บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1771

หลังจากเดินรอบเมืองโร่ตูแล้วจึงกลับจวน

และทุกคนถึงรู้ว่าฮ่องเต้และฮองเฮามา ที่แท้ที่เจ้าหญิงให้เตรียมอาหารเย็นก็เพื่อจะรับรองฝ่าบาทกับฮองเฮานี่เอง

หูหมิงพาแม่นางโจวมา ตั้งแต่พวกเขาแต่งงานกันก็เป็นคู่สามีภรรยาหวานชื่น แม่นางโจวลดความขึงขังลงนิดหน่อย อ่อนโยนขึ้นมากแล้ว

ความรักเป็นพลังเวทมนตร์จริงๆ

ฮ่องเต้กับโสวฝู่มาทั้งที หูหมิงจึงรายงานการทำงานในจวนเสียเลย ขี้เกียจไปเมืองหลวงอีกครั้ง

เดิมคิดว่าเยี่ยมเจ๋อหลานแล้วค่อยไปเยี่ยมทังหยวนกับข้าวเหนียว ไหนเลยจะรู้ว่าตกกลางคืนประมาณยามไฮ่ พวกเขากลับขี่ม้ามา

เห็นชัดว่าเจ๋อหลานส่งข่าวไป

แต่เหตุผลของพวกเขาก็ทำให้หยู่เหวินเห้าและหยวนชิงหลิงปลื้มใจมาก พวกเขาบอกว่าถ้ามาก็จะได้อยู่กับพ่อแม่มากขึ้นอีกหลายๆ วัน แล้วในเมื่อรู้ว่าพ่อแม่มา พวกเขาจะอยู่เฉยรอหลายวัน หวังให้พวกเขามาหาก็ไม่ได้

ที่จริงสถานการณ์ห้าหัวเมืองก็ไม่ต่างกันมาก ตอนนี้อยู่ในช่วงเจริญก้าวหน้า

แน่นอน เพิ่งผ่านไปไม่กี่ปี จะว่าเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือก็ไม่ได้ แต่หากเทียบกับที่คาดการณ์ไว้ก็ถือว่าดีมากแล้ว

เนื่องจากพวกเขามา กลางคืนจึงกินมื้อดึกอีกรอบ

เจ้าห้ากินไม่ลงแล้ว แต่ก็ดื่มกับพวกลูกชายได้

ทีแรกอนุญาตให้พวกเขาดื่มเล็กน้อย แต่เมื่อเห็นท่าทางมือลูกชายถือจอกสุราได้ง่ายดายแล้ว ก็รู้ว่าต้องดื่มเป็นการส่วนตัวบ่อยแน่

หากใช้คำพูดของทังหยวน ก็คือการดื่มสุรา เป็นสัญลักษณ์ของการเติบโตของชายชาตรี

คำพูดนี้ หากเปลี่ยนเป็นบิดาอื่นได้มะเหงกให้เป็นแน่

หยวนชิงหลิงอดไม่ได้ วิชาการเข้าสิง บอกผลเสียในการดื่มสุรากับพวกเขา เจ้าห้าก็ร่วมสมทบด้วย เขาดื่มได้ แต่พวกลูกชายดื่มไม่ได้

แต่หลังจากหยู่เหวินเห้าดื่มเมาไปสามส่วน ก็ไม่มีราชาขุนนางพ่อลูกอะไรอีก ล้วนเป็นสหายน้ำจัณฑ์ เส้นจำกัดที่หยู่เหวินเห้ามีกับลูกๆ ก็หย่อนยานมากขึ้นเรื่อยๆ บอกว่าให้ดื่มเพียงสามจอกเล็กเท่านั้น แต่พอดื่มไปสามจอกเล็ก ก็อนุญาตให้ดื่มอีกสามจอก หากไม่ใช่เพราะหยวนชิงหลิงอารมณ์เสีย ก็คงต้องต่อสามจอกอีก

หลังจากไล่พวกเขากลับไปนอนแล้ว หยวนชิงหลิงก็นอนกับเจ๋อหลาน