บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1816

พระชายาจิ้งกล่าวว่า “หนอนน้ำแข็งเป็นผงฝุ่นจิตวิญญาณ เมื่อเข้าไปในร่างกายของคนคนหนึ่ง พวกมันอาจสร้างความเสียหายแก่ร่างกาย อันเนื่องมาจากแรงกระทบกะทันหัน ถ้าทนรับไม่ได้ก็จะตาย แต่ตราบใดที่ร่างกายทนรับได้แล้ว ก็คงไม่เกิดผลกระทบอะไรกับร่างกายอีก ข้าเห็นว่าในเลือดของสามีเจ้ามีผงฝุ่นจิตวิญญาณที่ถูกผสานรวมเข้ากับเลือด กระทั่งมีสภาพเหมือนเซลล์เซลล์หนึ่งไปแล้วด้วย เติบโตและขยายตัวต่อไปไม่หยุด ซึ่งนี่พิสูจน์ได้ว่าผงฝุ่นจิตวิญญาณได้ถูกเขาใช้ไปแล้ว"

หยวนชิงหลิงหยิบตัวอย่างเลือดของจิ่งเทียนออกมา "เจ้าดูของเขาสิ ตอนแรกสามีของข้าคงจะติดเชื้อหนอนน้ำแข็ง.... ผงฝุ่นจิตวิญญาณเหล่านี้ เป็นผงฝุ่นที่เกาะติดอยู่บนจดหมาย แล้วพอดีว่าสามีของข้ามีบาดแผลบนร่างกายอยู่ก่อน ดังนั้นผงฝุ่นจิตวิญญาณจึงเข้าไปจากทางบาดแผล แล้วเข้าสู่ระบบไหลเวียนเลือด จดหมายฉบับนั้นเป็นเขาที่สั่งให้คนส่งมาให้ หรือพูดได้ว่า ผงฝุ่นจิตวิญญาณนั้นเดิมทีน่าจะอยู่บนตัวเขา"

พระชายาจิ้งมองดูตัวอย่างเลือดของจิ่งเทียนครู่หนึ่ง แล้วค่อยวางมันลง "ทั้งสองล้วนเป็นผงฝุ่นจิตวิญญาณ แต่ไม่ใช่ผงฝุ่นจิตวิญญาณจากเทพองค์เดียวกัน ผงฝุ่นจิตวิญญาณของสามีเจ้ามีพลังที่ร้ายกาจกว่าเขามาก ทั้งยังดูดซับพลังได้มากกว่า ดังนั้น ผงฝุ่นจิตวิญญาณในร่างสามีของเจ้าต้องไม่ได้มาจากเขา บางทีมันอาจจะเกาะติดอยู่กับเขาเพียงชั่วคราว แต่เพราะตั้งแต่ต้นจนจบมันไม่สามารถเข้าไปในร่างของเขาได้ จนสุดท้ายด้วยความจับพลัดจับผลูมันก็ไปติดอยู่กับจดหมาย เกาะยึดอยู่ในร่างของสามีเจ้า จากนั้นก็ผ่านกระบวนการขั้นตอนของ LR ของข้าและยาอีกตัวหนึ่ง ผสานเข้าด้วยกันอย่างราบรื่น จนก่อเกิดเป็นผลกระทบที่เกินจะคาดคิด อีกทั้งผงฝุ่นจิตวิญญาณได้กลืนกินเซลล์เสื่อมสภาพของเขา ซึ่งมันบังเอิญว่าไปช่วยเสริมในส่วนของ LR ของข้าพอดี"

“เป็นอย่างนี้นี่เองหรือ?” หยวนชิงหลิงเริ่มจะค่อย ๆ เข้าใจขึ้นมาบ้างแล้ว “ข้าเคยใช้เลือดของสามีมาลองรักษาผู้ติดเชื้ออีกรายหนึ่ง ผลที่ออกมาไม่เลวเลย บางทีอาจเป็นเพราะยาของ LR กับหลานอ้าวที่อยู่ในเลือด ได้เปลี่ยนยีนของเขา ทำให้ผงฝุ่นจิตวิญญาณค่อย ๆ ผสานเข้ากับร่างกายของเขาจนเป็นหนึ่งเดียวกันไปอย่างช้า ๆ”

แต่จู่ ๆ หยวนชิงหลิงก็นึกขึ้นมาได้กะทันหัน “เจ้าดูตัวอย่างเลือดพวกนั้นสิ มีผงฝุ่นจิตวิญญาณน้อยมากที่สามารถพบเห็นได้ในตอนท้าย ตอนแรกข้าคิดว่ามันถูกควบคุมได้แล้ว แต่เจ้าบอกว่าผงฝุ่นจิตวิญญาณนี้ไม่ใช่แบคทีเรียหรือไวรัส แต่เป็นพลังชนิดหนึ่ง ดังนั้นสุดท้ายแล้วพลังเหล่านี้มันอ่อนลงอย่างนั้นรึ?"

"ไม่ใช่ มันถูกหลอมรวมเข้าด้วยกัน จนกลายเป็นส่วนหนึ่งของร่างกาย กับเข้าสู่การไหลเวียนของกระแสเลือดไปแล้ว ดังนั้น สิ่งที่เจ้าตรวจพบในเลือดจึงเป็นเพียงสิ่งตกค้างเท่านั้น"

“ดังนั้น ผงฝุ่นจิตวิญญาณนี้จะไม่ส่งผลร้ายต่อเขาอีกต่อไป ใช่หรือไม่?”

“เจ้าไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อน ก็ไม่มีอะไรน่าแปลกใจหรอก สำหรับพวกเจ้า เรื่องนี้ถือเป็นเรื่องที่แปลกประหลาดมหัศจรรย์มากจริง ๆ นั่นล่ะ” พระชายาจิ้งมองนาง สายตาก็เปลี่ยนเป็นชื่นชมอย่างยิ่ง “ข้าได้เห็นยาที่เจ้าพัฒนาเพื่อใช้กับการพัฒนาสมองแล้ว ข้าบอกเพียงแค่ว่า เจ้าช่างเป็นคนที่น่าทึ่งมากจริง ๆ”

“เจ้าเคยเห็นด้วยรึ? เคยเห็นจากที่ไหน?” หยวนชิงหลิงตกใจมาก ยาพวกนั้นยังมีอยู่อีกเหรอ?

“ตอนที่รอให้เจ้ากลับมาก็ได้เห็นแล้วล่ะ” พระชายาจิ้งตอบ ถึงกับล้วงยาออกมาจากใต้แขนเสื้อ แล้วยื่นส่งไปให้หยวนชิงหลิง “ถ้าเจ้าได้ฉีดยานี้แล้ว เจ้าจะได้รู้ว่าเรื่องของผงฝุ่นจิตวิญญาณที่ข้าพูดไป มันคืออะไรอย่างถ่องแท้เลยเชียวล่ะ”