บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1742

สามวันต่อมา ฮ่องเต้กับฮองเฮาทรงนำขุนนางน้อยใหญ่จากราชสำนัก และเจ้าหน้าที่ของเมืองหวูกุ้ยหลายคนไปยังโรงหมอหลักประจำเมือง เพื่อทักทาย ให้กำลังใจ และกล่าวขอบคุณสำหรับการร่วมแรงร่วมใจในช่วงที่เกิดโรคระบาด

ทุกที่ที่เขาไป ล้วนเกิดความโกลาหล อลหม่านไปหมด

ผู้คนมารุมล้อม จากก็อยากมาเห็นกับตาว่า ฮ่องเต้กับฮองเฮาของพวกเขาหน้าตาเป็นอย่างไร

เมื่อพวกเขาเห็นว่าทั้งฮ่องเต้และฮองเฮา ต่างยังดูอ่อนเยาว์ทั้งยังหล่อเหลางดงามน่ามอง สีหน้า

ท่าทางอ่อนโยนใจดีทั้งยังเป็นกันเอง ทุกคนต่างก็ตกหลุมรัก ตลอดทางมีคนร้องตะโกนไม่หยุดว่า

ฮ่องเต้ทรงพระเจริญหมื่น ๆ ปี ฮองเฮาทรงพระเจริญพัน ๆ ปี

บรรดาหมอที่ได้รับการทักทายปลอบขวัญต่างพากันหลั่งน้ำตา โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ฮ่องเต้ถึงขั้นจับมือกับพวกเขาเลยด้วย แม้จะไม่รู้ว่ามารยาทการจับมือมันสื่อถึงอะไร แต่พวกเขาได้จับมือ

กับฮ่องเต้เชียวนะ ได้สัมผัสพระหัตถ์ของฮ่องเต้ ฮือ ๆ ถ้าไม่เพราะโรคระบาดนี้ยังไม่ถูกกำจัดดี

พวกเขาก็ไม่อยากจะล้างมือกันเลยด้วยซ้ำ

ตลอดทั้งวัน แขกผู้มีเกียรติจากเมืองหลวงต่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย ฝ่ายเจ้าหน้าที่น้อยใหญ่ของเมือง

หวูกุ้ย กลับเหน็ดเหนื่อยกันแทบตายแล้ว เพราะตั้งแต่รับราชการมา ก็แทบไม่ได้ใช้สองขานี้

เดินทางไปไหนมาไหนเลย ทั้งยังเดินนานมากขนาดนี้อีกด้วย

อะซี่แอบพูดกับหยวนชิงหลิงว่า “พี่หยวน คิดไม่ถึงเลยว่าผู้คนจะชื่นชอบฝ่าบาทมากขนาดนี้ ข้า

เห็นแล้วยังรู้สึกซาบซึ้งใจไปด้วยเลย ชักอยากจะร้องไห้ขึ้นมาแล้วสิ”

หยวนชิงหลิงพูดด้วยรอยยิ้มว่า "ใครทำให้ประชาชนท้องอิ่มได้ ประชาชนก็ชื่นชอบคนนั้นนั่นล่ะ"

“ข้ารู้สึกว่าฝ่าบาทสูงขึ้นมากเลย” อะซี่ปิดปากแอบหัวเราะคิกคัก

หรงเยว่เดินตามอยู่ข้างหลัง ได้ยินพวกนางที่เดินอยู่ด้านหน้ากระซิบกระซาบกัน จึงเดินขึ้นมาถามว่า "ใครดื่มได้มากขึ้นอย่างนั้นรึ?"

“เจ้าก็คิดแต่เรื่องดื่มอยู่เรื่องเดียวนี่ล่ะ!” อะซี่ปรายตามองนางอย่างเอือมระอา

“คิดสิ ทำไมจะไม่คิดล่ะ? ครั้งนี้ได้ออกมาข้างนอกทั้งที ก็ต้องอยากดื่มเหล้าสักหน่อย ชมทิวทัศน์

สักนิด นี่มันก็ครึ่งเดือนกว่าแล้วนะ ยังไม่ได้ใช้ชีวิตสงบ ๆ บ้างเลย” หรงเยว่บ่น

“เหนื่อยแล้วหรือ?” หยวนชิงหลิงถาม

"เหนื่อยน่ะไม่เหนื่อยหรอก ข้าแค่หวังว่าได้ออกมาเที่ยวครั้งนี้ จะไม่ต้องเห็นภัยพิบัติอะไรอีก"

“หวังสิ จากนั้นพวกเราก็จะได้เห็นแผ่นดินที่สวยงามร่มเย็นจนทั่วหล้าเลย” หยวนชิงหลิงก็หวังอย่างนั้นเช่นกัน