิงหลิงมาสถานที่แบบนี้น้อยครั้งมาก เพราะนางไม่ชอบความเสียงดัง

หยู่เหวินเห้ายิ่งมาน้อยครั้งกว่า

แต่คืนนี้พวกเขาคิดว่าบรรยากาศที่นี่เหมาะกับอารมณ์ความรู้สึกคืนนี้ที่สุด

สั่งเบียร์มาสองกระป๋องกับน้ำอัดลมมาหนึ่งกระป๋อง ทั้งสองคนชนแก้วกันอยู่ในร้านอาหารค่ำ

นอกจากดีใจมีความสุขแล้ว ก็ยังภาคภูมิใจอย่างมาก

และพวกเขาได้มีส่วนร่วมในความสุขและความสำเร็จ

เจ้าห้าที่ดื่มเหล้าได้ไม่เลว วันนี้รู้สึกร่องลอย มองดูภรรยาคนสวย คิดถึงลูกชายที่เก่ง และก็คิดถึงความสงบสุขเจริญรุ่งเรืองของเป่ยถังในตอนนี้ เขารู้สึกว่าชั่วชีวิตนี้ไม่มีอะไรเสียใจแล้ว

ตอนนี้หวนคิดถึงเรื่องที่ผ่านมา ตอนนั้นเขาถูกใส่ร้าย ไม่ได้รับความไว้วางใจจากประชาชน กลายเป็นที่ขบขันในราชสำนัก แม้แต่เขายังคิดว่าชั่วชีวิตนี้ คงจะต้องผ่านไปอย่างโคตรงี่เง่าอย่างนี้

แต่ทั้งหมด เปลี่ยนแปลงไปหลังจากที่นางมา

“ด็อกเตอร์หยวน ขอบใจเจ้า” ในระหว่างที่มึนเมา เขาจับมือหยวนชิงหลิงไว้ แล้วพูดขึ้นด้วยเสียงเบา

“ฮ่องเต้ ทำไมจู่ๆก็พูดจาเกรงใจขึ้นมา?” หยวนชิงหลิงยิ้มหัวเราะพร้อมพูดขึ้น

“หากเจ้าไม่มา ข้าก็คงเป็นที่ขบขันไปตลอดชีวิต เจ้ามาแล้ว ข้าก็กลายเป็นผู้ชนะ......” เขาถอนหายใจพร้อมพูดขึ้นว่า “กลมกลืนสวยงามมาก”

“เมาแล้ว?” หยวนชิงหลิงมองดูเหล้าที่ถึงก้นขวด